Πρέπει να ακολουθήσει και το ποδόσφαιρο την Παναθηναϊκή ελπίδα και τις αλλαγές

Στον… Παναθηναϊκό αέρα, υπάρχει ένα αίσθημα αισιοδοξίας. Αυτές τις μέρες διαβάζει ο φίλαθλος των Πράσινων θετικά πράγματα. Θα πείτε και που το περίεργο; Για τον Παναθηναϊκό μιλάμε, η υπερβολική αισιοδοξία συνήθως είναι άγνωστη έννοια.

Ξαφνιαζόμαστε θετικά λοιπόν.

Δεν θα μπλεχτούμε με εκλογές στον Α.Ο. ή οτιδήποτε σχετικό. Υπάρχουν άνθρωποι με σαφώς περισσότερες γνώσεις και έντονη συμμετοχή στα κοινά για να το κάνουν. Δεν είμαστε όλοι για όλα, δεν τα ξέρουμε όλοι όλα. Παράλληλα η κάθε γνώμη που εκφράζεται, οδηγεί σε τοξικές καταστάσεις και αυτό δεν βοηθά στο παραμικρό το σύλλογο.

Η θετική αύρα έχει να κάνει με τις μεταγραφές στα τμήματα του Α.Ο. Καλές κινήσεις, ενίσχυση σημαντική στα ομαδικά ανδρών και γυναικών. Τα πάντα θα κριθούν στο τέλος, όμως φαίνεται πως τα πράγματα θα είναι σαφώς καλύτερα συγκριτικά με τη σεζόν που ολοκληρώνεται.

Στο μπάσκετ δεν χρειάζεται καν αναφορά. Εκεί είναι… μια κατηγορία μόνο του. Έχει ξεφύγει εντελώς, δεν «βλέπει» κανέναν, μιλάμε για ομάδα πρότυπο σε κάθε επίπεδο. Πουλήθηκαν 15.000 διαρκείας σε 48 ώρες και είναι σα να μην έγινε κάτι ξεχωριστό. Θεωρείται… φυσιολογικό πλέον.

Σε όλη αυτή τη θετική ατμόσφαιρα ενόψει της επόμενης σεζόν – με την τρέχουσα να έχει ακόμη πολλά ζητούμενα φυσικά – αυτό που αναζητείται είναι η ελπίδα για το ποδόσφαιρο. Προκειμένου να έχουμε ένα συνολικό… πακέτο Παναθηναϊκής αισιοδοξίας και προσδοκίας. Εκεί βέβαια είναι και η δυσκολία.

Το θετικό αυτή τη στιγμή είναι το προβάδισμα που έχει η ομάδα για τη δεύτερη θέση και το Champions League. Διότι η προοπτική των… αστεριών πάντα είναι κάτι ξεχωριστό. Στοιχείο που από μόνο του μπορεί να σου στρώσει όλη τη σεζόν σε βαθμό απερίγραπτο. Βέβαια, ας εξασφαλιστεί πρώτα η δεύτερη θέση και τα υπόλοιπα στην πορεία.

Το κακό με το Τριφύλλι είναι πως η σεζόν αποτυχίας που ολοκληρώνεται, λόγω της απώλειας του τίτλου, άφησε σημάδια και για το μέλλον. Με το cost control να ήταν κάτι που προφανώς δεν υπολόγισε κανείς. Δεν μπορεί να οδηγηθεί αλλού το μυαλό, όταν φτάσαμε στο σημείο να περιμένουμε το πρόστιμο της UEFA και να χρειάζεται τουλάχιστον μία πώληση παίκτη.

Άρα, κάτι πήγε λάθος στον όλο σχεδιασμό. Μακάρι αυτό το λάθος να μη γίνει το τέλος της… σπίθας και για την επόμενη σεζόν. Διότι έτσι κι αλλιώς ο Παναθηναϊκός είναι στο σημείο αναζήτησης ελπίδας. Στην περίπτωση που πάρθηκε τέτοιο ρίσκο και η προσπάθεια απέτυχε, τότε το μέγεθος της φετινής αποτυχίας γιγαντώνεται.

Θεωρητικά λοιπόν πρέπει να υπάρχουν και ανάλογες ευθύνες. Επιτέλους αυτές πρέπει να μοιραστούν εκεί που ανήκουν. Όσοι τις έχουν να μην ταλαιπωρούν το σύλλογο άλλο. Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Το φύγε εσύ έλα εσύ, δεν μπορεί να ισχύει μόνο για τους προπονητές και τους παίκτες. Οτιδήποτε σχετίστηκε με την συγκεκριμένη αποτυχία, καλό είναι να μην εμπλακεί στο αύριο του κλαμπ.

Γιατί συνολικά ο Παναθηναϊκός ως σύλλογος, περιμένει το ποδόσφαιρο να βρει τη δική του ελπίδα. Να… ανάψει αυτή τη σπίθα στον κόσμο. Φαντάζει απίστευτα δύσκολο λόγω της συνολικής κατάστασης. Όμως πρέπει να γίνει. Το πώς ας το βρουν οι υπεύθυνοι. Αν εκείνοι θεωρούν πως θα το πετύχουν με την ίδια συνταγή που απέτυχε, δικαίωμά τους. Δε σημαίνει πως θα γίνει κιόλας.

Ας κρατήσουμε για την ώρα τα θετικά. Ο σύλλογος οδεύει σε περίοδο αισιοδοξίας και δείχνει πως γίνονται οι σωστές κινήσεις για το άμεσο μέλλον. Ο αστερίσκος μπαίνει στο ποδόσφαιρο, με την προοπτική της δεύτερης θέσης να διαφοροποιεί τα δεδομένα της προοπτικής.

Απλά τα πάντα κρέμονται από μια κλωστή. Μια απόφαση που θα παρθεί λάθος, ή μία που πρέπει να παρθεί και δεν την λαμβάνει κανείς, χωρίζει το να μείνει μόνιμα σε… Μεγάλη Παρασκευή η ομάδα, απ’ το να έρθει επιτέλους η Ανάσταση.

Και προσοχή: Δε μιλάμε για δεδομένη κατάκτηση τίτλου πουθενά στο σύλλογο. Αναφερόμαστε στο να δίνεται η προοπτική στα τμήματα, να υπάρχει η ελπίδα, να υπηρετείται σωστά το μέγεθος του Παναθηναϊκού.

Δε συζητάμε για εκεί που γίνεται σε υπερθετικό βαθμό (μπάσκετ), αναφερόμαστε στα υπόλοιπα τμήματα. Στον Α.Ο. μοιάζει να… ζωντανεύει το πράγμα. Το ποδόσφαιρο παραμένει το μεγάλο ερώτημα. Με τις απαντήσεις να είναι συγκεκριμένες, αρκεί επιτέλους να δοθούν και να μη ζούμε στο μικρόκοσμο της αποτυχίας που απλά κάνει κύκλο και επαναλαμβάνεται με τους ίδιους τρόπους.