By Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για τον Παναθηναϊκό που τερμάτισε τέταρτος, για τον μονόδρομο ολόκληρου του οργανισμού ενόψει Πανθεσσαλικού και βγάζει το καπέλο στην ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου.
ο σημερινό σημείωμα θα ξεκινήσει ανάποδα. Από την Θεσσαλονίκη. Από τον πρωταθλητή ΠΑΟΚ. Του αξίζει ένα μεγάλο respect για την ποδοσφαιρική διαχείριση των πραγμάτων τα τελευταία χρόνια. Για το γεγονός πως μέσα σε μία δύσκολη συγκυρία για το αφεντικό του, κατάφερε στην μείωση του μπάτζετ που δεν είχε καμία σχέση με εκείνο του 2019 για παράδειγμα, να προτάξει έναν καταπληκτικό προπονητή(Λουτσέσκου), μία σπουδαία φουρνιά από την ακαδημία(Κουλιεράκης, Κωνσταντέλιας, Μιχαηλίδης), μερικές μεταγραφές που «κούμπωσαν» ιδανικά στο σχέδιο(Τάισον, Ντεσπότοφ, Τόμας, Κεντζόρα) και εντέλει ένα πρώταθλημα από εκείνα που σημαδεύουν ιστορικά τους συλλόγους.
Ο ΠΑΟΚ τον αξίζει πέρα για πέρα τον φετινό τίτλο γιατί στα δύσκολα δεν ξέφυγε ούτε εκατοστό από το πλάνο. Στήριξε στον απόλυτο βαθμό έναν αποδεδειγμένα ικανό προπονητή, δεν ένιωσε αμφιβολία στα δύσκολα, έκλεισε τα αυτιά του στον άμπαλο ελληνικό ποδοσφαιρικό περίγυρο και στο φινάλε δικαιώθηκε. Αυτός ο ΠΑΟΚ, ήταν ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου. Ποδοσφαιρικά, πνευματικά, σε κάθε επίπεδο λειτουργίας. Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν. Ο Ρουμάνος μπορεί να τρελαίνει όλη την Ελλάδα με τις δηλώσεις του, μπορεί αρκετές φορές να διαφοροποιεί την πραγματικότητα αλλά είναι ο κορυφαίος, ο πιο επιδραστικός τεχνικός στο ελληνικό πρωτάθλημα τα τελευταία είκοσι και βάλε χρόνια. Ο «δικέφαλος» του Βορρά εκτός από το πρωτάθλημα, μπορεί να υπερηφανεύεται για τον τρόπο που έφτασε σε αυτό, έναν τρόπο απόλυτα ποδοσφαιρικό, έναν τρόπο σεμιναριακού επιπέδου για όλες τις ελληνικές ομάδες.
Πάμε τώρα και στα… δικά μας. Αν θα πρέπει να βάλεις έναν τίτλο στη φετινή πορεία του Παναθηναϊκού στη Superleague, αυτός θα ήταν ένας. «Αυτοκτονία». Οπότε με βάση αυτό, το «τριφύλλι» έκλεισε με τον δικό του τρόπο, τον αυτοκτονικό, την σεζόν και τερμάτισε στη τέταρτη θέση. Σε ένα παιχνίδι που είναι για 3-0 στο ημίχρονο, που είναι 2-0 στο 60′, οι «πράσινοι» κατάφεραν να αναδειχθούν ισόπαλοι με τον Ολυμπιακό(2-2), με τον Ντάνιελ Ποντένσε να δείχνει την μεγάλη του κλάση και τις αλλαγές των «πρασίνων» να μην προσφέρουν το παραμικρό, χαλώντας την πολύ καλή εικόνα του πρώτου μέρους. Μία εικόνα που θύμισε κανονική ομάδα, με σχέδιο, πλάνο, στοχεύσεις, συνδυαστικό ποδόσφαιρο, φάσεις, δύο γκολ. Πράγματα, όμως, που έγιναν σκόνη εξαιτίας του ψυχολογικού παράγοντα μετά την μείωση του σκορ από τον Ποντένσε. Μην ξεχνάμε πως ο Παναθηναϊκός έχει να νικήσει από την 21η Απριλίου. Εκτός έδρας με την Λαμία. Έκτοτε έχει τρεις ήττες από ΑΕΚ, Άρη και ΠΑΟΚ και μια ισοπαλία απόψε κόντρα στον Ολυμπιακό.
