Κρίσιμη εβδομάδα για να έχουν …νόημα οι υπόλοιπες

Κάθε αγώνας και κάθε εβδομάδα του Παναθηναϊκού είναι… φωτιά, απλά το δεκαήμερο που ακολουθεί είναι διάστημα επιβίωσης για το «τριφύλλι».

Γράφει ο Λευτέρης Μπακολιάς.

Το κλισέ και ταυτόχρονα σωστό που αναφέρει κάθε προπονητής, είναι το κοιτάμε κάθε ματς ξεχωριστά. Λογικό λοιπόν η προσοχή του Παναθηναϊκού να είναι στραμμένη στο σούπερ παιχνίδι με την ΑΕΚ εκτός έδρας. Εκεί όπου αν το Τριφύλλι πάρει τη νίκη, παίρνει βαθιά ανάσα. Δε θα πούμε «διαγράφει» κάποια απ’ τις γκέλες με Αστέρα ή Καλλιθέα, γιατί αυτές θα ακολουθούν μέχρι τέλος της σεζόν, όποια κι αν είναι η κατάληξη.

Κοιτώντας πιο γενικά, βλέπει κανείς πως το επόμενο δεκαήμερο υπάρχει διάστημα διαχείρισης τριών αγώνων, τα δύο ντέρμπι και το ένα εκτός έδρας ευρωπαϊκό. Οι μήνες από την συνύπαρξη ευρωπαϊκών ματς με πρωτάθλημα μέσα σε λίγες μέρες, είναι νωπές και καθόλου ευχάριστες. Βέβαια τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά, καθώς αυτή τη στιγμή πιο σημαντικά μοιάζουν να είναι τα εντός συνόρων ντέρμπι. Όχι φυσικά πως περνά αδιάφορο ένα παιχνίδι League Phase και μάλιστα απ’ τα πιο βατά εκτός έδρας και με «πρέπει» για αποτέλεσμα.

Εβδομάδα «φωτιά» είναι ο πιο συχνός σχολιασμός του διαστήματος αυτού και όντως έτσι είναι. Μόνο που αυτό ισχύει όχι αναφορικά με την ίδια την κατάληξη των στόχων. Σε αυτά τα τρία ματς ο Παναθηναϊκός πρέπει να… στρώσει το δρόμο του. Πρέπει να διατηρήσει την κρισιμότητα, την ελπίδα, το σασπένς που πρέπει να έχει για τις επόμενες εβδομάδες.

Μην το κουράζουμε, αν ο Παναθηναϊκός πάρει 0 έως 1 βαθμό στα ντέρμπι και δε νικήσει την Μπόρατς, τότε απλά θα κυνηγά θαύματα μετά κι ας είμαστε υπερβολικά νωρίς στη σεζόν. Αν όμως πάρει από 4 έως 6 βαθμούς και γυρίσει με αποτέλεσμα απ’ τη Βοσνία (ιδανικά νίκη), τότε θα απομακρύνει πολλά απ’ τα… μαύρα σύννεφα των κακών αποτελεσμάτων στην αρχή της σεζόν και κυρίως των κακών εμφανίσεων.

Οι Πράσινοι παίζουν τη… ζωή της ελπίδας τους. Αν δεν τα καταφέρουν θα μείνει ζωντανή με μηχανική υποστήριξη και εσωτερικά το πιθανότερο είναι να υπάρξουν ζητήματα. Πολύ άσχημο σε μια σεζόν που έχουν γίνει αυτές οι κινήσεις, να παραμένει αυτή η αίσθηση. Όμως αν τα καταφέρει το Τριφύλλι, τότε θα γυρίσουν το κλίμα. Στοιχείο ικανό να διαφοροποιήσει όσα τώρα βλέπουμε και αισθανόμαστε στην ατμόσφαιρα.

Η κουβέντα περί τακτικών, transition, άμεσο παιχνίδι, αν πρέπει να παίξουν μαζί Μαξίμοβιτς-Αράο ή όχι, αν πρέπει να είναι ο Μπακασέτας στην ενδεκάδα ή να είναι πιο σφιχτή διάταξη με Ουναϊ σε αυτό το ρόλο ουσιαστικά, έχει βάση. Πάντα έχει βάση αφού μιλάμε για ποδόσφαιρο. Αλλά κόντρα στην ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό (κυρίως) το στοιχείο που πρέπει να βγει μπροστά, είναι η θέληση, ο εγωισμός, η προσωπικότητα και η διάθεση αυτοσυντήρησης.

Αν κάτι έχει δείξει μέχρι τώρα ο Παναθηναϊκός, είναι πως βγάζει αντίδραση στα δύσκολα. Το έκανε στο εκτός με τον Άγιαξ, στο εντός με τη Λανς, στο εκτός με τον ΠΑΟΚ. Τώρα είναι διαφορετική η κατάσταση, καθώς δεν προέρχεται το Τριφύλλι από άσχημα αποτελέσματα. Όμως παραμένει με την πλάτη στον τοίχο. Παραμένει με την υποχρέωση να δείξει τη δουλειά του μέσω βελτίωσης στην αγωνιστική του εικόνα.

Το δύσκολο στην όλη υπόθεση, είναι πως και απέναντί τους οι Πράσινοι θα βρουν μια αντίπαλο με την ίδια ακριβώς υποχρέωση. Ανάλογη πίεση και εξίσου μεγάλο «πρέπει». Μια διαφορά συγκριτικά με το ντέρμπι κόντρα στον ΠΑΟΚ για παράδειγμα, ακόμη κι αν οι Θεσσαλονικείς αυτή την εποχή είναι καλύτεροι ως ομάδα από την Ένωση.

Για αυτές τις καταστάσεις όμως αυξήθηκε το μπάτζετ, ήρθαν παίκτες με προσωπικότητα και ποιότητα. Όποια ενδεκάδα κι αν επιλεγεί από τον Αλόνσο, δε θα είναι στο χορτάρι… τρομαγμένα παιδάκια που δεν ξέρουν από ντέρμπι και απαιτήσεις. Είναι φτασμένοι ποδοσφαιριστές που συμμετείχαν με επιτυχία σε αγώνες απείρως σημαντικότερους απ’ αυτόν.

Προϋπόθεση η σωστή καθοδήγησή τους, αλλά βασικό κριτήριο από τον πάγκο μέχρι το χορτάρι είναι η θέληση, το πείσμα και η αποφασιστικότητα. Για να αλλάξει επιτέλους το… τσιπάκι του Παναθηναϊκού. Απέναντι σε έναν κόσμο που το περιμένει «διψασμένος», αλλά μέχρι τώρα δεν του το δείχνουν κι όταν έγινε (με τον Άγιαξ και τη Λανς) του το πήραν πίσω αμέσως.

Τώρα δεν υπάρχει μπρος-πίσω. Τώρα έχει μόνο μπροστά. Κι εκεί ή… τρως τα μούτρα σου, ή προχωράς με αποφασιστικότητα και ξαφνικά βλέπεις τη συννεφιά να μετατρέπεται σε λιακάδα.

Υ.Γ. Ο Βαγιαννίδης δεν πρέπει να χαθεί για τον Παναθηναϊκό. Είναι μαζί με τον Ιωαννίδη τα παιδιά που δεν δίνουν απλά ελπίδα για το μέλλον, αλλά τα σημεία αναφοράς που πρέπει να έχει το Τριφύλλι για τα επόμενα χρόνια.