Πού ήσουν τόσο καιρό Παναθηναϊκέ;

Προφανώς ένα καλό ημίχρονο δεν φτάνει για να κερδίσεις ένα ντέρμπι, αλλά τουλάχιστον ένα καλό ημίχρονο είναι σαφώς καλύτερο από τα μέτρια 90λεπτα που έχουμε δει ως τώρα

Αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός, κόντρα στον Ολυμπιακό, δεν «πέταξε» το πρώτο του ημίχρονο. Αλλά φάνηκε να ξεμένει από δυνάμεις στο δεύτερο. Αυτή τη φορά δεν άφησε τη μπάλα στον αντίπαλο, δεν περίμενε να κλέψει τη μπάλα για να βγάλει αντεπίθεση, δεν είχε ως αποκλειστικό πλάνο επίθεσης τις 30άρες μπαλιές προς τον Ιωαννίδη. Αλλά παρότι έφτιαξε αρκετές ευκαιρίες – κυρίως στο πρώτο ημίχρονο – γκολ δεν έβαλε. Αυτή τη φορά δεν έκανε παράλληλες μπαλιές στο κέντρο και δεν ήταν «μονοκόμματος» στον τρόπο ανάπτυξής του: δοκίμασε από αριστερά, δοκίμασε από δεξιά, έπαιξε με κάθετο παιχνίδι από τον άξονα, απείλησε από στατικές φάσεις. Ήταν με άλλα λόγια ένας διαφορετικός Παναθηναϊκός, σε σχέση με αυτό που έχουμε δει ως τώρα στα ντέρμπι και τα περισσότερα «ζόρικα παιχνίδια».

Αρκεί όλο αυτό που είδαμε; Ως αποτέλεσμα, προφανώς όχι: ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος στο πρώτο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος στο δεύτερο. Ο Παναθηναϊκός άξιζε να προηγηθεί στο πρώτο μέρος, ο Ολυμπιακός έφτασε κοντά στο γκολ σε 2-3 περιπτώσεις στην επανάληψη. Και παρόλη την αγωνιστική του βελτίωση, ο Παναθηναϊκός πήρε όλο κι όλον έναν βαθμό από το ντέρμπι και είδε τη διαφορά από την κορυφή να μεγαλώνει, χωρίς να έχει καταφέρει να κερδίσει σε κανένα από τα τρία ντέρμπι που έχει παίξει ως τώρα. Αυτά, ως προς το αποτέλεσμα. Αλλά η εμφάνισή του, για ένα κομμάτι του αγώνα τουλάχιστον, αφήνει υποσχέσεις.

Πού ήσουν τόσο καιρό Παναθηναϊκέ;

Μπροστά σε ένα γεμάτο ΟΑΚΑ, με άσχημες εμφανίσεις και αποτελέσματα να έχουν προηγηθεί, ήταν μεγάλο το «πρέπει» από διάφορες απόψεις. Ο κόσμος είχε πάει για να στηρίξει, αλλά ήταν πολύ πιθανό να γιουχάρει αν τα πράγματα «στράβωναν», αν ο Ολυμπιακός έπαιρνε το κουμάντο του αγώνα ή έβαζε κάποιο γκολ νωρίς. Η εμφάνιση του Παναθηναϊκού στο πρώτοι μέρος, οι καλές ευκαιρίες, η κατοχή της μπάλας, ο έλεγχος του ρυθμού και ο τρόπος που εξουδετέρωσε τα επιθετικά όπλα του Ολυμπιακού, δεν έδωσαν σε κανέναν την παραμικρή αφορμή να γκρινιάξει: η μοναδική ευκαιρία του Ολυμπιακού ήρθε από ένα λάθος του Λοντίγκιν, το οποίο διόρθωσε ο Ίνγκασον αποτρέποντας το γκολ.

Ο Παναθηναϊκός του ντέρμπι είχε διάθεση, είχε ιδέες και είχε έναν ορθολογικό τρόπο ανάπτυξης. Οι δυο Σέρβοι από αριστερά, Μλαντένοβιτς και Τζούρισιτς και συνεργάστηκαν καλά και απείλησαν αμφότεροι, το κέντρο λειτούργησε καλά με Τσέριν και Αράο, κερδίζοντας τη μάχη του άξονα, ο Ίνγκασον ανταποκρίθηκε καλά ως αριστερός στόπερ, «επιτρέποντας» στον Γέντβαϊ να είναι επίσης καλός ως δεξιός. Όλα έμοιαζαν να λειτουργούν καλά – ακόμα και ο «αδοκίμαστος» σε ντέρμπι Μπάλντοκ έδειξε να έχει καλή επικοινωνία με τον Τετέ που έπαιξε μπροστά του.  Όσο για τον Τάσο Μπακασέτα, που έχει ακούσει τόσα και τόσα τον τελευταίο καιρό; Ήταν σαφώς βελτιωμένος, κράτησε τη θέση του όταν η ομάδα ήταν σε κατάσταση άμυνας, μοίρασε σωστά τη μπάλα στην επίθεση, ψάχνοντας τον – μεγάλο άτυχο της βραδιάς – Φώτη Ιωαννίδη. Ο οποίος όσο έπαιξε απασχόλησε έντονα την άμυνα του Ολυμπιακού, πήρε μια κίτρινη από τον Ρέτσο, δημιούργησε καταστάσεις και ήταν ο παίκτης που «ένιωθαν» οι φιλοξενούμενοι.

