By Αναλύουμε το ματς του Παναθηναϊκού με τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ, εστιάζοντας στο πλάνο του Βιτόρια και τα πρόσωπα που έκαναν τη διαφορά.
Πρώτη νίκη του Παναθηναϊκού σε ντέρμπι. Πρώτη φορά στην κορυφή της βαθμολογίας. Πρώτη νίκη με ανατροπή στο πρωτάθλημα (δεύτερη, αν συνυπολογίσει κανείς το ματς με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι για το Κύπελλο με τον Ουναϊ ξανά τελευταίο σκόρερ). Και δη σε ντέρμπι, χωρίς τον κόσμο στο πλευρό του.
Πρώτη εκτός έδρας ήττα του ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό, στο (πρώτο) ματς κεκλεισμένων των θυρών για τους πράσινους. Πρώτη νίκη απέναντι στον Δικέφαλο του Βορρά μετά από πέντε εντός έδρας αγώνες.
Πρώτη αμυντική επίδοση στο πρωτάθλημα, με τον Ολυμπιακό κι όχι την ΑΕΚ πλέον στη δεύτερη θέση, αλλά με ματς λιγότερο. Στην οποία αμυντική επίδοση πρέπει να συνυπολογίσει κανείς δύο δεδομένα.
Αφενός μεν ότι παρέλαβε τον Παναθηναϊκό με επτά γκολ στην πλάτη κι έκτοτε έχει δεχθεί μόλις τρία, μ’ ένα ματς λιγότερο απ’ τον Αλόνσο…
Αφετέρου δε, ότι εκτός των τερμάτων που δυσκολεύονται να πετύχουν οι αντίπαλοί του, δεν δέχεται απ’ αυτούς παρά ελάχιστες τελικές/υποσχόμενες ευκαιρίες στη διάρκεια των αγώνων.
Οπως καλή ώρα συνέβη την Κυριακή στο ΟΑΚΑ στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, μίας ομάδας άκρως επιθετικής, που περιόρισε σε μόλις τρεις τελικές προς την εστία του Ντραγκόφσκι εκ των οποίων ένα γκολ απ’ τα… αποδυτήρια και άλλη μία (φάση αλλά) διπλή, κλασική ευκαιρία, με Ζίβκοβιτς-Τάισον σε ολόκληρο το ματς.
Εξι πρωτιές του Ρουί Βιτόρια, σε διάστημα τριών μηνών στην τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού, που καταδεικνύουν αυτό που… φαινόταν με το καλησπέρα σας: ότι είναι ένας σοβαρός κι έμπειρος σε συνθήκες πρωταθλητισμού προπονητής που μπορεί να επαναφέρει το τριφύλλι στις ράγες.
Ο Πορτογάλος προπονητής έχει καταφέρει να φτάσει τους πράσινους μία ανάσα από το απόλυτο των νικών στο πρωτάθλημα, ξέχωρα της άνετης ευρωπαϊκής πρόκρισης στα πλέι οφ του Κόνφερενς Λιγκ.
Επτά νίκες σε οκτώ ματς πρωταθλήματος (εννιά σε δέκα εγχώρια ματς, αν συνυπολογίσει κανείς και αυτό του Κυπέλλου στο Περιστέρι). Εάν δεν είχε έρθει η ισοπαλία με τον Ατρόμητο με το γκολ του Καραμάνη στο 90’, θα είχε το απόλυτο: οκτώ στα οκτώ.
Υπάρχουν κι άλλα πειστήρια που δεν αμφισβητούνται. Οταν του δόθηκε το χρίσμα ο Παναθηναϊκός βρισκόταν στην έβδομη θέση, έχοντας μαζέψει 13 βαθμούς σε 9 αγωνιστικές επί Ντιέγκο Αλόνσο (1,4 βαθμοί ανά ματς).
Πλέον φιγουράρει στην πρώτη θέση, έχοντας μαζέψει 22 βαθμούς σε 8 ματς επί Ρουί Βιτόρια (2,75 βαθμοί ανά ματς).
