Η επιθετική ανάπτυξη του Παναθηναϊκού και το… ψευτοδίλημμα Μπακασέτας ή Ουνάι

Πολύ συζήτηση σήκωσε τα τελευταία 24ωρα η παρουσία του Παναθηναϊκού στην Τούμπα στο μεσοεπιθετικό κομμάτι.

Ανασταλτικά στην Τούμπα ο Παναθηναϊκός, τηρουμένων των αναλογιών, πατούσε αρκετά καλά. Από Ντραγκόφσκι μέχρι τα στόπερ και Βαγιαννίδη μέχρι Μλαντένοβιτς.

Άλλωστε η στιβαρότητα στα μετόπισθεν και ο «κέρβερος» Ντραγκόφσκι έφερε ηρεμία στην ομάδα, ώστε να βγει σταδιακά μπροστά. Να απειλήσει, να ανακτήσει αυτοπεποίθηση.

Όμως ήταν εμφανές ότι στα πρώτα 30 λεπτά αγκομάχησε. Πιο συγκεκριμένα, στο να κρατήσει μπάλα. Να πάρει τον έλεγχο. Να αναπτυχθεί, να κόψει και να ράψει. Να ανεβάσει τις γραμμές του ψηλά, να ξεγλιστρήσει από την πίεση. Μέχρι το ημίχρονο ο φιλοξενούμενος βρήκε «balance», στην επανάληψη ήταν σαφώς καλύτερος, πατούσε καλύτερα.

Έχασε με Πελίστρι και Φώτη Ιωαννίδη δυο μεγάλες ευκαιρίες. Πέραν της μοιρασιάς των βαθμών, μοιραία η ανάλυση του ματς κατέληξε στη μεγάλη εικόνα και τα πρόσωπα.

Κοινώς το «τριφύλλι» είχε αρκετά θέματα μεσοεπιθετικά στο πρώτο 45λεπτο. Όμως, ήταν πιο σφριγηλό αμυντικά. Προφανώς θα δεχόταν πίεση, πάντα παίζει και ο αντίπαλος! Που τυγχάνει παρεμπιπτόντως να είναι πιο δεμένος με το περυσινό δουλεμένο ρόστερ του, όπου έπαιξε στην καυτή έδρα του και έβγαλε ως πρωταθλητής περίσσια ενέργεια.

Το ερώτημα ωστόσο, που όλοι συζητούσαν μετά το ματς, παρά την γεμάτη αμυντικά εμφάνιση, είναι τι τρέχει και οι φιλοξενούμενοι μεσοεπιθετικά δείχνουν κατά διαστήματα να «βραχυκυκλώνουν».

Το… ψευτοδίλημμα Μπακασέτας – Ουνάι

Πέρα από την μεγάλη εικόνα, η συζήτηση άνοιξε. Το εύρος της άγγιξε όλη την ομάδα αλλά εστίασε σε δυο πολύ συγκεκριμένα πρόσωπα. Φωτογραφίζοντας αρκετοί, αναφορικά με την εμφάνιση και τις δυνατότητες των «πράσινων» στην επίθεση, τον Τάσο Μπακασέτα, ενώ στην εξίσωση μπήκε και ο Ουνάι.

Ο Μαροκινός με την ποιότητα του έδειξε στο λίγο χρόνο που αγωνίστηκε, ότι μπορεί να αναλάβει τον ρόλο του δεκαριού, εκτοπίζοντας τρόπον τινά τον «Μπάκα» από το βασικό σχήμα. Είναι όμως σωστή η συγκεκριμένη προσέγγιση;

Η αυτονόητη αρχική μας τοποθέτηση είναι πως «Όχι»! Καταρχήν, ο προπονητής αποφασίζει ως ο μόνος αρμόδιος για το ποιος θα αγωνίζεται, ουδείς άλλος. Αυτός διαβάζει… τις ιδιαιτερότητες των αγώνων, βλέπει την απόδοση των παικτών του στις προπονήσεις. Έχει καλύτερη εικόνα. Με τον ΠΑΟΚ για παράδειγμα, άλλαξε τον κουρασμένο Μπακασέτα με τον διεθνή Μαροκινό χαφ, όπου τα πήγε περίφημα.

Κατά δεύτερον όμως, δεν αντιλαμβάνομαι πραγματικά, γιατί να πρέπει να παίξει σώνει και καλά ένας εκ των δυο και να μην χωρούν και οι δύο εντός ενδεκάδας. Γιατί να δημιουργείται ένα τέτοιο ψευτοδίλημμα;

Προφανώς ο Ουνάι υποστηρίζει με ευκολία το «6», το «8» και το «10» στον άξονα. Έδειξε ψήγματα της ποιότητας του ως 10ρι, στον ελάχιστο χρόνο που χρησιμοποιήθηκε κόντρα στο ΠΑΟΚ. Ακόμη όμως, κι αν παίξει στο «8» ο Μαροκινός (τη φυσική του θέση) χωράει εύκολα μπροστά ο αρχηγός της Εθνικής ομάδας. Ο Ντιέγκο Αλόνσο που έχει πλέον αρκετές επιλογές, θα κληθεί εν τέλει να επιλέξει. Τα δεδομένα πάντως, είναι πολύ πιο εύκολα από αυτά που παρουσιάζονται ως τεράστιος δυσεπίλυτος γρίφος, αφού Μπακασέτας και Ουναϊ αγωνίζονται και «πακέτο» και ξεχωριστά.

