By Αν κάτι έχει ο Παναθηναϊκός που αξίζει στήριξη, είναι ο προπονητής και οι παίκτες του, το απέδειξαν και στη Βουλγαρία όπου όσο αδύναμη και να θεωρούν κάποιοι την Μπότεφ, δεν υπάρχει ευρωπαϊκό ματς να νικάς… σβηστός με 4-0.
Τα… γύρω-γύρω του συλλόγου, τα μεταγραφικά με τις καθυστερήσεις, η γενική δυσπιστία, είναι στοιχεία που πάντα καταλήγουν στην ομάδα. Αυτή ακριβώς που ήταν σα να ήρθε να μας σκούντησε στον ώμο για να μας υπενθυμίσει πως δουλεύει καλά, έχει ανάγκες, αλλά έχει και ποιότητα. Η νίκη ήταν τόσο εμφατική στη Βουλγαρία, που δεν μπορεί παρά να λειτουργήσει σαν… φύσημα που θα διώξει λίγο απ’ το σύννεφο μιζέριας.
Δεν πάμε να πούμε σε κανέναν πως τα πάντα είναι καλά. Σε καμία περίπτωση. Λέμε όμως, πως δεν είναι όλα για… πέταμα και κατεστραμμένα. Αγωνιστικά ο Παναθηναϊκός δείχνει πως δουλεύει με έναν άνθρωπο που έχει ποδοσφαιρικές ιδέες, έχει τη φιλοσοφία του που προσπαθεί να περάσει και στο τέλος ίσως και να πετύχουν. Κανείς δε βάζει το χέρι του στη… φωτιά, αλλά αυτό ισχύει και προς την αρνητική άποψη. Όχι μόνο ως προς την αισιοδοξία που για κάποιο λόγο στο τέλος θα τη θεωρήσουμε ποινικό αδίκημα στον Παναθηναϊκό.
Οι Πράσινοι στη Φιλιππούπολη έπαιξαν ωραία μπαλίτσα! Το λέμε απλά, όπως απλά το έκαναν. Το σημαντικό είναι πως αυτό τους βγήκε φυσιολογικά. Ούτε… μάτια που γυάλιζαν, ούτε φουστανέλες και αέρα, ούτε ένας παίκτης που έκανε την εμφάνιση της ζωής του. Αντίθετα, αν ήταν όλοι καλοί το… κοντέρ μπορεί να έφτανε και στα 8 χωρίς υπερβολή.
Όταν κάτι τέτοιο επιτυγχάνεται με την… υπηρεσιακή τριπλέτα μπροστά (Τζούριτσιτς, Μαντσίνι, Γερεμέγεφ), με τους θεωρητικά αναπληρωματικούς μπακ, τότε ναι μπορείς να… σκάσεις ένα χαμόγελο επιτέλους, χωρίς να αισθάνεσαι ενοχές πως θα σε «καταδώσουν» για να σε στείλουν στα ξερονήσια όπου φεύγουν εξορία οι στιγμές που αξίζουν να φέρουν Παναθηναϊκή αισιοδοξία.
Είχαμε αναφέρει πριν το παιχνίδι, πως η πρόκριση είναι αδιαπραγμάτευτη, το ζητούμενο ήταν η βελτίωση που θα δείξει η ομάδα. Δεν περιμέναμε πως θα δούμε τόσο μεγάλη πραγματικά. Απλά επειδή έγινε πιο ορθολογικό το δίδυμο των στόπερ με την είσοδο του Ίνγκασον συν την ατομική του ποιότητα φυσικά, έγινε πιο λογικό το δίδυμο στον άξονα των χαφ με τον Τσέριν, ενώ ανέβηκε η αποτελεσματικότητα σημαντικά.
Τα γκολ ήρθαν από ωραίους συνδυασμούς, κάθετες πάσες, προσπάθεια άμεσου ποδοσφαίρου. Η είσοδος του Τετέ έπρεπε να φέρει ακόμη περισσότερα τέρματα με τις ασίστ που ουσιαστικά έκανε ο Βραζιλιάνος, αλλά εκεί είναι θέμα ποιοτικών τελειωμάτων τα οποία δεν διαθέτουν οι παίκτες που τα έκαναν.
