Αφελές να περιμένουμε τώρα να παίξει καλό ποδόσφαιρο ο Παναθηναϊκός

Μια ερώτηση όμως. Σημαντική. Ποια ομάδα είναι καλή στα πλέι οφ ως τώρα; Πολλοί θα πουν ο ΠΑΟΚ. Μα ούτε αυτός είναι καλός, ενθουσιασμό έχει, καλή ψυχολογία και του βγαίνουν τα ματς. Έχοντας παράλληλα τη λιγότερη πίεση απ’ όλους, γιατί άρχισε απ’ την 4η θέση οπότε την… κρυάδα την έχει «φάει» ήδη. Οτιδήποτε πάνω από το 4 θα είναι επιτυχία γι’ αυτόν. Αντίθετα, η ΑΕΚ αν πέσει 3η για παράδειγμα, θα είναι αποτυχία. Ο Παναθηναϊκός αν απ’ το 3 πάει στο 4, θα είναι σχεδόν… καταστροφή.

Όλες οι ομάδες δείχνουν να μην είναι καλά. Όπου «καλά» ορίζουμε το καλύτερο σημείο που βρέθηκαν μέσα στη σεζόν. Διότι είναι αφελές να περιμένει κανείς πως τώρα ξαφνικά θα ξεπεράσουν το φετινό τους ταβάνι και θα… κεντάνε στον αγωνιστικό χώρο όπως δεν το έκαναν μια σεζόν ολόκληρη.

Δείτε το απλά: Αν οι ομάδες ήταν καλά, σε πνευματικό, σωματικό και ποδοσφαιρικό επίπεδο, δε θα είχαμε ως τώρα ματς τόσο ανοιχτά, με τόσα γκολ. Παιχνίδια που σημαδεύονται απ’ τα λάθη που φέρνουν πολλές ευκαιρίες και όχι τους αυτοματισμούς ή τους συνδυασμούς που είναι βγαλμένοι απ’ τη δουλειά και τη «χημεία» κάθε ομάδας.

Ας μείνουμε όμως στον Παναθηναϊκό. Και στα δύο ματς ήταν κακός. Κόντρα στον Ολυμπιακό λιγότερο μάλιστα, αλλά δέχτηκε 4 γκολ. Στο χειρότερο παιχνίδι του απ’ τα δύο, έβαλε 3 τέρματα στην ΑΕΚ και νίκησε. Αυτά τα παράδοξα έχουν τα πλέι οφ και η περίοδος της σεζόν που διανύουμε.

Δεν καταλαβαίνουμε λοιπόν, γιατί όλος αυτός ο… προβληματισμός, αναφορικά με το κακό ή το όχι καλό, ποδόσφαιρο που αποδίδει ο Παναθηναϊκός. Μιλάμε για μια ομάδα με αλλαγή προπονητή μέσα στη σεζόν, με διαρκή σκαμπανεβάσματα, στο καλό της διάστημα στηρίχτηκε κυρίως στην ανασταλτική λειτουργία και την ατομική ποιότητα μεσοεπιθετικά.

Πώς θα μπορούσε στα 4-5 τελευταία παιχνίδια της σεζόν, να ξεπεράσει τον εαυτό της και να πάει να… χορεύει τους αντιπάλους βάζοντας την μπάλα κάτω; Αυτά δε γίνονται ούτε στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Κατά συνέπεια το παν αυτή τη στιγμή, είναι το αποτέλεσμα. Το οποίο μπορεί να χαρίσει την 2η ή στη χειρότερη την 3ηθέση – η 4η δεν πρέπει καν να μπαίνει στη συζήτηση –χωρίς αυτό να προϋποθέτει… μπαλάρα στο χορτάρι. Κι αν συμβεί σε κάποιο ματς, θα είναι πιθανότατα συμπτωματικό ή θα βασίζεται και στην κακή απόδοση αντιπάλου.

Ο σκοπός είναι που μετρά αυτή τη στιγμή. Τα αποτελέσματα και μόνο. Αυτά θα περάσουν περισσότερο μέσα απ’ την αποφασιστικότητα, την διάθεση και την ατομική ποιότητα. Εκεί (ατομική ποιότητα) ο Παναθηναϊκός δεν υστερεί. Μπορεί λοιπόν να το εκμεταλλευτεί. Γιατί τώρα μιλάμε για σπριντ και όχι για μαραθώνιο. Αλλά το σπριντ στην τελική ευθεία ενός αγώνα μεγάλης απόστασης. Στον οποίο είναι εμφανές πως δεν μπορείς να περιμένεις να δεις τον… Μπολτ σε επιδόσεις, αλλά μια τελευταία προσπάθεια κουρασμένων δρομέων.

Ίσως μάλιστα να μην είναι και κακό αυτό. Το να βλέπαμε σε 3-4 ματς τον Παναθηναϊκό να… πετάει ξαφνικά, θα ήταν το παράξενο. Όπως και επίφοβο για να σας πούμε την αλήθεια. Γιατί πολλές φορές η τελική εικόνα είναι αυτή που σε κάνει να εστιάσεις στο δέντρο και να χάσεις το δάσος, το οποίο είναι το σύνολο μιας αποτυχημένης σεζόν. Ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί απ’ τον οργανισμό. Αναφορικά με το κλαμπ και τη λειτουργία του, αλλά και τα πρόσωπα.

Άρα ο Παναθηναϊκός αγωνιστικά πρέπει να κάνει αυτό το… σπριντ για να πάρει τη 2η θέση. Ταυτόχρονα όμως, δεν πρέπει να ξεχνά κανείς πως απέτυχε να κοντράρει έστω, αυτόν που κατακτά το χρυσό που ήταν και ο μεγάλος στόχος. Μην μπει στη διαδικασία του αφού κλείσαμε καλά τη σεζόν, όλα είναι μια χαρά και με 1-2… πινελιές του χρόνου θα το πάρουμε. Γιατί θα πάρει πάλι την απογοήτευση της αποτυχίας.

Το δεδομένο είναι πως χρειάζονται σημαντικές αλλαγές σε νοοτροπία, λειτουργία, ενίσχυση με σημαντικά στελέχη σε διοικητικό και ποδοσφαιρικό επίπεδο. Αυτό δεν είναι δυνατόν να κριθεί διαφορετικά αν η ομάδα βγει δεύτερη. Θα ήταν το λιγότερο αφελές και σίγουρος δρόμος προς τη νέα αποτυχία.

Πηγή: sdna.gr