By Ο κόουτς Αταμάν εμπιστεύτηκε λάθος πρόσωπα, αλλά στο τέλος βγήκε νικητής
Όταν γίνεται αρνητική κριτική σε μια ομάδα, σε έναν παίκτη ή έναν προπονητή μετά από ένα ματς, δεν γίνεται για να τον αποδομήσουμε ή για να πούμε ότι δεν αξίζει. Δεν είναι κακό να έχεις και 3-4 κακές βραδιές. Ο Παναθηναϊκός του Αταμάν όμως είναι αντικατοπτρισμός της ικανότητας του προπονητή.
Είναι πολύ πιο σπουδαίο στα μάτια μας να μπορείς να παίρνεις τα ματς στα οποία η ομάδα χάνει το μυαλό της και ο προπονητής ποντάρει σε λάθος πρόσωπα ή συστήματα.
Στο ματς με τον Ερυθρό Αστέρα, το 18-18 του πρώτου δεκαλέπτου ήταν μια μαγική εικόνα, διότι ο Παναθηναϊκός είχε τρομερή κυκλοφορία στην επίθεση και πολύ καλή άμυνα. Απλά οι μεν Πράσινοι αστοχούσαν σε ελεύθερα τρίποντα και οι παίκτες του Σφαιρόπουλου έβαζαν τα μαρκαρισμένα.
Αν δηλαδή δεν είχε χάσει ο Χουάντσο το πρώτο λει απ και ο Παπαπέτρου είχε καλύτερες επιλογές σε 2 περιπτώσεις, ο Παναθηναϊκός θα είχε κλείσει το δεκάλεπτο προηγούμενος με 4–6 πόντους.
Κι ήρθε το 2ο καταστροφικό δεκάλεπτο όπου η άμυνα χάθηκε και βρέθηκαν ελεύθερα τρίποντα για Καναάν και Τεοντόσιτς, με αποτέλεσμα ο Ερυθρός Αστέρας να πάει στο +14. Ακόμα κι εκεί όμως, έβλεπες πως ο Παναθηναϊκός είχε τον τρόπο να σκοράρει μεθοδικά ενώ ο Αστέρας απλά είχε το τρίποντο. Κάτι που δεν είχε καθόλου ο Παναθηναϊκός.
1 τρίποντο του Ναν οι Πράσινοι σε 20 λεπτά, 8 τρίποντα ο Ερυθρός. Αυτό στο 2ο ημίχρονο σίγουρα θα άλλαζε. Αυτό πιστεύαμε. Δεν άλλαξε όμως. Ίσα ίσα που ο Αστέρας βρήκε και 4 τρίποντα στο 2ο ημίχρονο με αντίπαλο κρεμασμένο πάνω του ή στο τελευταίο δέκατο. Και παρά αυτό, αλλά και τις 9 άστοχες βολές, ο Παναθηναϊκός κέρδισε.
Κέρδισε πιο δύσκολα από αυτό που του αξίζει, διότι στο 2ο ημίχρονο έπαιξε φανταστική άμυνα, αλλά έχασε ελεύθερα τρίποντα μπροστά και βιαζόταν σε αρκετές επιλογές με αποτέλεσμα ο Λεσόρ να κάνει κακό τελείωμα από το μισό μέτρο και ο Ναν σε αιφνιδιασμό να χάσει τη μπάλα χωρίς ιδιαίτερη πίεση.
Το πλάνο όμως και το σύστημα 99/100 φορές θα κερδίζουν το… αντιμπάσκετ και το πολύ σκληρό- στα όρια του αντιαθλητικού ενίοτε- παιχνίδι του (κάθε) Σφαιρόπουλου.
Ο λόγος που δεν έγινε με μεγαλύτερη ευκολία, δεν είναι γιατί ο Αταμάν δε βρισκόταν και στην καλύτερή του μέρα, όπως αφήνει να εννοηθεί ο πρόλογος. Αλλά γιατί δύο επιλογές του σε πρόσωπα πήγαν να μετατρέψουν- και να «υποβαθμίσουν»- το άρτιο τακτικά πλάνο του.
