By Ο Φατίχ Τερίμ που δεν κάθεται στα αυγά του, οι εμπνεύσεις που είχε στο ντέρμπι και η επιδραστικότητα του σε ολόκληρο τον Παναθηναϊκό. Η πρόκριση-θρίλερ των «πράσινων» και ο ρόλος του Τούρκου προπονητή.
Ηταν ένα ντέρμπι που γέννησε ιστορίες και ήρωες. Έφτασε σε χιτκοκικά επίπεδα τον περιβόητο «τελικό του αιώνα», το 1988, με τους ίδιους αντιπάλους να κοντράρονται για το κύπελλο και την ίδια κατάληξη: νίκη του Παναθηναϊκού στα πέναλτι με μοιραίο τον αείμνηστο Φούνες. Από τότε είχε να κριθεί ντέρμπι των «αιωνίων» στη «ρώσικη ρουλέτα».
Τριάντα έξι χρόνια μετά, σε διαφορετικό γήπεδο, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές, ο Παναθηναϊκός πήρε τη μεγάλη πρόκριση επί του Ολυμπιακού με ήρωα τον Λοντίγκιν και μοιραίο τον Καμαρά. Ένα πέναλτι έκρινε το ντέρμπι, όπως ένα πέναλτι είχε κρίνει το ντέρμπι του 1995, την τελευταία φορά δηλαδή που οι «πράσινοι» έπαιρναν πρόκριση κόντρα στον Ολυμπιακό, με τον Αλεξανδρή μοιραίο και τον Βάντσικ ήρωα. Στο ίδιο γήπεδο, στάδιο, τότε, Καραϊσκάκη.
Είπαμε, αυτά τα ντέρμπι γεννάνε ιστορίες και πρόσωπα. Ο Παναθηναϊκός είχε μπόλικα από αυτά το βράδυ της Τετάρτης, αλλά αν θα έπρεπε να δοθεί σε κάποιον το βραβείο, επειδή είμαστε σε περίοδο κινηματογραφικών βραβείων, είναι ο Φατίχ Τερίμ. Σαν άλλος… Λάνθιμος, το δικό του «Poor Things», ο «μαέστρος» του Παναθηναϊκού που έζησε το ντέρμπι σαν προπονητής… μπάσκετ.
Αλλαγές προσώπων, συστημάτων και ό,τι κατέβαζε η κούτρα του για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που έβγαζε η αναμέτρηση. Έκανε τον Κώτσιρα δεξί εξτρέμ, μέχρι και δεκάρι. Έβαλε τον Ακαϊντίν να κάνει το ντεμπούτο του και τον χρησιμοποίησε επιθετικό! Ο Τούρκος μάλιστα θα εκτελούσε το επόμενο πέναλτι αν δεν αστοχούσε ο Καμαρά.
Ο Μαντσίνι έπαιξε σαν «δεκάρι», οκ δεν τη λες και τρομερή έμπνευση, ο Αράο ξεκίνησε στόπερ και κατέληξε στη φυσική του θέση, στη μεσαία γραμμή, ο Αϊτόρ έπαιξε δεύτερος επιθετικός, ο Τερίμ δεν θα φοβόταν, αν χρειαζόταν, να βάλει και τον… Λοντίγκιν αμυντικό χαφ.
Τέτοιο ανακάτεμα τράπουλας δεν έχουμε ξαναδεί και ίσως τώρα να μνημονεύεται ως οι «τρομερές κινήσεις» του Τούρκου προπονητή, αλλά αν έχανε ο Παναθηναϊκός δεν αποκλείεται να τον «κρεμούσαν στα μανταλάκια».
Δεν υπάρχει, όμως, κάποιος που να διαφωνεί πως ο Φατίχ Τερίμ είναι επιδραστικός, δεν κάθεται… στα αυγά του, δουλεύει συνέχεια στη διάρκεια του αγώνα, κρατάει όλους τους παίκτες στη τσίτα και ψάχνει τρόπους να φτάσει στη νίκη ακόμα κι αν οι επιλογές του φαντάζουν αλλοπρόσαλλες.
Ο Παναθηναϊκός βρήκε προπονητή που τον κρατάει ζωντανό στους εγχώριους τίτλους, αλλά το σημαντικότερο είναι πως βρήκε προσωπικότητα. «Γάτα», όπως λέμε στην καθομιλουμένη. Και αξίζει να στρέψει πάνω του όλα τα φώτα για την επιτυχία του τριφυλλιού μέσα στην έδρα του «αιωνίου» αντιπάλου.
Comments