By 
O Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε αυτήν την διαβολοβδομάδα με δύο σαρωτικές νίκες, αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει ούτε ένας που δεν θα το αντάλλαζε αυτό με τον μην τραυματιστεί ο Λεσόρ. Το μπάσκετ σε αυτές τις στιγμές, έρχεται σε δεύτερη και τρίτη μοίρα, ενώ είναι πραγματικά συνταρακτικό, να βλέπεις αυτό το θηρίο πεσμένο και να βγάζει κραυγές πόνου. Πολύ κρίμα για το παιδί, έναν αθλητή που χαίρεσαι να τον βλέπεις, να αγωνίζεται με το πάθος που τον διακρίνει και να απολαμβάνει το παιχνίδι. Ευτυχώς σε τέσσερις μήνες θα είναι πίσω, μην είναι και πιο νωρίς, καθώς έχει δείξει ότι μπορεί να τρελαίνει το προγνωστικά. Εδώ πέρσι, όλοι λέγαμε πως θα βγει η χρονιά με μοναδικό σέντερ τον Λεσόρ και τελικά όχι μόνο βγήκε, αλλά στο Φάιναλ-4, πέρασε από πάνω από οποιονδήποτε σέντερ βρήκε μπροστά του. Περαστικά λοιπόν και να γυρίσει δυνατός και υγιής. Τα τελευταία 2.5 χρόνια έχει κάνει απίστευτα πράγματα, έχει βελτιωθεί τρομακτικά και δίκαια είναι, αν όχι ο καλύτερος, μέσα στους τρεις καλύτερους σέντερ την λίγκας.
Πάμε και στα δευτερεύοντα, που θα πρέπει αναγκαστικά να ασχοληθούμε, όσο και αν είναι όλοι ακόμα σοκαρισμένοι από αυτό που έγινε. Ο Παναθηναϊκός μέσα σε αυτήν την εβδομάδα, άλλαξε εντελώς πρόσωπο σε σχέση με τις προηγούμενες και εμφανίστηκε με την πανοπλία του πρωταθλητή Ευρώπης. Αυτό το αποκρουστικό θέαμα και η εικόνα παραίτησης απέναντι στην Εφές, μετατράπηκε σε μια ομάδα που δεν πήρε αιχμαλώτους και ποδοπάτησε τους αντιπάλους.
Τα πάντα ξεκίνησαν από την άμυνα
Φυσικά για να γίνουν όλα αυτά, δεν άλλαξε μόνο ένα πράγμα, αλλά υπήρξαν αρκετές μικρές αλλαγές που έφεραν ένα πολύ διαφορετικό πρόσωπο. Είχαμε πει από την αρχή της χρονιάς, ότι ο Παναθηναϊκός είχε αμυντικό πρόβλημα στην πρώτη γραμμή άμυνας, με αποτέλεσμα να πέφτει πολύ μεγάλο βάρος μετά μέσα στην ρακέτα. Οι περιστροφές ήταν αργές, ο τρόπος άμυνας στο πικ εν ρολ προβληματικός και τα ελεύθερα σουτ των αντιπάλων κατέληγαν στο καλάθι. Όλα αυτά με πολύ μικρές προσαρμογές και μια μεγάλη αλλαγή, άλλαξαν και φάνηκε στο γυμνό, όμως αποτυπώνεται και στα στατιστικά.
Πρώτο και ίσως πιο σημαντική αλλαγή, ήταν η παρουσία του Παναγιώτη Καλαιτζάκη στην βασική πεντάδα. Ο άσος του τριφυλλιού, μπήκε στην περιφέρεια μαζί με τους Γκραντ και Ναν, δίνοντας αυτό που έλειπε τον προηγούμενο καιρό. Αστείρευτη ενέργεια, τρομερή διάθεση και ένταση στην άμυνα. Είτε μιλάμε για πίεση πάνω στην μπάλα, είτε για μακριά από αυτήν. Σίγουρα ο Χάουαρντ θα βλέπει ακόμα εφιάλτες από το κυνήγι που του έριξε πίσω από κάθε σκριν. Ο Καλαιτζάκης, ουσιαστικά θωράκισε την περιφέρεια και μαζί με τον Γκραντ ήταν οι δύο σωματοφύλακες του τρομερού Ναν.