Ο Γιούρτσεβεν δεν είναι έτοιμος να αντεπεξέλθει σε τέτοια ματς. Το ματς με τη Βιλερμπάν παρέσυρε, ίσως, τον Αταμάν να τον εμπιστευτεί, αλλά κι αυτός και ο Όσμαν, δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί πνευματικά και σωματικά τι είναι η Ευρωλίγκα και δη ομάδες όπως ο Ερυθρός, έτι περισσότερο μες στην έδρα του.
Προς το παρόν, μέχρι να κατανοήσουν πώς να κινούνται σε άμυνα κι επίθεση, χωρίς να παίρνουν κακές αποφάσεις επιθετικά (ο Όσμαν πήρε μόνο τέτοιες το βράδυ της Παρασκευής), θα πρέπει ο Αταμάν να τους έχει μόνο πάγκο ή και εκτός 12άδας στην Ευρωλίγκα τον έναν, τον Όσμαν κατά βάση. Ήταν ένα λάθος να έχει DNP ο Καλαϊτζάκης και τίποτα μέχρι το 34 ο Μήτογλου και να βλέπουμε ξανά στις αρχές του 4ου δεκαλέπτου τον Γιούρτσεβεν όταν η ομάδα φαινόταν να πηγαίνει για να προσπεράσει.
Κατανοώ ότι οι προπονητές επιπέδου Αταμάν, έχουν και κάποια άλλα πράγματα, κι ίσως, εν τέλει, να μη τους νοιάζει να θυσιάσουν ένα ματς αν είναι να πάρει ένα μάθημα ένας παίκτης και να το βρει μελλοντικά μπροστά του αυτό σε πολλαπλάσιο βαθμό, άρα αυτή η ήττα να μην έχει πονέσει.
Αλλά βλέποντας το τι γίνεται στην Ευρωλίγκα φέτος, ότι η Ρεάλ θα δυσκολευτεί να βρεθεί στην 4άδα κι ίσως να μη βρεθεί, ότι δεν υπάρχει καμία ομάδα που να τη φοβάσαι, ο Παναθηναϊκός μπορεί να γίνει αυτή η ομάδα, το δείχνει με αυτή τη νίκη στην οποία δεν είχε τίποτα υπέρ του κι είχε και τον Ναν σε κακό (για τα δικά του, δυσθεώρητα ύψη) βράδυ.
Πρακτικά, ο Παναθηναϊκός κέρδισε με τον Χουάντσο να είναι σε όλο το ματς στο πνεύμα του αγώνα, τον Γκραντ να εμφανίζεται στο 2ο ημίχρονο, με ολίγη από Λορέντζο και με τον Σλούκα στο τελευταίο 10λεπτο να δείχνει γιατί αξίζει και 2 και 3 και 4 εκατομμύρια. Αυτός είναι που «ακύρωσε» το λάθος του Αταμάν να μην αποσύρει ταχύτερα τον Γιούρτσεβεν.
Επειδή όμως ο Σλούκας δε χρειάζεται την αναγνώριση, θα σταθούμε περισσότερο στον Χουάντσο που είναι φέτος ο πιο συγκεντρωμένος, ο πιο σταθερός σε υψηλό επίπεδο παίκτης. Με τις βολές και κάποια αδύναμα σουτ πιθανώς δεν θα δούμε βελτίωση, αλλά δεν το χρειάζεσαι φέτος από αυτόν κάτι τέτοιο.
Κι ο Χουάντσο είναι ο κυριότερος λόγος για να αισιοδοξεί κανείς για τον Γιούρτσεβεν και τον Όσμαν για τη συνέχεια. Οκ, πάντοτε παίζει το σενάριο ένας παίκτης να μην πιάσει καθόλου, όσο ποιοτικός κι αν είναι, αλλά ο Αταμάν γνωρίζει πώς να βρει τρόπο να τους κάνει χρήσιμους και θα το δούμε αυτό προς Φεβρουάριο μεριά.
Οι δυο τους άλλωστε είναι πιο τυχεροί από τον Χουάντσο, διότι ο φετινός Παναθηναϊκός δεν τους έχει βάλει το βάρος που είχε πέρσι ο Χουάντσο, δεν ποντάρει τόσα πολλά σε αυτούς, ειδικά στον Όσμαν, έχει επιλογές και μπορεί να τους περιμένει. Στη χειρότερη των περιπτώσεων, αντέχει ακόμα και να μην του «βγουν»…
Πηγή: menshouse.gr
Comments