By Στη μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού AKTOR απέναντι στον Ολυμπιακό οι «πράσινοι» ήταν τόσο κυρίαρχοι παίζοντας τον «αιώνιο» αντίπαλο σαν τη… γάτα με το ποντίκι, και έχοντας ένα «φοβερό και τρομερό» Κέντρικ Ναν.
Τελικά πρέπει να ισχύει ότι ο Κέντρικ Ναν «σεληνιάζεται» απέναντι στον Ολυμπιακό όταν δεν κάνει… κοτσιδάκια; Εντάξει, προφανώς και αστειεύομαι αλλά όντως πριν από το τζάμπολ του αγώνα στο ΣΕΦ ανέφερα ότι όταν ο Αμερικανός άλλαξε το στυλ στο μαλλί του κατά τη διάρκεια των περσινών τελικών αυτομάτως πήρε παραμάζωμα τον «αιώνιο» αντίπαλο.
Ε, ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή. Φαντάζομαι ότι δεν θα ήμουν και ο μοναδικός που θα το σκέφτηκε. Θα υπάρχουν και άλλοι ψυχαναγκαστικοί σαν και εμένα ή προληπτικοί που παρατηρούν και την παραμικρή λεπτομέρεια. Το σίγουρο είναι ότι ο Κέντρικ Ναν μπορεί να «σκοτώσει» οποιαδήποτε άμυνα. Είτε εντός, είτε εκτός των συνόρων.
Είναι ο Ναν ο καλύτερος σκόρερ στην Ευρώπη; Είναι!
Πρόκειται για τον ορισμό του «killer» των παρκέ. Του «ball hog». Του «let me cook». Του παίκτη που στο «ένας εναντίον ενός» δεν… βλέπει κανέναν. Του σκόρερ που σπανίως βλέπουμε στα ευρωπαϊκά παρκέ. Σίγουρα θα έχει πολύ καλές αλλά και (κάποιες λιγότερες) κακές βραδιές αλλά το πρόσημο της παρουσίας του θα είναι θετικό στο τέλος της ημέρας. Ο Αμερικανός έκανε (άλλη μια) «statement» εμφάνιση στο ΣΕΦ και εξέθεσε την (πάλαι ποτέ;) φημισμένη άμυνα του Ολυμπιακού. Ό,τι και αν προσπάθησαν να κάνουν οι «ερυθρόλευκοι» έπεφτε στο κενό.
Θα έλεγε κάποιος ότι η άμυνα των γηπεδούχων ήταν αρκετά… μπόσικη στο ντέρμπι. Και ο Κέντρικ Ναν γνωρίζει πολύ καλά πώς να «τιμωρεί» και να αιφνιδιάζει τις χαλαρές άμυνες. Και αν βρει ρυθμό από την αρχή; Καληνύχτα και καλή τύχη στην αντίπαλη ομάδα. Τελειωμό δεν θα έχει το… μαρτύριό της. Του έδωσε απλόχερα η άμυνα του Ολυμπιακού τα ελεύθερα σουτ και εκείνος άρχισε να πετάει βότσαλα στον ωκεανό. Είναι να μην αρχίσει.
Και όχι τίποτε άλλο, αλλά με αυτόν τον τρόπο έδωσε ψυχολογία σε όλη την ομάδα και τους συμπαίκτες του ανεβάζοντας επίπεδο κάθε προσπάθεια. Είτε αμυντική, είτε επιθετική. Και όπως γνωρίζετε καλά η ψυχολογία παίζει σημαντικό ρόλο σε μια ομάδα. Ακόμα και κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Με τι μυαλό, τι διάθεση και τι ψυχολογία να (τον) έπαιζαν άμυνα μετά;
Στην τελική ξέρετε πολλούς παίκτες με ύψος στο 1.90 που να τα βάζουν στα ίσια με «δεινόσαυρους» όπως ο Ταβάρες και ο Φαλ; Το (ξανα)είδαμε στη Μαδρίτη. Το είδαμε και στο ΣΕΦ. Ο Αμερικανός δεν… μάσησε και επιτέθηκε μπροστά σε δύο παίκτες με μπόι που ξεπερνάει τα 220 εκατοστά. Και μάλιστα επιτέθηκε με επιτυχία, όπως στο πρόσφατο ντέρμπι του Φαλήρου σκοράροντας με drive και ύστερα από τρομερή σταυρωτή ντρίπλα μπροστά από τον Γάλλο σέντερ. Και μάλιστα με το… κακό του χέρι. Το δεξί. Δεξιό layup!