Και τι έγινε στην επανάληψη;

Καταρχάς, αντέδρασε ο Ολυμπιακός: ο Μεντιλίμπαρ πιθανόν δεν περίμενε αυτή την επιθετικότητα από πλευράς του Παναθηναϊκού και η ομάδα του έδειξε κάπως να αιφνιδιάζεται. Αλλά όσο κυλούσε το ρολόι στην επανάληψη, οι φιλοξενούμενοι άρχισαν να πατάνε καλύτερα, να ψάχνουν με πιο ορθολογικό τρόπο τον Ελ Αραμπί, να μπαίνει ο Ζέλσον Μαρτίνς πιο πολύ στο παιχνίδι, να γίνεται πιο απειλητικός από δεξιά ο Ροντινέι, με την βοήθεια του Κοστίνια στην πλάτη του. Οι αλλαγές του Μεντιλίμπαρ, σε συνδυασμό με την κούραση των «πράσινων» έφεραν τη μπάλα στην περιοχή του Λοντίγκιν με μεγαλύτερη ακρίβεια και συχνότητα και ο Ολυμπιακός είχε τις ευκαιρίες του να σκοράρει στην επανάληψη, σε αντίθεση με όσα (δεν) έκανε στο πρώτο μέρος.

Η αναγκαστική συμμετοχή του Σπόραρ από την άλλη στην 11άδα του Παναθηναϊκού, έδειξε να «ξεχαρβαλώνει» την επιθετική λειτουργία των γηπεδούχων: ο Σλοβένος δεν κατάφερε να απασχολήσει την άμυνα του Ολυμπιακού, δεν είχε ούτε μια καλή επαφή με τη μπάλα, ενώ ακόμα και στη φάση που πήγε να μπει με φόρα στην περιοχή του Τζολάκη, κατάφερε να κάνει επιθετικό φάουλ στον Ρέτσο. Κάποιες σκόρπιες ευκαιρίες είχαν οι «πράσινοι» στην επανάληψη, χωρίς να καταφέρουν να επιβάλουν το παιχνίδι τους όπως έκαναν στο πρώτο μέρος, μια που οι μοναδικοί που έδειξαν να έχουν την απαιτούμενη ενέργεια, ήταν κάποιοι απ’ αυτούς που μπήκαν αλλαγή – κυρίως ο Πελίστρι και ο Μαξίμοβιτς.

Λογαριασμός και σούμα

Βελτιωμένος ο Παναθηναϊκός σίγουρα, αλλά του χρειάζονται ακόμα πραγματάκια ώστε να κερδίζει περισσότερα πράγματα από τις εντυπώσεις και το χειροκρότημα: πρέπει να κερδίζει και τα τρίποντα. Καλύτερο διάβασμα του αγώνα από τον Αλόνσο, που δείχνει να του δίνει «οξυγόνο» στον πάγκο της ομάδας, ώστε να διατηρήσει αυτό το καλό πρόσωπο που έδειξε η ομάδα και στη συνέχεια. Παράλληλα όμως έχει σημαντικά πράγματα να διορθώσει – το βασικότερο όλων, τα τελειώματα: όπως συνέβη και στη Μπάνια Λούκα, έτσι και κόντρα στον Ολυμπιακό, σπαταλήθηκαν σημαντικές ευκαιρίες. Κι όσο δεν βάζεις γκολ, τόσο η ψαλίδα από την κορυφή μεγαλώνει, οι βαθμοί χάνονται και γίνεται όλο και πιο δύσκολο να καλυφθεί η διαφορά. Με άλλα λόγια, ο Παναθηναϊκός από δω και πέρα πρέπει να τα κάνει όλα τέλεια, ώστε να μην έχει άλλες απώλειες βαθμών μετά τη διακοπή και να μπορέσει να μειώσει τη διαφορά από τις ομάδες που τον έχουν προσπεράσει στη βαθμολογία.

Πηγή: monobala.gr