Έχει υποχρέωση να αφήσει το είναι του στο χορτάρι

Μεγάλο ματς με την ΑΕΚ. Χωρίς αύριο, δίχως να υπάρχει δικαίωμα για στραβοπάτημα κι άλλα τέτοια. Σωστά, αλλά γιατί; Για να μειώσει τη διαφορά από την Ένωση στους 3 βαθμούς με 7 ματς να απομένουν μετά. Τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ θα είναι στο +4 αφού λογικά θα νικήσει τη Λαμία και δε θα αρκεί να τον νικήσουν οι Πράσινοι για να τον περάσουν. Άρα, η κατάσταση δεν είναι στα χέρια τους.

Οπότε το ματς με την ΑΕΚ, είναι ουσιαστικά για τον Παναθηναϊκό η ευκαιρία να μείνει ζωντανός, αλλά με μηχανική υποστήριξη. Παίζοντας σε κάθε ματς με το… μαχαίρι στο λαιμό, χωρίς δικαίωμα για κακή μέρα, περιμένοντας μέσα σε όλα να του «κάτσουν» ευνοϊκά και τα υπόλοιπα αποτελέσματα. Μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας λοιπόν: Ακόμη κι αν νικήσει ο Παναθηναϊκός την ΑΕΚ, θα συνεχίσει να κυνηγά ένα θαύμα.

Το πράγμα είναι ξεκάθαρο από την πορεία των πλέι οφ έστω σε αυτές τις δύο αγωνιστικές. Ξεκίνησε το Τριφύλλι με νίκη μέσα στην έδρα του Ολυμπιακού κι ακολούθησε η ήττα απ’ τον ΠΑΟΚ. Ένα αποτέλεσμα κακό κι αυτόματα η αίσθηση που υπάρχει είναι πως ο τίτλος χάθηκε. Σε μια διαδικασία συνεχόμενων αγώνων, με το βαθμολογικό μειονέκτημα να είναι πλέον μεγάλο για τα δεδομένα των αναμετρήσεων, φαντάζει ανέφικτο να πάει… τρένο μέχρι το τέλος ο Παναθηναϊκός. Δεν έχει δείξει πως μπορεί να το κάνει κιόλας, με τα πάνω και τα κάτω του.

Και τί σας λέμε δηλαδή, να τα παρατήσει; Σε καμία περίπτωση. Απλά να έχουμε ρεαλισμό και να μην θεωρούμε πως ένα ματς, μία νίκη, ξανακάνει τον Παναθηναϊκό «ζεστό» διεκδικητή του τίτλου. Με τέτοιο βαθμολογικό μειονέκτημα, έχοντας δύο ομάδες από πάνω του και μία να μοιάζει αγωνιστικά ανεβασμένη και να ακολουθεί αναζητώντας την ευκαιρία να ανέβει έστω τρίτη, ο τίτλος μάλλον έχει… πετάξει.

Απ’ την άλλη δεν γίνεται και να τα παρατήσουν οι Πράσινοι. Μόνοι τους πρέπει να βρίσκουν κίνητρα σε κάθε ματς, για να συνεχίσουν να παλεύουν για κάτι όσο ουτοπικό κι αν φαντάζει. Στο τέλος-τέλος ας λειτουργήσει κι ο εγωισμός του, όσος υπάρχει τουλάχιστον. Αρχίζοντας απ’ το ματς με την ΑΕΚ.