Εδώ φυσικά-γιατί πάντα χρειάζεται και λίγη γκρίνια-καταλήγουμε στη σημασία και στη σπουδαιότητα των ποιοτικών προσθηκών. Ο Μαξίμοβιτς με το που μπήκε στο ματς ήταν σα να κλειδώνουν όλα, παρότι δεν έκανε τρελά πράγματα. Μας θύμισε το παρατσούκλι του Ζιλμπέρτο Σίλβα… Αόρατο τείχος. Ο Ίνγκασον δίνει απίστευτη σιγουριά πίσω και δεν κρίνουμε από ένα ματς, τον ξέρουμε. Ο Τετέ ακόμη και πέφτοντας έκανε καλύτερες πάσες από εκείνες που έκαναν άλλοι εξτρέμ όρθιοι. Ποιότητα δηλαδή. Αυτή ακριβώς που συνεχίζει να έχει ανάγκη η ομάδα, ειδικά τώρα που έρχεται ο Άγιαξ.
Σε λιγότερο από μία εβδομάδα το Τριφύλλι έχει μεγάλο αγώνα με τους Ολλανδούς στο ΟΑΚΑ. Η ομάδα «ζέστανε» τον κόσμο κι αυτό θεωρούμε πως θα φανεί στις εξέδρες. Τονίζουμε ξανά πως η πίκρα των φιλάθλων, εύκολα γίνεται ελπίδα, όχι γιατί είναι τίποτα… χαζοί. Παναθηναϊκοί είναι και θέλουν να στηρίξουν την ομάδα τους. Αρκεί να τους δώσει κι αυτή ένα σήμα κι αυτό ακριβώς έκανε στη Βουλγαρία.
Καλό θα ήταν να προχωρήσουν και μεταγραφικές προσθήκες μεγάλης ποιότητας για να είναι διαθέσιμοι οι παίκτες με τον Άγιαξ. Με το καλό να είναι έτοιμος και ο Ιωαννίδης γιατί σαφώς με αυτόν μέσα θα εξυπηρετηθεί πολύ καλύτερα η φιλοσοφία και ο τρόπος παιχνιδιού του Αλόνσο.
Ξέρουμε πως ο αντίπαλος είναι το φαβορί. Όσο κι αν λέμε πως είναι σε κακή κατάσταση, η φανέλα του ζυγίζει… τόνους. Όμως επιτρέψτε μας να θεωρούμε ευκαιρία αυτά τα παιχνίδια. Πάντα με τις πιθανότητες να μην είναι με το μέρος των Πράσινων. Ακριβώς όπως ήταν πριν ένα χρόνο με την Μαρσέιγ δηλαδή.
Ο Παναθηναϊκός έχει ένα στόχο μπροστά του και είναι μεγάλος. Να παίξει σε League stage. Χρειάζεται μία πρόκριση ακόμα, το μίνιμουμ. Πρέπει να το κυνηγήσει με όλες του τις δυνάμεις κόντρα στον Άγιαξ. Διαφορετικά στα πλέι οφ του Conference σχεδόν το 50% των πιθανών αντιπάλων, ίσως να είναι ανάλογης δυσκολίας με τον Άγιαξ, όχι σύμφωνα με το μέγεθος του ονόματος, αλλά ποδοσφαιρικά.
Μόνη της η ομάδα, ο προπονητής, οι παίκτες, έδωσαν ηρεμία στους εαυτούς τους και μια σταγόνα ελπίδας και πίστης στον κόσμο. Σπουδαίο για την εποχή και τα δεδομένα του κλαμπ. Αυτό τώρα να «ταϊστεί» και μεταγραφικά για να καταλήξουμε στο κυνήγι ενός ονείρου που μπορεί να γίνει πραγματικότητα όμως.
Μπράβο για την πρόκριση. Στο ανάθεμα είμαστε πρώτοι, ας είμαστε και στην επιβράβευση στα θετικά. Όσο αυτονόητα κι ας μας μοιάζουν.
Comments