By Το δρόμο του ποδοσφαιρικού επαναπατρισμού ακολουθεί ο Μανώλης Σιώπης για λογαριασμό του Παναθηναϊκού. Πως η απόκτηση του επηρεάζει όλο το κέντρο του Παναθηναϊκού και κάνει ποιο εύκολη την δουλειά και σε άλλους….
Έχουμε και λέμε….
– Αν δεν θέλεις να σταυρώσεις νίκες, βάζεις 10 παικταράδες στην ενδεκάδα
– Δεν περιμένω από το τεσσάρι, το πεντάρι και το εξάρι να μου κάνουν παιχνίδι. Εάν το κάνουν, δεν τους αντέχει οικονομικά ο Παναθηναϊκός και οι 99/100 ευρωπαϊκές ομάδες
– Δεν περιμένω από το εννιάρι και το δεκάρι να παίξει άμυνα
– Περιμένω από το το τεσσάρι, το πεντάρι και το εξάρι να συμμετέχουν στην ανάπτυξη, όχι να δώσουν τελική πάσα
– Περιμένω από το εννιάρι και το δεκάρι να πιέζουν τους αμυντικούς και να καλύπτουν κενούς χώρους στα 2/3 του γηπέδου, όχι να αμύνονται
– Οι παίκτες που περιμένω να μετέχουν σε άμυνα και επίθεση, είναι τα τέσσερα άκρα και το οκτάρι. Τότε έχω 7 επιθετικούς και 8 αμυντικούς και αυτό λέγεται ισορροπία
– Ειδικά από το εξάρι περιμένω να έχει πνευμόνια, πάθος, αυταπάρνηση, να τρέχει ασταμάτητα ανάμεσα στις δύο μεγάλες περιοχές, να λειτουργεί σαν κολώνα στην ανάπτυξη και να δίνει σωστή κοντινή πάσα
– Ο Πέρεθ ήταν ο εγκέφαλος της ομάδας, αλλά ήταν στατικός παίκτης και άρα για εξάρι δεν έκανε. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν υπολογιζόταν από τους τρεις τελευταίους προπονητές. Γιατί ήθελες δεύτερο εξάρι δίπλα του, για να είσαι ολοκληρωμένος στη θέση
– Το πρόβλημα της ομάδας δεν είναι η ποιότητα των παικτών, ούτε η θέλησή τους. Είναι η χημεία μεταξύ τους, λόγω χαρακτηριστικών και χρόνου συνύπαρξης
– Με Σιώπη δεν αποκτάς μόνο ένα δεύτερο εξάρι, αποκτάς στο πρόσωπο του Μπακασέτα το δεκάρι που σου έλειπε, γιατί ο ρόλος του Τάσου γίνεται σαν αυτόν που έχει στην Εθνική. Άρα δεν κερδίζεις έναν παίκτη, κερδίζεις δύο
