Με δύο κουβέντες, τι κρατάμε από το ματς που ακολούθησε την γκέλα στη Λαμία; Τη γκολάρα του Ουναΐ!

Ο Μαροκινός είναι ο καλύτερος στη θέση του, όταν έχει κέφια. Μπορεί να σου «κλειδώσει» το ματς, να σου πάρει το ντέρμπι (βλέπε ΠΑΟΚ) να ξεκλειδώσει οποιαδήποτε άμυνα με μια κάθετη (βλέπε ΟΦΗ).

Κρατάω το πολύτιμο τρίποντο και το ότι η ομάδα, έβγαλε σπίθα και νίκησε για να φορτίσει… αυτοπεποίθηση. Ενόψει Φιορεντίνα και της δύσκολης συνέχειας του πρωταθλήματος.

Στα συν και το χειροκρότημα στο τέλος. Για να κολλήσει εν μέρει το γυαλί με τον κόσμο, που έσπασε στη Λαμία… Το τριφύλλι χρωστάει άλλωστε στον κόσμο του.

Απο την άλλη ο Παναθηναϊκός δεν με έπεισε ακόμη πως ξεπέρασε το κακό φεγγάρι του. Λείπουν σίγουρα παίκτες κλειδιά που θα τον αλλάξουν προς το καλύτερο. Πελίστρι, Γεντβάι, Μπακασέτας, Πάλμερ. Ήταν στα πιτς ο Βαγιαννίδης.

Αυτό είναι ένα πρόβλημα, ωστόσο οι αγωνιστικές υποχρεώσεις δεν περιμένουν!

Μόνο οι νίκες σε αυτή τη φάση πιστεύω θα φέρουν την αναστύλωση και οι επιστροφές, θα φέρουν την επιστροφή ποιότητας και νέες λύσεις. Μέχρι τότε πρέπει να μπουν και άλλοι παίκτες στην εξίσωση προσφοράς.

Η άμυνα μετά από πέντε σερί ματς δεν δέχτηκε γκολ. Στα συν προφανώς είναι αυτό. Παρουσιάζει όμως κατά διαστήματα σημεία αστάθειας.

Σαν να μην πατάει καλά. Κάποια φτηνά λάθη, μπορεί να μην πληρώθηκαν ακριβά με αντίπαλο τον Παναιτωλικό… Όμως, οι ομάδες τύπου Φιορεντίνα δεν θα τα συγχωρήσουν.

Ένα άλλο ζήτημα που με προβληματίζει ή εξακολουθεί να να με προβληματίζει, είναι η ένταση.

Η ομάδα προφανώς ήταν άδεια ψυχολογικά. Δεν μπορούσε να γυρίσει πλήρως τον διακόπτη και να παίξει μαγικό ποδόσφαιρο . Σαφώς είδαμε διάθεση και ξεκάθαρη προσπάθεια από το σύνολο του Βιτόρια.

Στο θέμα ένταση πάντως, είχε σκαμπανεβάσματα η ομάδα. Δεν είχε διάρκεια στην ενέργεια που βγάζει στο γήπεδο . σίγουρα δεν την βοήθησε και το «χλιαρό» ΟΑΚΑ.

Όποτε πάντως, πατούσε γκάζι, πήρε πράγματα και έχτισε φάσεις. Άρα μπορεί! Το ζήτημα είναι πως ο κόουτς θα τραβήξει τα θετικά στοιχεία των παικτών του, με μεγαλύτερη συχνότητα.