By
Η σειρά αγώνων που έχει ο Παναθηναϊκός, παίζοντας ματς «φωτιά» κάθε 3-4 μέρες, είναι ο ορισμός της δυσκολίας. Ειδικά για μια ομάδα που δεν πρέπει να ξεχνάμε πως άλλαξε προπονητή μέσα στη σεζόν, κάνει αγώνα για να επανέλθει από την 8η θέση όπου είχε βρεθεί και την ανάγκασαν να παίζει με… μαχαίρι στο λαιμό. Τόσο με τον ΠΑΟΚ όσο και με την ΑΕΚ. Ντέρμπι με τεράστιο «πρέπει» για το Τριφύλλι.
Οι Πράσινοι αντιμετώπιζαν μια εξαιρετική ομάδα αυτή την περίοδο και με τεράστια ποιότητα ειδικά απ’ τη μέση και μπροστά. Έχοντας αγωνιστεί μεσοβδόμαδα με τον Ολυμπιακό, ξέροντας πως θα παίξει ξανά με τον αιώνιο σε λίγες μέρες. Άρα πέρα απ’ τον ίδιο τον κίνδυνο της Ένωσης, είχε να διαχειριστεί την έλλειψη ενέργειας συγκριτικά με την αντίπαλο, συν τα αγωνιστικά προβλήματα καθώς ήταν απόντες ή ανέτοιμοι σημαντικοί παίκτες.
Τα ντέρμπι σε όλο τον πλανήτη, διαχρονικά, είναι για να τα κερδίζεις όχι να τα παίζεις. Ο Ρουί Βιτόρια πήρε κάτι μειονέκτημα του Παναθηναϊκού και το έκανε πλεονέκτημα. Τακτικά… έδεσε κόμπο την Ένωση. Ακόμη και ο έντονος εκνευρισμός του Ματίας Αλμέιδα – μακάρι να μείνει είναι εξαιρετική προσωπικότητα κάνει καλό στο ποδόσφαιρό μας – φανερώνει την ήττα του. Το είπε κιόλας, τον ενοχλεί η ήττα. Δεν είναι συμπέρασμά μας.
Το Τριφύλλι σε τρία ντέρμπι έχει 2 νίκες και 1 ισοπαλία που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι νίκη. Σε αυτά τα τρία ματς, δέχτηκε 2 γκολ από συνολικά 3-4 σοβαρές ευκαιρίες. Για το ποδοσφαιρικό μας μυαλό, επειδή έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τον Άγιαξ του Κρόιφ και την Μπαρτσελόνα του Μέσι, αυτό είναι… αρνητικό. Το «διάβασμα» και το «βραχυκύκλωμα» ενός εξαιρετικού αντιπάλου, χωρίς πούλμαν όμως, για κάποιο λόγο πρέπει να φέρει… αρνητισμό γύρω απ’ τον Παναθηναϊκό.
Όχι, όχι! Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αλλάζει την πραγματικότητα επειδή αρνείται να δεχτεί μια ξεκάθαρη νίκη του Παναθηναϊκού. Προσωπικότητας, μαγκιάς, επικράτηση μιας πολύ καλής ομάδας με πανέξυπνο προπονητή. Ικανό να εκμεταλλευτεί την κάθε λεπτομέρεια στην οικονομία ενός πρωταθλήματος.
Προπονητής ο οποίος δεν επέτρεψε να επηρεαστεί η ομάδα του από τα όσα λέμε εμείς και η κοινή γνώμη, αναφορικά με το ματς στις Σέρρες για παράδειγμα. Εκεί είναι η μεγάλη του μαγκιά. Παίζοντας, επαναλαμβάνουμε, με κάθε λεπτομέρεια εναντίον του Παναθηναϊκού.
Οι Πράσινοι νίκησαν βγάζοντας και νέους πρωταγωνιστές. Καταπληκτικός Αράο, εξαιρετικός Βαγιαννίδης, Πελίστρι τεράστιας ποιότητας και ωριμότητας, Πάλμερ-Μπράουν λες και είναι σε φουλ φόρμα παίζοντας πρώτη φορά ενδεκάδα μετά από 1,5 χρόνο σχεδόν.
