Αγωνιστικός κατήφορος χωρίς φρένο

Για πρώτη φορά πήγε να… αναθαρρήσει λίγο η καρδούλα των Παναθηναϊκών, βλέποντας το πρώτο 20λεπτο στην Μπάνια Λούκα. Στρωτό ποδόσφαιρο, συνδυασμοί που προσπαθούσαν να βγάλουν οι «πράσινοι» και συνολικά μια εικόνα βελτιωμένη απ’ τα προηγούμενα ματς ακόμη και με «μικρούς» αντιπάλους εντός των συνόρων. Ήρθε και το γκολ από ωραία ομαδική προσπάθεια, τα πάντα καλά.

Βέβαια το ποδόσφαιρο διαρκεί 90 λεπτά συν τις καθυστερήσεις και όχι 20. Οπότε το υπόλοιπο ήταν απλά μια υπενθύμιση ενός ποδοσφαιρικού… εφιάλτη που δυστυχώς συνεχίζει να βιώνει ο Παναθηναϊκός. Επειδή είναι νωρίς; Επειδή θέλει καιρό για να «χτιστεί» η ομάδα; Επειδή είναι άτυχος; Όποια απάντηση κι αν δώσετε, η ουσία παραμένει ίδια. Εφιάλτης.

Η Μπόρατς Μπάνια Λούκα είναι μια κακή ομάδα, για ευρωπαϊκό επίπεδο πάντα. Ένα σύνολο που ξέρει και προσπαθεί να αμυνθεί, χωρίς αυτό να σημαίνει πως το κάνει εξαιρετικά. Δημιουργικά της… αναμπουμπούλας, με έναν Ερέρα κύριο εκφραστή και αν κάτσει, έκατσε. Και τους έκατσε γιατί ο Παναθηναϊκός και στις στατικές φάσεις είναι προβληματικός μέχρι στιγμής. Θα μας πείτε, πού δεν είναι;

Πλέον το θέμα Σπόραρ αντιμετωπίζεται ως… ανέκδοτο και το λέμε με απόλυτο σεβασμό στον ίδιο. Ίσως να είναι ψυχολογικό το ζήτημα, ίσως επειδή ήθελε να φύγει και τελικά έμεινε, ίσως γιατί λείπει ρυθμός. Απλά είναι «τρελό» να μην έχει για παράδειγμα ευκαιρίες ο Ρούμπεν Πέρεθ ή ακόμη και ο Βέρμπιτς, αλλά να παίρνει χρόνο και μάλιστα ως βασικός σε ευρωπαϊκό παιχνίδι, ο Σλοβένος στράικερ.

Εκεί βέβαια είναι το ζήτημα της λανθασμένης απόφασης να μην γίνει προσθήκη στην επίθεση ενός καλού στράικερ πίσω απ’ τον Ιωαννίδη. Δεν μπορεί ο Έλληνας άσος να… τραβάει κουπί ασταμάτητα εντός, εκτός συνόρων, με ομάδα και Εθνική. Απλά δεν γίνεται. Ο Παναθηναϊκός επέλεξε την ποσότητα, αγνοώντας την ανάγκη να αυξήσει την ποιότητα πίσω απ’ τον Ιωαννίδη στα φορ.

Ακόμη κι έτσι, οι φάσεις που έκανε ο Παναθηναϊκός ή ο τρόπος που πίεσε μετά το 1-1, έδειχναν ποδοσφαιρική… φτώχεια. Η οποία δεν συμβαδίζει σε καμία περίπτωση, με τον «πλούτο» του ρόστερ. Σε ακόμη ένα ματς, ο Παναθηναϊκός έδειξε να μην μπορεί να εκμεταλλευτεί σχεδόν καθόλου τα ατού του. Ακόμη και με το rotation που έκανε ο Αλόνσο. Δεν είναι δυνατόν αυτό το υλικό, να μην μπορεί λόγω αλλαγών να νικήσει έναν αντίπαλο όπως η Μπάνια Λούκα. Μια ομάδα… μετριομέτρια, μια έδρα που σαφώς δεν τρομάζει κανέναν.

Πέρα απ’ τον ίδιο τον προβληματισμό για το ποδόσφαιρο του Παναθηναϊκού, είναι και η βαθμολογική ουσία. Το πρόγραμμα προσφέρεται για να περάσει το «τριφύλλι» απ’ ευθείας στους «16». Για αυτή την προσπάθεια, ήταν τεράστιο πλήγμα οι δύο βαθμοί που άφησε εκεί. Συν το γεγονός πως ακολουθεί τώρα η Τσέλσι στην Αθήνα και πιθανό νέο ανεπιτυχές αποτέλεσμα, θα μεγαλώσει το άγχος και την πίεση σε μια ομάδα που εκ των πραγμάτων παίζει χωρίς την παραμικρή αυτοπεποίθηση. Σα να περιμένει διαρκώς το μοιραίο.

Και φυσικά το γεγονός πως ακολουθεί το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ή πως προερχόταν η ομάδα απ’ αυτό με την ΑΕΚ, σε καμία περίπτωση δεν είναι δικαιολογία. Πρώτον γιατί αντίπαλος ήταν η Μπάνια Λούκα και δεύτερον και βασικότερο, γιατί μιλάμε για Ευρώπη. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να υποβαθμίζει την Ευρώπη, σε μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός και με την ανάγκη του να πάρει βαθμούς για να συνεχίσει και να φτιάξει το ranking του.

Τη μία για τις γκέλες στην Ελλάδα έφταιγε η Ευρώπη, δε γίνεται τώρα για την γκέλα στην Ευρώπη να φταίει η Ελλάδα. Μια ισοπαλία σαν ήττα και το χειρότερο, μια εικόνα που δεν σου δίνει το δικαίωμα να πεις «σταθήκαμε άτυχοι». Δε σου δίνει το δικαίωμα να σκεφτείς πως κάτι βελτιώθηκε σημαντικά, έστω και εκμεταλλευόμενοι τη χαμηλή δυναμική της αντιπάλου.