Συν τοις άλλοις, έχει κατορθώσει να περάσει την προαπαιτούμενη ομαδική νοοτροπία και τον απαραίτητο χαρακτήρα νικητή που καταδεικνύεται από τις εικόνες του κλίματος μεταξύ των παικτών, αλλά και από το γεγονός ότι και έχει σκοράρει στο τελευταίο 15 λεπτό στα μισά (τέσσερα στα οκτώ) ματς πρωταθλήματος που έχει δώσει ο Παναθηναϊκός υπό την καθοδήγησή του (Παναιτωλικό, Αστέρα, Καλλιθέα και ΠΑΟΚ).
Αυτά ως εισαγωγή. Πάμε τώρα στο τακτικό πλάνο του τριφυλλιού και τις τέσσερις βασικές αρχές του παιχνιδιού που υπηρετήθηκαν σε ικανοποιητικό επίπεδο.
Κατ’ αρχάς ο ΠΑΟΚ σκόραρε απ’ τα αποδυτήρια, χωρίς να υπάρχει ροή αγώνα, ουσιαστικά στην πρώτη φάση του ματς και το πλάνο του Παναθηναϊκού δεν επηρεάστηκε και δεν τροποποιήθηκε ούτε κατ’ ελάχιστο.
Πολύ σημαντικό αυτό το στοιχείο για μία ομάδα που θέλει να λέει ότι έχει αγωνιστική κατεύθυνση και ταυτότητα μέσα στο γήπεδο. Που ξέρει τι θέλει και πώς να το κατακτήσει.
Ο Βιτόρια είχε αναλύσει εκ των προτέρων και γνώριζε ότι ο ΠΑΟΚ (και η αμυντική του γραμμή κατ’ επέκταση) θα βρίσκεται σε αρκετά ψηλά μέτρα, για να ξεκινήσει το πρέσινγκ έξω από την περιοχή του Παναθηναϊκού με στόχο να κάνει κλεψίματα και να βγάλει άμεσα τρανζίσιον.
Επέλεξε και δούλεψε πάνω σε μία ξεκάθαρη στρατηγική αυτές τις ημέρες στο Κορωπί, έδειξε τις συγκεκριμένες ζώνες που θέλει να κινείται ο Ιωαννίδης και πώς θα τον ψάχνουν οι συμπαίκτες του με στοχευμένο τρόπο σ’ αυτές τις ζώνες.
Σε συγκεκριμένα σημεία του γηπέδου, όχι όπου να ‘ναι, αλλά εκεί όπου είχαν εντοπιστεί από το σκάουτινγκ του αντιπάλου τα κενά, ήτοι στην καρδιά της άμυνας ανάμεσα στους δύο στόπερ, ενίοτε και προς τα πλάγια.
Στο χώρο, στα μεσοδιαστήματα, αλλά και στην πλάτη (κατά κύριο λόγο) του Λόβρεν. Τον έμπειρο Κροάτη στόπερ, τον οποίο ο Ιωαννίδης πήρε παραμάζωμα και τον έκανε μια χαψιά. Ετσι ήρθε το γκολ της ισοφάρισης και τουλάχιστον οι μισές από τις 10 τελικές προς την εστία του αντιπάλου.
Κι αν δεν ήταν ο εξαιρετικός Κοτάρσκι, τα τέρματα του Παναθηναϊκού θα ήταν περισσότερα. Τόσο η απόκρουση – σπαγκάτο, με το αριστερό πόδι στη κλειστή του γωνία, στο σουτ του Τετέ στο 89’, όσο και η απογείωση προς το δεξί παραθυράκι στην κεφαλιά του Μαξίμοβιτς στο 47’, ήταν μεγάλης κλάσης.
Επιστρέφοντας στη στρατηγική του Βιτόρια θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι ήταν τέτοια η προσήλωση των παικτών του Παναθηναϊκού στο πλάνο του προπονητή τους, που το τριφύλλι μάλλον μπερδεύτηκε και σίγουρα αποσυντονίστηκε ποδοσφαιρικά μετά το 60’, όταν δηλαδή έπαιξε με παίκτη παραπάνω.
