Η αθλητική κουλτούρα που χτίζει ο Παναθηναϊκός είναι μεγαλύτερη από κάθε νίκη

Δεύτερο ντέρμπι αιωνίων στο ΟΑΚΑ. Η πρώτη πήρε συγχαρητήρια απ’ όλους. Ίσως να ήταν συμπτωματικό είπαν πολλοί. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη όμως, παύει να είναι σύμπτωση. Ο Παναθηναϊκός Aktor φιλοξένησε ξανά τον Ολυμπιακό και θύμισε κουλτούρα ΝΒΑ με ελληνική φωνή και πάθος.

Μέχρι την περασμένη σεζόν, όποιος έλεγε πως θα ζήσουμε ντέρμπι με παρουσία μικρών παιδιών χωρίς να ανησυχεί κανείς για την σωματική τους ακεραιότητα και κοιτώντας το παρκέ, όχι ψηλά μην τυχόν πεταχτεί τίποτα, θα τον δείχναμε σα να είναι τρελός. Ντέρμπι χωρίς λέιζερ, χωρίς να σκύβουν οι αντίπαλοι μπαίνοντας ή φεύγοντας από το παρκέ μην τους πετύχει κάτι, χωρίς πετσέτες στα κεφάλια.

Κερασάκι στην τούρτα, το διπλό χειροκρότημα στον Μιλουτίνοφ. Μία όταν πήγαινε στον πάγκο και μία όταν κατευθυνόταν στα αποδυτήρια. Κουλτούρα η οποία ακόμη και για τον Παναθηναϊκό των μπασκετικών μεγαλείων και των ευρωπαϊκών κορυφών, δεν έφτανε σε τέτοια επίπεδα. Τοξικότητα υπήρχε. Πλέον η «μάχη» για κάτι όμορφο και διαφορετικό, κερδίζεται με εντυπωσιακό τρόπο.

Είναι το γήπεδο που ομορφαίνει, είναι οι ενέργειες της ΚΑΕ για το περίφημο OAKA experience, είναι οι παραινέσεις που πολλές φορές είναι έντονες για να μην συμβεί το παραμικρό. Κυρίως, όμως, είναι η ίδια η διάθεση του κόσμου. Ούτε η ψυχολογία της μάζας, ούτε ο όχλος που παρασέρνει, ούτε τίποτα που θα μπορούσε να θεωρηθεί μέχρι και «συνηθισμένο» στην Ελλάδα.

Συμπεριφορά που αξίζει να διδάσκεται στα σχολεία. Κινήσεις μιας ΚΑΕ που δείχνουν το δρόμο σε όλες τις άλλες ομάδες. Γιατί αυτό που μας φαινόταν τρελό ή ανέφικτο, γίνεται. Οι «πράσινοι» σε εξέδρα και γραφεία, έδωσαν ρεσιτάλ και το σπουδαιότερο όλων είναι πως «χτίζουν» κουλτούρα γηπεδική.

Η φωνή, το πάρτι στις εξέδρες, χωρίς καπνογόνα, λέιζερ, αντικείμενα, χωρίς επεισόδια, χωρίς να μπαίνει το μίσος για τον αντίπαλο μπροστά από την αγάπη για την ομάδα. Τα συνθήματα μαζί με τους παίκτες σε νίκες, το χειροκρότημα ακόμη και στις ήττες. Ο σεβασμός του αντιπάλου, όποια φανέλα κι αν φοράει.

Τα παιδιά πλέον μπορούν να πάνε στο γήπεδο και το διασκεδάζουν. Κυρίως όμως μαθαίνουν να φέρονται. Η περίφημη «παιδεία» πάντα εντοπιζόταν ως πρόβλημα στην οπαδική συμπεριφορά. Ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ, παραδίδει μαθήματα και αποτελεί παράδειγμα συμπεριφοράς και σωστής διαπαιδαγώγησης. Κάτι όμορφο με τους πάντες να το γουστάρουν, ικανό να ξεβράσει όποιον σκεφτεί να ξεφύγει.

Προφανώς για όλα αυτά παίζει ρόλο η άνοδος της ομάδας, του μπάτζετ, τα έργα στο ΟΑΚΑ, η προσμονή για όσα θα ακολουθήσουν και είναι γεμάτα φιλοδοξία. Χωρίς τις προσπάθειες της ΚΑΕ και χωρίς την διάθεση του κόσμου να συμπεριφερθεί άψογα, τίποτα δεν θα είχε συμβεί. Πέρα από τα εύσημα που παίρνουν τώρα, το σπουδαιότερο είναι το κέρδος για το μέλλον. Λόγω του πως μεγαλώνουν οι γενιές που τώρα μαθαίνουν το μπάσκετ, τον Παναθηναϊκό, την αντιπαλότητα, το πώς πρέπει να φέρονται στο γήπεδο.

Υ.Γ. Η στιγμή του χειροκροτήματος στον Μιλουτίνοφ είναι πραγματικά ένα από τα κοσμήματα του ελληνικού αθλητισμού, όχι μόνο του μπάσκετ. Γιατί έτσι διδάσκεται ήθος.

Υ.Γ. 2 Ένα γήπεδο με 18.000 κόσμο παρά τα προκλητικά σφυρίγματα δεν «τσίμπησε» ούτε μία φορά. Ούτε αντικείμενα, ούτε λέιζερ, ούτε τίποτα. Εξέφρασε την αντίθεσή του αποκλειστικά με τη φωνή του. Γιατί ξέρει ότι η ομάδα του θα κερδίσει και τα σφυρίγματα.

Υ.Γ. 3 Περαστικά τον Μιλουτίνοφ και γρήγορα πάλι στα παρκέ.