Η πρώτη «αυτοκτονία», λοιπόν, ήρθε από τον Γιάννη Αλαφούζο που αποφάσισε να απολύσει τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και να βάλει τέλος σε ένα επιτυχημένο πρότζεκτ στα μέσα της σεζόν. Η δεύτερη «αυτοκτονία» ήρθε με την έλευση του Φατίχ Τερίμ που κατέστρεψε ότι υπήρχε και άφησε μία ομάδα διαλυμένη ψυχολογικά και ποδοσφαιρικά. Μη δημιουργικό χάος. Αυτά παθαίνεις ως σύλλογος όταν επιλέγεις προπονητή χωρίς κριτήρια αλλά σε κατάσταση ποδοσφαιρικού πανικού και «θαμπωμένος» από νίκες και επιτυχίες του παρελθόντος. Οι επόμενες «αυτοκτονίες» ήρθαν από τους ποδοσφαιριστές που έχουν κι εκείνοι μεγάλο μερίδιο σε αυτή την κατηφόρα. Φεστιβάλ ατομικών λαθών στέρησαν κάτι καλύτερο από την ομάδα φέτος. Ο Μπρινιόλι έκανε την αρχή, οι υπόλοιποι ακολούθησαν. Κάπου εδώ μπαίνει ένα Stop.
Θα το γράψουμε όσο πιο ευγενικά γίνεται. Ο καθένας που βρίσκεται στον Παναθηναϊκό θα πρέπει από εδώ και πέρα «να κόψει τον λαιμό του», να κάνει το καλύτερο, να βρει τρόπο να βοηθήσει από την δική του σκοπιά και το βράδυ του Σαββάτου στο Πανθεσσαλικό, μία αποτυχημένη σεζόν, ένα μεγάλο πισωγύρισμα, να ολοκληρωθεί με την κατάκτηση ενός τροπαίου και το δεύτερο καλύτερο ευρωπαϊκό εισιτήριο, αυτό που οδηγεί στα προκριματικά του Europa League. Δεν υπάρχει κάτι που να μην έχει ειπωθεί όλο αυτό το διάστημα. Για τις ευθύνες της διοίκησης, του Τερίμ, των παικτών.
Εδώ που φτάσαμε, ένα παιχνίδι είναι, μπαίνεις μέσα, δίνεις την ψυχή σου, το παίρνεις και τέλος. Δεν είναι για να το συζητάμε παραπάνω.
Από κει και πέρα, το μεγαλύτερο κακό είναι άλλο. Ο Παναθηναϊκός από το πουθενά έχει γυρίσει τρία χρόνια πίσω. Ως αποτέλεσμα των επιλογών του. Στην άνοιξη του 2021. Από το γεμάτο ΟΑΚΑ με την Μπράγκα και την Βιγιαρεάλ, από την απόλυτη υγεία του Σεπτεμβρίου, βρίσκεται ξανά να έχει χάσει την γη κάτω από τα πόδια του, να βλέπει 8.000 φίλους της ομάδας(σύμφωνα με τους διοργανωτές πάνω από 10.000) να διαδηλώνουν για αλλαγή ιδιοκτησίας πριν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και όλο αυτό το «δέσιμο» που υπήρχε ανάμεσα στον κόσμο και την ομάδα, να έχει χαθεί, να μην υπάρχει πια…
Το καλοκαίρι που έρχεται είναι ζωτικής σημασίας για τον οργανισμό και οι αποφάσεις που θα παρθούν χρειάζονται καθαρό μυαλό, κριτήρια, αξιολόγηση της κατάστασης. Με πρώτη και πιο σημαντική την επιλογή του νέου προπονητή και δευτερευόντως με τις αποφάσεις για το ρόστερ και τις μεταγραφές.
Θα έχουμε χρόνο να συζητήσουμε όλα τα παραπάνω. Αυτή την στιγμή προέχει η κατάκτηση του Κυπέλλου, να μην πεταχτεί στα σκουπίδια ό,τι καλό έγινε σε αυτή την σεζόν που έχει «στραβώσει» επικίνδυνα στο φινάλε της για τον Παναθηναϊκό…
Πηγή: GAZZETTA.GR
Comments