Εστιάζοντας τώρα ιδιαίτερα στο μεσοεπιθετικό κομμάτι, προφανώς παρουσιάστηκε στα ματς των «πράσινων» όπως και στην Τούμπα αυτό το ζήτημα. Χωρίς ανάλογη εντολή από τον πάγκο, οι παίκτες υποσυνείδητα γύρισαν προς τα πίσω, καθώς διακυβεύονταν πολλά βαθμολογικά.

Προστάτεψαν αμυντικά την ομάδα απέναντι στην ορμή του ΠΑΟΚ. Δεν κέρδισαν τακτικά τη μεσαία γραμμή στο πρώτο μέρος. Αναγκάστηκαν να παίξουν λανθασμένα ελέω πρέσινγκ, με μεγάλες μπάλες προς τον Φώτη Ιωαννίδη. Όμως με βάση την άμυνα τους ανέκτησαν πρώτα την αυτοπεποίθηση τους και στη επανάληψη έγιναν αφεντικά του ματς.

Η κριτική στον Μπακασέτα

Πάμε τώρα στα πρόσωπα, καθώς ο Μπακασέτας πιστώθηκε το κύριο σκέλος της κριτικής για την επιθετική παρουσία του Παναθηναϊκού. Η έντονη κριτική στον Μπακασέτα είναι ξεκάθαρα υπερβολική. Μια ομάδα με τον ΠΑΟΚ με δυο 8ρια στην ουσία που αλλάζουν θέσεις διαρκώς, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν ανασταλτικά από έναν παίκτη.

Ο αρχηγός της Εθνικής αναγκαζόταν να τρέχει αριστερά δεξιά και να πραγματοποιεί κούρσες 30 και 40 μέτρων για να καλύψει τα κενά. Δεν πήρε τις ανάλογες βοήθειες και από τους υπόλοιπους χαφ στο πρώτο ημίχρονο, για να αντιμετωπίσουν συνολικά μεθοδικά τον φουριόζο ΠΑΟΚ. Το να γυρίζει να καλύψει και να βγει… σφαίρα στο επιθετικό τρανζίσιον δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα ματς. Ιδιαίτερα στο επιθετικό σκέλος. Ο Τσέριν προέρχεται από Euro και είναι καταπονημένος, ο Μαξίμοβιτς ψάχνει ακόμη τα πατήματα του. Στην Τούμπα πήρε θετικό πρόσημο ανασταλτικά, όμως δημιουργικά δεν βοήθησε. Δεν πέρασε κάθετες πάσες προ την επίθεση για να φτάσει η μπάλα στον Μπακασέτα, που δεν παίζει μόνος του. Ενώ κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον Αράο.

Μάλιστα η άνοδος της απόδοσης του Βραζιλιάνου, ανέβασε ψηλότερα όλη την ομάδα. Ήταν συνυφασμένη με την καλύτερη ανάπτυξη. Θέλω να εστιάσω λοιπόν, στο ό,τι ένας Μπακασέτας δεν φέρνει την άνοιξη.

Ο Τάσος Μπακασέτας σίγουρα δεν βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή φόρμα του αυτή την εποχή. Όμως ουδείς δεν υπολογίζει ότι πρόκειται για έναν ιδιαίτερα πιεσμένο παίκτη. Το καλοκαίρι έτρεχε αριστερά δεξιά για φιλικά με την Εθνική. Μπήκε πιο αργά στην προετοιμασία. Έκανε μόνο μια εβδομάδα διακοπές, μετά από μια βαριά σεζόν. Έπαιξε βασικός σε όλα τα μεγάλα κρίσιμα ευρωπαϊκά ραντεβού των «πράσινων» και τα εν Ελλάδι ματς.

Μάλιστα μου προκαλεί εντύπωση πως ακόμη δεν έχει σκοράρει ενώ έχει το γκολ στο ρεπερτόριο του. Αλλά με κάνει παράλληλα καλύτερα να αντιλαμβάνομαι, το ό,τι σε σχέση με τα όλα παραπάνω υπάρχει μια λογική ποδοσφαιρική εξήγηση.

ΥΓ: Στην Εθνική ο αρχηγός της Γαλανόλευκης επίσης, περνάει πιο άνετα την μπάλα στον Φώτη Ιωαννίδη. Παίζει περισσότερο κάθετα. Γιατί;

Γιατί πολύ απλά, έχει σαφώς περισσότερη υποστήριξη στο ανέβασμα της μπάλας από τα μετόπισθεν. Είτε τα μπακ, είτε τα χαφ. Μόνο τυχαία δεν είναι η συγκεκριμένη παρατήρηση. Επιβεβαιώνει αντίθετα το απόφθεγμα ό,τι η ατομική προσπάθεια συνδυαστικά με την ομαδική δουλειά φέρνει άνοδο στην απόδοση. Έτσι ένας Μπακασέτας από μόνος του δεν αρκεί, χωρίς υποστήριξη, για να φέρει την άνοιξη.