Και ήταν λιγότερο πειστική η εικόνα του και οι απειλές που δημιούργησε σε σχέση με το «έντεκα εναντίον έντεκα».
Στο συγκεκριμένο διάστημα σταμάτησε να βγάζει υποσχόμενες ευκαιρίες, απειλούσε μόνο από στατικές φάσεις και χρειάστηκε η ατομική ποιότητα του παιχταρά Ουναϊ για να καθορίσει το αποτέλεσμα και να φτάσει ο Παναθηναϊκός στην ανατροπή.
Στις τέσσερις αρχές του παιχνιδιού, τώρα, ο Παναθηναϊκός όταν είχε τη μπάλα στην κατοχή του, ήταν αρκετά καλός.
Με εξαίρεση ένα… τσαφ του Αράο που γλίστρησε στο χτίσιμο του παιχνιδιού, στο ξεκίνημα του ματς. Κι ένα λάθος κοντρόλ του Τετέ που έφερε το κλέψιμο και την άμεση μετάβαση του αειθαλούς Τάισον στη μεγάλη διπλή ευκαιρία του ΠΑΟΚ στο 58’.
Ο σχηματισμός στο χτίσιμο ξεκίνησε με τον Μαξίμοβιτς σε ρόλο αριστερού στόπερ στην τριάδα και συνεχίστηκε με τον Αράο κεντρικό στόπερ ανάμεσα σε Γέντβαϊ-Ινγκασον, ενώ εκτός από τις μεγάλες μπάλες προς τον Ιωαννίδη, δόθηκε βαρύτητα στη δεξιά πλευρά με τα ανεβάσματα του αεικίνητου Βαγιαννίδη και τις συνεργασίες του με Μπακασέτα και Τετέ.
Χωρίς τη μπάλα, ο Παναθηναϊκός ήταν στο όριο του υποδειγματικού. Με εξαίρεση το γκολ του ΠΑΟΚ στα πρώτα 80 δευτερόλεπτα, δεν έδωσε ούτε μία υποσχόμενη ευκαιρία στον αντίπαλό του στο σετ παιχνίδι, παρά το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ είναι μία ομάδα άρτια δουλεμένη όταν έχει την κατοχή της μπάλας, με τον ίδιο προπονητή επί σειρά ετών.
Αλλωστε η μοναδική υποσχόμενη ευκαιρία του, πέραν του γκολ, δεν ήταν σε σετ παιχνίδι. Ηταν σε κατάσταση τρανζίσιον που δημιούργησε… μόνος του ο εξαιρετικός κατά διαστήματα Τάισον και την έχασε, κατά βάση, ο Ζίβκοβιτς.
Θετικός ήταν ο βαθμός και στο αμυντικό τρανζίσιον, με δεδομένες τις αρετές του αντιπάλου σε αυτόν τον τομέα. Με γρήγορες και οργανωμένες επιστροφές, σωστές τοποθετήσεις και φάουλ όταν το απαιτούσε η περίσταση.
Αισθητή βελτίωση απαιτείται στο επιθετικό τρανζίσιον, όπου ο Παναθηναϊκός είχε αρκετές προϋποθέσεις για να γίνει περισσότερο απειλητικός, αλλά δεν το έκανε στο βαθμό που θα έπρεπε, με εξαίρεση τη ευκαιρία του Ιωαννίδη από την τρομερή ατομική ενέργεια και τα κάθετα μέτρα με τη μπάλα του Τετέ που ξεκίνησε από κλέψιμο του Μπακασέτα πάνω στον Μουργκ στην περιοχή του Ντραγκόφσκι.
Στις στατικές φάσεις, χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμα. Ηταν και πάλι υπεραρκετά τα κερδισμένα κόρνερ που όμως πέρασαν ανεκμετάλλευτα. Συνολικά εννιά, με μόλις μία ευκαιρία, την προβολή με το στήθος του Γέντβαϊ που έδιωξαν οι Κοτάρσκι και Κεντζιόρα.