Κρατάω το σαρδόνιο χαμόγελο του Ναν μετά το τέλος του αγώνα και συγκεκριμένα όταν ρωτήθηκε για το αν νιώθει ως ο καλύτερος παίκτης αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη: «Γνωρίζετε την απάντησή μου» είπε χαρακτηριστικά. Ε, όταν και ο ίδιος θεωρεί ότι είναι ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη, μετά ποιος να του πει, τι; Είναι δυνατόν να μην παίζει με την ψυχολογία στην… στρατόσφαιρα; Είναι δυνατόν να μην βλέπει κανέναν μετά;
Ξαναλέω. Δεν θα είναι πάντα έτσι. Απλά κρατάω την μεγάλη εικόνα. Και ο Αμερικανός γκαρντ, τηρουμένων των αναλογιών, των απαιτήσεων και των υψηλών προσδοκιών (στις οποίες ανταποκρίθηκε στο έπακρο πέρυσι φτάνοντας έως την κατάκτηση της Euroleague), μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του, τον καλύτερο. Υπάρχει κάποιος που μπορεί να τον αμφισβητήσει; Ας βγει μπροστά και ας το αποδείξει στο παρκέ. Αυτή τη στιγμή αποτελεί τον καλύτερο (αν όχι παίκτη τότε σίγουρα) σκόρερ στην Ευρώπη. Period!
Διαβασμένος, έτοιμος, «πεινασμένος» και κυριαρχικός
Στο μεταξύ και έχοντας στο μυαλό μου την πρόσφατη εικόνα του Παναθηναϊκού από το παιχνίδι στην Κωνσταντινούπολη, θεωρούσα πολύ δύσκολο να κάνει «back to back» πολύ καλές εμφανίσεις. Και μάλιστα εκτός έδρας απέναντι στον «αιώνιο» αντίπαλο που «καιγόταν» για τη νίκη και για μια καλή εμφάνιση μετά την ήττα που είχε προηγηθεί στο Μόναχο. Και όχι, δεν πραγματοποίησε καλή εμφάνιση ο Παναθηναϊκός. Πραγματοποίησε ακόμα καλύτερη εμφάνιση!
Ίσως την καλύτερη της σεζόν εάν βάλουμε ως δεδομένο ότι απέναντι στη Φενέρ είχε πραγματοποιήσει την καλύτερη. Πραγματικός κυρίαρχος του παιχνιδιού. Ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού. Υπήρχαν στιγμές στο ντέρμπι όπου ο Παναθηναϊκός έπαιζε τον Ολυμπιακό σαν τη γάτα με το… ποντίκι. Τον «έπνιγε» με την άμυνά του. Πίεζε πολύ στην μπάλα. Δεν άφηνε τις εύκολες πάσες στην περιφέρεια. Και αν την «πάτησε» μερικές φορές στο πρώτο ημίχρονο, ήταν επειδή είχε αφήσει εκτεθειμένη τη ρακέτα «ψάχνοντας» τα deflections και τα κλεψίματα. Επιθετικά «διάβαζε» (κυρίως με τον Μπράουν) όλα τα «μις ματς» και χτυπούσε στα pick n roll τις αμυντικές αδυναμίες του Ολυμπιακού.
Άλλωστε η καλή άμυνα είχε λείψει από τον Παναθηναϊκό τη φετινή σεζόν. Και την βρήκε σε «back to back» μεγάλα παιχνίδια. Τα εύσημα πρέπει να δοθούν σ’ έναν παίκτη ο οποίος ήταν ο αφανής ήρωας αλλά αποδείχθηκε υπέρ του δέοντος ουσιαστικός. Αναφέρομαι στον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ. Παλιά κάποιος έβλεπε τη στατιστική και έλεγε «α, μόνο 4 πόντους; Δεν έπαιξε καλά».
Κι όμως ο Ισπανός ήταν κάτι παραπάνω από ουσιαστικός, ενώ δεν άφησε τον Βεζένκοβ να σκοράρει (απ’ όσο θυμάμαι τουλάχιστον) ούτε μια φορά με το αγαπημένο του «κόψιμο» ύστερα από οff ball παιχνίδι. Ήταν εκεί. Συνέχεια πάνω του. Στενός κορσές του είχε γίνει. Επίσης μάζεψε 9 ριμπάουντ, μοίρασε 4 ασίστ, έκλεψε μια φορά την μπάλα και σε γενικές γραμμές ήταν από τους αφανείς (αλλά όχι και… τόσο αφανείς) ήρωες του ματς.
Επίσης ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε για δεύτερο σερί ματς με κίνητρο. Με «πείνα». Του πάτησαν τον… καλό όταν έγινε λόγος (ακόμα και από εμένα την περασμένη εβδομάδα) για έλλειψη της ίδιας «πείνας» με πέρυσι. Σαν να ήταν ακόμα οι παίκτες «μπουχτισμένοι» από τα πανηγύρια της προηγούμενης αγωνιστικής σεζόν. Σαν να μην είχε ξεκινήσει η χρονιά ακόμα. Όπως φάνηκε μετά τη Μαδρίτη και την πρώτη «διαβολοβδομάδα» στην Euroleague, οι παίκτες μπήκαν με άλλον αέρα στα ματς και φρόντισαν να γίνουν επιβλητικοί. Απέναντι στην ΑΕΚ, τη Φενέρ και τώρα απέναντι στον Ολυμπιακό.
