Για να πάρεις το πρωτάθλημα πρέπει πρώτα να μάθεις να το διεκδικείς!

Ο soft Παναθηναϊκός που πήγε να παίξει το σημαντικότερο ματς μέχρι το φινάλε της κανονικής περιόδου χωρίς πάθος, πίστη, αυτοπεποίθηση και προσωπικότητες μέσα στο γήπεδο.

Ο Παναθηναϊκός πήγε να παίξει στο «Κλεάνθης Βικελίδης» γνωρίζοντας το αποτέλεσμα του αγώνα του Ολυμπιακού. Το «πρέπει» ήταν δεδομένο ακόμα κι αν κέρδιζαν οι Πειραιώτες. Δεν το έκαναν, άρα οι «πράσινοι» είχαν την ευκαιρία να μειώσουν στους 2 βαθμούς τη διαφορά από την πρώτη θέση. Αντ’ αυτού, ήττα με κάτω τα χέρια.

Είθισται να λέμε το δημοσιογραφικό κλισέ «με το μαχαίρι στα δόντια», μόνο που ο Παναθηναϊκός ξέχασε το μαχαίρι στα αποδυτήρια. Πιο σοφτ ομάδα, πεθαίνεις. Δεν μπορούσαν να κερδίσουν μονομαχίες, ούτε ένα φάουλ της προκοπής δεν έκαναν έτσι για να δείξουν τσαγανό. Ο Άρης, χωρίς να κάνει καμιά σούπερ-ντούπερ εμφάνιση, πήρε τη νίκη γιατί τουλάχιστον αυτός ήξερε τι ήθελε στο γήπεδο.

Ο Παναθηναϊκός πολύ κλο-κλο κι από αυτό τίποτα. Σε ένα από τα σημαντικότερα παιχνίδια της χρονιάς, ήταν απογοητευτικός γεμίζοντας ξανά με οργή τον κόσμο του. Κι άντε μετά να τους πείσεις ότι πρώτος σου στόχος είναι το πρωτάθλημα.

Το τρομερό είναι ότι ο Παναθηναϊκός ορίζει τη τύχη του, αλλά πετάει δεξιά κι αριστερά βαθμούς. Μία οι Σέρρες, μία το χθεσινό, για να μη γυρίσουμε το χρόνο πιο πίσω και να αρχίσουμε τους απολογισμούς επί Ντιέγκο Αλόνσο. Φρέσκα κουλούρια, που λέμε και στο χωριό μου.

Για να κατακτήσεις το πρωτάθλημα πρέπει πρώτα να ξέρεις πώς να το διεκδικείς. Ο Παναθηναϊκός έχει χρόνια που έχει… ξεχάσει πώς γίνεται αυτό. Μία ομάδα απροστάτευτη από τη διοίκηση, που ακόμα κι αν κάνει ένα βήμα μπροστά κάτι θα βρει για να κάνει δύο πίσω.

Θεωρητικά έχει το πιο εύκολο πρόγραμμα μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου. Αντίθετα, Ολυμπιακός και ΑΕΚ θα παίξουν μαζί, η ΑΕΚ έχει και τον Άρη εκτός έδρας, οι Πειραιώτες έχουν και τον ΠΑΟΚ. Είναι επιβεβλημένο για τον Παναθηναϊκό να το πάει μέχρι τέλους μόνο με νίκες και στο τέλος της κανονικής διάρκειας θα δει που θα βρίσκεται για τα πλέι οφ.

Το θέμα, όμως, είναι να το πάει λίγο από την αρχή σε ό,τι αφορά τη σκληράδα και την αυτοπεποίθηση. Το mentality που λέει κι ο Λουτσέσκου. Ο Ρουί Βιτόρια βελτίωσε τους «πράσινους», έχτισε σερί νικών, αλλά στα δύο σημαντικά παιχνίδια με Ολυμπιακό και Άρη παρουσίασε μία ομάδα κατώτερη των περιστάσεων.

Ας το δουν λίγο και οι παίκτες. Δηλώσεις μπόλικες, χόρτασε ο κόσμος. Πράξεις θέλει και εμφανίσεις σαν αυτή του β’ μέρους κόντρα στον ΟΦΗ. Το αν μπορεί ο Παναθηναϊκός να γίνει πιο σκληρή ομάδα με παίκτες-καμικάζι το έδειξε ακριβώς σε αυτό το παιχνίδι που βρέθηκε πίσω στο σκορ με 0-2 και το γύρισε. Από την άλλη, όμως, υπάρχουν εμφανίσεις σαν αυτές στο «Κλεάνθης Βικελίδης» που εύλογα γεννούν αρνητικές σκέψεις.

Πάντως, για ομάδα που έχει να πάρει 14 χρόνια πρωτάθλημα και διοίκηση που έχει θέσει εξ αρχής το στόχο της κατάκτησής του, ο Παναθηναϊκός πουθενά δεν είναι πρωταθληματικός.

ΥΓ: Μόλις 1, ολογράφως μία, τελική έκανε ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο μέρος. Σε ματς που έχανε, σε ματς που ήθελε τη νίκη, σε ματς που είχε οριοθετηθεί ως «τελικός».

ΥΓ2: Το πώς εμφανίζεσαι σε ένα παιχνίδι δεν αποτελεί άλλοθι στις κακές διαιτητικές αποφάσεις.