Τα ξεκινήματα στους δύο αγώνες ήταν μαγικά, με τον Παναθηναϊκό να σκοράρει 71 πόντους και να δέχεται μόλις 27, στις πρώτες περιόδους. Η βασική πεντάδα με τους Γκραντ, Ναν, Καλαιτζάκη, Χουάντσο και Λεσόρ, έπαιξε συνολικά και στους δύο αγώνες 24:29, με τον Παναθηναϊκό να κερδίζει σε αυτό το διάστημα με το ασύλληπτο +43 (77-34). Ο κόουτς Αταμάν, ουσιαστικά με την κίνηση του αυτή με τον Καλαιτζάκη, κατάλαβε ότι πρώτα θα πρέπει να βρει αμυντική κάλυψη και ισορροπία, που θα του δώσει το δικαίωμα να αισθανθεί ασφάλεια πίσω και θα τον οδηγήσει σε εύκολα καλάθια μπροστά, αφού στα δύο παιχνίδια πέτυχε 34 πόντους από transition. Ο Έλληνας φόργουορντ, ίσως ήταν από τους πιο αδικημένους μέχρι τώρα, όμως πάντα είναι έτοιμος να παίξει και να προσφέρει.
Όλοι οι παίκτες του Παναθηναϊκού βρίσκονταν σε εγρήγορση, επιτέλους είχαν ένταση, οπότε κάθε περιστροφή, δεν ήταν και αυτόματα ελεύθερο σουτ, όπως συνέβαινε κατά κόρον. Ακόμα και η άμυνα στο πικ εν ρολ, είχε κάποιες διαφοροποιήσεις, με τον σέντερ, είτε αυτός ήταν ο Λεσόρ, είτε ο Γιουρτσεβέν, να μην βγαίνουν τόσο επιθετικά στον χειριστή, εκτός αν αυτός ήταν ο Χάουαρντ. Γενικά ο Τούρκος προπονητής δούλεψε αρκετά την τακτική και αυτό βγήκε στο παρκέ.
Σεληνιασμένος Ναν
Ο Κέντρικ Ναν, έδωσε μια απίστευτη παράσταση, αυτήν την εβδομάδα, δείχνοντας πραγματικά παίκτης ΝΒΑ, ανάμεσα σε Ευρωπαίους. Μετά από την απουσία του, λόγω τιμωρίας, έμοιαζε σαν να ξεκουράστηκε, να καθάρισε το μυαλό του, άφησε τα νεύρα στην άκρη και διέλυσε ό,τι βρήκε μπροστά του. Σε αυτές τις δύο αναμετρήσεις, είχε 32.5 πόντους, με 61.5% στα δίποντα, 50% στα τρίποντα (14/28) και 100% στις βολές, με ένα αδιανόητο 1.32 πόντους ανά κατοχή. Ήταν φανερό ότι αισθανόταν πολύ άνετα και συνήθως όταν τέτοιοι παίκτες αισθάνονται καλά, είναι καθαρά θέμα δικό τους πόσους πόντους θα βάλουν. Η διαφορά του παιχνιδιού με την Μπασκόνια σε σχέση με αυτό της Μιλάνο, είναι ότι ο Ναν μοίρασε και 10 ασίστ που έφεραν άλλους 20 πόντους, φτιάχνοντας έτσι για την ομάδα του, τους 46 από τους 104 του Παναθηναϊκού.
Το πρόβλημα από εδώ και πέρα, είναι ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να μάθει να ζει χωρίς τον Γάλλο σέντερ. Οι πράσινοι έχουν ένα πολύ βαθύ και ποιοτικό ρόστερ, όμως δύο παίκτες είναι αναντικατάστατοι. Ο ένας είναι ο Κέντρικ Ναν και ο άλλος ο Ματίας Λεσόρ. Ειδικά ο ψηλός του τριφυλλιού, έχει πολύ μεγάλη διαφορά από αυτόν που τον αντικαθιστά όταν πηγαίνει στον πάγκο. Δεν είναι μόνο το επιθετικό κομμάτι, όσο και η αμυντική του κάλυψη στα hedge out που είναι ίσως από τους πιο αποτελεσματικούς ψηλούς σε αυτήν την κατάσταση στην λίγκα. Πλέον θα πρέπει να γίνουν σημαντικές προσαρμογές, μέχρι ο Παναθηναϊκός να πάρει (; 😉 παίκτη με αυτά τα χαρακτηριστικά. Ο Γιουρτσεβέν πλέον, θα βρει χώρο και χρόνο, να δείξει την ποιότητα του, όμως θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ περισσότερο στην άμυνα. Ο Μήτογλου αναμένεται και αυτός να πάρει αρκετά λεπτά στο ‘5’, ενώ γύρισε και ο Κώστας Αντετοκούνμπο.
Είναι πραγματικά κρίμα, γιατί πάνω που έδειχνε ο Παναθηναϊκός να βρίσκει τον τρόπο για να παίξει καλή άμυνα και να ρολάρει ως ομάδα, χάνει ένα από τα πολύ σημαντικά γρανάζια του και πρέπει να ξαναρχίσει από την αρχή, να βρίσκει άλλες λύσεις.
Πηγή: sdna.gr
