Σόρι, αλλά το προχθεσινό ματς ο Παναθηναϊκός το χειρίστηκε με τον πιο ερασιτεχνικό τρόπο που μπορούσε να φανταστεί κανείς.
Αντί από το πρώτο λεπτό να βάλει κάτω και να “πατήσει” μία μικρομεσαία ομάδα, που ήρθε κουβαλώντας χίλια προβλήματα εξαιτίας του πολέμου στο Ισραήλ, έχασε ένα ολόκληρο ημίχρονο βολοδέρνοντας χωρίς πλάνο και προσανατολισμό, μάλλον επειδή οι παίκτες του περίμεναν από τον αντίπαλο να… χάσει μόνος του!
Φυσικά, από κάποια στιγμή και μετά λογικό ήταν να ξυπνήσει, να αντιδράσει και να κυνηγήσει αυτό που άφησε στην αρχή να του φύγει μέσα από τα χέρια. Πράγματι, οι ποδοσφαιριστές του ξύπνησαν στο δεύτερο 45λεπτο, έβαλαν κάτω την μπάλα, έβγαλαν πάθος και θέληση, εξάντλησαν το ρεπερτόριό τους, αλλά, στην τελική, το μόνο που κατάφεραν ήταν μία… ωραιότατη συλλογή από κόρνερ!
Κοιτούσες την προσπάθειά τους και έλεγες δεν γίνεται να χάνονται τόσο εύκολα και “σίγουρα” γκολ από εκείνα που καμιά ομάδα με φιλοδοξίες δεν χαραμίζει. Όμως, δεν ήταν η μπάλα που… δεν ήθελε να μπει. Ποιος μπορούσε να διακρίνει τις λεπτομέρειες του παιχνιδιού, θα καταλάβαινε ότι υπήρχε τεράστιο άγχος και πρωτοφανής επιπολαιότητα στο τελικές προσπάθειες…
Όταν χάνεις τα άχαστα, έρχεται η στιγμή που τρως και το δεύτερο, οπότε τελειώνει η σεμνή τελετή. Ο Παναθηναϊκός δεν άξιζε το παραμικρό από αυτό ειδικά το παιχνίδι.
Comments