Στα αμυντικά στημένα, η ζώνη λειτούργησε αρμονικά και δεν υπήρξαν απειλές. Αλλά στα επιθετικά, υπάρχουν πάρα πολλά περιθώρια βελτίωσης ιδίως από τη στιγμή που υφίστανται στο ρόστερ παίκτες με εξαιρετικά χτυπήματα της μπάλας (Μπακασέτας, Ουναϊ, Τετέ).
Σε επίπεδο προσώπων, δεν υπήρχε κάποιος που να υστέρησε, αλλά τέσσερις παίκτες αξίζουν ιδιαίτερη μνεία και αποτέλεσαν τα κλειδιά της νίκης.
Πρώτος απ’ όλους ο Ουναϊ. Ο Μαροκινός άσος είναι με τη μπάλα ο πιο ποιοτικός μέσος του πρωταθλήματος. Τα μέτρα που κάνει με πάρσιμο της μπάλας με τις τάπες, είναι σκέτη… απόλαυση. Ειδικά η ενέργειά του στις καθυστερήσεις όταν είχε και τη δέουσα ψυχολογία μετά τη γκολάρα που πέτυχε και έκρινε το αποτέλεσμα. Εκεί κοντά στην αριστερή γωνιά του κόρνερ.
Πολυτέλεια τέτοιος παιχταράς να μην ξεκινάει βασικός σε όλα τα ματς του Παναθηναϊκού στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Δεύτερος, ο Φώτης Ιωαννίδης. Βρίσκει ξεκάθαρα πια αγωνιστικό ρυθμό και είναι και πάλι το θωρηκτό που ανάγκασε να σφάζονται ομάδες από την Πρέμιερ Λιγκ και το Καμπιονάτο για την αφεντιά του το καλοκαίρι. Ο Λόβρεν πιθανότατα θα κοιμήθηκε με δυσκολία το βράδυ μετά τον αγώνα.
Τρίτος ο Γιώργος Βαγιαννίδης. Οσοι αμφέβαλλαν για την προοπτική και την ποιότητά του, θα πρέπει να έχουν σηκώσει… χεράκι και να λένε mea culpa. Εκανε ματσάρα απέναντι στην θεωρητικά πιο δυνατή πλευρά του ΠΑΟΚ με Μπάμπα και Τάισον, πήρε την αποβολή του πρώτου, ανταποκρίθηκε ανασταλτικά κι προκαλούσε διαρκώς ρήγματα. Σπουδαίο ματς από ένα παιδί απ’ τα σπλάχνα του συλλόγου που είναι ικανό για ακόμα σπουδαιότερα πράγματα στο άμεσο μέλλον.
Τέταρτος ο Νεμάνια Μαξίμοβιτς. Ο Ρουί Βιτόρια τον έχρισε βασικό κι αυτός τον δικαίωσε εμφατικά. Εβγαλε την ασίστ στον Ιωαννίδη στο πρώτο γκολ με 30άρα μπαλιά από θέση αριστερού μπακ, πήγε να πετύχει ακόμα ένα με κεφαλιά αποτελώντας τον ορισμό του box to box και… ακόμα τρέχει για να πρεσάρει ψηλά ή για να καλύψει όσα κενά έχουν δημιουργηθεί. Σωστά ο Πορτογάλος έβγαλε τον Αράο και τον κράτησε ως 6άρι στην ενδεκάδα μέχρι το τέλος.
Τελευταίο αλλά όχι έσχατο. Η ποιοτική αναβάθμιση του Παναθηναϊκού και το βάθος που διαθέτει τη φετινή σεζόν καταδεικνύεται από τις αλλαγές του ντέρμπι απέναντι στην ομάδα που πέρυσι πήρε το πρωτάθλημα.
Ο Παναθηναϊκός έβαλε στο ματς ως αλλαγές τους Ουναϊ, Πελίστρι, Τσέριν και Μαντσίνι και ο ΠΑΟΚ τους Σαμάτα, Ντεσπόντοφ, Σβαμπ, Σάστρε και Σορετίρε.
Comments