Η συνέχεια στο κλειστό rotation και το σχήμα με τα τρία γκαρντ
Θυμάστε τι έγραψα μετά το ματς με τη Φενέρ; Ότι ο Αταμάν ακολούθησε τη δική του… πεπατημένη και συνέχισε για δεύτερο σερί παιχνίδι το κλειστό rotation. Ουσιαστικά έπαιξε με 7+1 παίκτες στο ΣΕΦ. Με τον Ναν 38 λεπτά, τον Μπράουν στα 35 λεπτά, τον Γκραντ στα 25 λεπτά, τον Λεσόρ στα 24 λεπτά, τον Χουάντσο στα 33 λεπτά, τον Σλούκα στα 19 λεπτά, τον Μήτογλου στα 16 λεπτά και τον Όσμαν στα μόλις 9 λεπτά. Αυτοί ήταν. Δεν έπαιξαν άλλοι.
Το κλειστό rotation, λοιπόν, έφερε τη δεύτερη σερί νίκη του Παναθηναϊκού και όχι όπου και όπου και ούτε απέναντι σε… τυχαίες ομάδες. Μιλάμε για δύο ομάδες που βρέθηκαν τον περασμένο Μάιο στο Final Four, εκεί όπου στοχεύουν και θέλουν να βρεθούν και φέτος. Ενδεχομένως ο Τούρκος προπονητής να γνωρίζει καλά ότι το διευρυμένο rotation του χαλάσει τη χημεία και τον ρυθμό. Και δεν είχε καμία πρόθεση να το κάνει αυτό, ούτε στον Ναν αλλά ούτε και στον Μπράουν. Αμφότεροι πέτυχαν τους 43 από τους 78 πόντους των «πρασίνων» και αν προσθέσουμε σε αυτούς και τον Τζέριαν Γκραντ, αυτομάτως φτάνουμε στους 50 πόντους έχοντας συνολικά οι τρεις τους 11/15 τρίποντα, 15 από τα 33 ριμπάουντ και 6 από τις 17 ασίστ.
Ήταν το «κλειδί» στην έλλειψη «τριαριού» μετά την απουσία του Παπαπέτρου, το «κόψιμο» λόγω και του προβλήματος του Γκριγκόνις, ενώ ο Όσμαν είναι ακόμα αρκετά πίσω σε φυσική και αγωνιστική κατάσταση με αποτέλεσμα να αγωνιστεί μόλις 9 λεπτά. Ο Λορέντζο Μπράουν για τρίτο σερί παιχνίδι ήταν εξαιρετικός και δη αναλαμβάνοντας να «γεμίσει» σε πολλά σημεία του ντέρμπι τα παπούτσια του Σλούκα. Έδινε ηρεμία στην επίθεση, μελετούσε κάθε κίνηση διαβάζοντας την άμυνα του Ολυμπιακού και παρά τα αμυντικά προβλήματα που αντιμετώπισε ήταν «εγγύηση» για τον Παναθηναϊκό.
Οι «πράσινοι» έχουν την ευτυχία να διαθέτουν τέσσερα γκαρντ πολύ υψηλού επιπέδου. Τον Ναν, τον Μπράουν τον Γκραντ και φυσικά τον Κώστα Σλούκα. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού δεν χρειάστηκε να πάρει πολλές προσπάθειες αλλά μόνο και μόνο η παρουσία του στο παρκέ είναι αρκετή για να προβληματίσει και να απασχολήσει την άμυνα του Ολυμπιακού. Που στην ουσία δεν ήξερε από ποιον να… πρωτοφυλαχθεί.
Στα αξιοσημείωτα του ντέρμπι το αγωνιστικό comeback του Μήτογλου ο οποίος πήρε άριστα στα λεπτά που χρειάστηκε να καλύψει τον Ματίας Λεσόρ στη θέση «5». Σε δύο περιπτώσεις έκανε αυτό για το οποίο είχε προετοιμαστεί, ήτοι να απειλήσει από μακριά καθώς τα «βαριά» κορμιά του Ολυμπιακού (Φαλ και Μιλουτίνοφ) δεν τον ακολουθούσαν στην περιφέρεια. Ο Γάλλος σέντερ έπαιξε… τόσο-όσο καθώς δεν χρειάστηκε να κάνει το κάτι παραπάνω.
Και το να κερδίζει ο Παναθηναϊκός στο ΣΕΦ και μάλιστα εύκολα με τον Λεσόρ να έχει απλά και μόνο θετική παρουσία, είναι -ίσως- το μεγαλύτερο κέρδος.
Πλέον οι «πράσινοι» καλούνται να αφήσουν άμεσα πίσω τους το ντέρμπι καθώς ακολουθεί νέα «διαβολοβδομάδα» στην Euroleague με την Βιλερμπάν εντός και τον Ερυθρό Αστέρα εκτός πριν «διασταυρώσει» και πάλι τα ξίφη του με τον Ολυμπιακό, αυτήν την φορά στο ΟΑΚΑ και δη για την Euroleague. Ένα 2/2 την εβδομάδα που ξεκινάει θα ήταν… ονειρικό!
Comments