Εκεί φαίνεται ο εξαιρετικός προπονητής. Και η τακτική συνέπεια, η ικανότητα στο «διάβασμα» των αντιπάλων και των αγώνων, είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά. Αυτό συνέβη με την ΑΕΚ. Στο αδιάφορο μάτι, δεν ήταν θεαματικό ματς. Για να πάρεις πρωτάθλημα μετά από 15 χρόνια όμως, είναι αφελές να σκέφτεσαι πως δεν γίνεται να το κάνεις χωρίς θέαμα σε κάποια ματς.
Τεράστια νίκη και το λέμε ευθέως, φοβόμασταν πως δε θα έρθει. Λόγω των συνθηκών που αναφέραμε. Έτσι λοιπόν αυτή η ομάδα είναι στο -4 ενώ «σβήνει» τα ντέρμπι της και δε σκέφτεται διαρκώς το τί της έχουν κάνει για να μην είναι στο +κάτι και όχι στο -4.
Πάμε τώρα στη διαιτησία επειδή θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέραμε. Την μεγάλη αλήθεια την είπε ο ίδιος ο ιδιοκτήτης της ΑΕΚ. Μίλησε για ίδια περίπτωση όπως με τον Ντραγκόφσκι στις Σέρρες. Ακριβώς αυτό: Πρώτα υπάρχει επιθετικό φάουλ του Βίντα και μετά ο Ντραγκόφσκι βάζει τα χέρια του στον Κροάτη. Δεν ξέρει κανείς αν τον τράβηξε με δύναμη ή όχι, αλλά όντως έβαλε τα χέρια του. Όμως η φάση έπρεπε να τελειώσει στο επιθετικό φάουλ. Άρα το ζήτημα σταματά εκεί. Και στο VAR αυτό είδαν λογικά και ασφαλώς δεν πείστηκαν πως είναι πέναλτι-μαρς.
Είναι το λιγότερο άδικο λοιπόν, να συζητάμε στα σοβαρά για το αν υπάρχει πέναλτι. Απλά και μόνο για να δημιουργηθεί κλίμα. Άλλωστε αν είχε διάθεση ο διαιτητής και ο VAR, γιατί ακύρωσαν το γκολ του Ιωαννίδη; Αλλά να συζητάμε σοβαρά για πέναλτι του Ντραγκόφσκι πάνω στον Βίντα όταν έχει χάσει την μπάλα λόγω επιθετικού φάουλ, είναι το λιγότερο προκλητικό.
Κι επειδή το ανέφερε ο Αλμέιδα, είναι τουλάχιστον άστοχη η ατάκα του για τους Νορβηγούς διαιτητές και το αν έπρεπε να σφυρίζουν Έλληνες. Όχι, δεν πρέπει να σφυρίζουν Έλληνες. Πρέπει να σφυρίζουν ξένοι, elite Νορβηγοί ή από τέτοιου είδους χώρες και όχι απ’ το Μαυροβούνιο ας πούμε.
Στο ΟΑΚΑ δύο σερί ντέρμπι δόθηκε… ρεσιτάλ διαιτησίας. Σφυρίζοντας με τον ίδιο τρόπο και τις δύο ομάδες στο χορτάρι. Αξιοκρατικά. Στον Νορβηγό υπήρξαν δυσκολότερες φάσεις. Ακόμη κι έτσι όμως, είναι αφελές να διαμαρτύρονται ομάδες για τέτοιου επιπέδου διαιτησίες. Ας ρωτήσουν τον Παναθηναϊκό τι είναι εχθρικές διαιτησίες αν έχουν ξεχάσει.
Υ.Γ. Οι βαθμοί που πήρε ο Ολυμπιακός με χαμένο πέναλτι του Ατρόμητου στο 90+4, μετρούν ή είναι σαν τα ματς που επισημαίνονταν για τον Παναθηναϊκό ως «πάλι σκόραρε στο τέλος», λες και είναι κάτι… παράνομο;
Υ.Γ.1: Μεταγραφικά η ομάδα πρέπει να έχει… ανοιγμένη όρεξη. Σιγά-σιγά δείχνει πως μπορεί να το πάει μέχρι τέλους και γιατί όχι να χαμογελάσει κιόλας αν δεν αυξηθούν οι Τσαγκαράκηδες τουλάχιστον.
Υ.Γ.2: «Υποδειγματική η φιλοξενία του Παναθηναϊκού», δήλωσε ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ ΑΕΚ. Συνολικά στο ποδόσφαιρο το ελληνικό, αν κάποιος ξεχωρίζει στον τομέα συμπεριφοράς είναι το Τριφύλλι. Γι’ αυτό τιμωρείται τόσο εύκολα προφανώς.
