By 
Η αξιολόγηση του ρόστερ στο νέο στυλ παιχνιδιού του Παναθηναϊκού, η μεταγραφή κεντρικού αμυντικού και το οριστικό comeback του καλύτερου εξτρέμ της ομάδας.
Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί βάσιμα ότι ο εφετινός πρωταθλητής θα έχει κατακτήσει το πιο δύσκολο πρωτάθλημα από καταβολής επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα; Ισως, ναι, αν μετρήσουμε τρία δεδομένα:
- α) ότι μάχονται σχεδόν με τις ίδιες πιθανότητες τέσσερις ομάδες, κάτι τόσο σπάνιο ώστε ακόμα και «παλιοί» να ξεχωρίσουν την περυσινή κούρσα συγκριτικά με όλα τα προηγούμενα πρωταθλήματα
- β) ότι ο πρωταθλητής κρίνεται από τα play offs, μετά από οκτώ ντέρμπι συμπεριλαμβανομένων των αναμετρήσεων με τον Αρη
- γ) ότι κατά τα φαινόμενα και οι τέσσερις ανταγωνιστές θα έχουν στο κεφάλι τους και τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις τουλάχιστον μέχρι τον Φεβρουάριο (ο ΠΑΟΚ και τον Μάρτιο, διότι προκρίθηκε απευθείας στους «16» του Conference League ως περήφανα και δίκαια πρώτος στον όμιλό του, που ήταν σαφώς ευκολότερος συγκριτικά με τους ομίλους του Europa League των υπολοίπων).
Σ’ αυτή την κούρσα ο Παναθηναϊκός δεν ήταν τέλειος. Κι αν δεν είχε πετάξει την κροτίδα ο ανόητος στο Φάληρο, πιθανώς να μην τερμάτιζε και ως επικεφαλής της βαθμολογίας στον πρώτο γύρο. Όμως η ουσία αυτή τη στιγμή δεν είναι το «πρώτος – δεύτερος- τρίτος» όταν αναφερόμαστε σε τόσο μικρές διαφορές. Το σημαντικό είναι να διαπιστώσεις πού «πονάς» και να καταβάλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για να το διορθώσεις. Ο καθένας έχει τα δικά του ελαττώματα, όμως δεν λύνονται όλα τα προβλήματα με τις μεταγραφές. Πέρυσι ο Παναθηναϊκός δεν έκανε τον Ιανουάριο αυτό που έπρεπε και μπορούσε ως προς την ενίσχυσή του, ειδικά δεδομένης της απώλειας του Αϊτόρ, που ήταν ο MVP του πρωταθλήματος μέχρι να τραυματιστεί στην ένατη αγωνιστική και των ποιοτικών ελλειμμάτων στη μεσαία γραμμή που του στέρησαν δημιουργία, γκολ, νίκες.
Εφέτος, ο Παναθηναϊκός δέχεται πιο εύκολα την ευκαιρία από τον αντίπαλο και είναι πολύ πιο παραγωγικός. Είναι από τις περιπτώσεις που αυτό το οποίο βλέπουμε όλοι αποτυπώνεται και στους αριθμούς. Διατηρώ μεγάλες επιφυλάξεις για το ποιοι και σε ποιο βαθμό από το σημερινό ρόστερ της ομάδας μπορούν να υποστηρίξουν πραγματικά το στυλ που εφαρμόζει στην τρέχουσα σεζόν ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο βαθμό που θα ήθελε ο κόουτς. Όμως η αναβάθμιση γίνεται σταδιακά. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, δεν είναι εύκολο να κάνεις τη νύχτα – μέρα: το κατάφερε πέρυσι ο Αλμέιδα στην ΑΕΚ και μπράβο του, αλλά είναι η εξαίρεση. Εξαίρεση, η οποία όπως και ο Παναθηναϊκός, κοιτάχθηκε εφέτος στον καθρέφτη της Ευρώπης. Και είδαμε τα αποτελέσματα, όσο κι αν αυτά ωραιοποιούνται από τα media: απέχουμε ακόμα από το να πλησιάσουμε στο «μέσο» ευρωπαϊκό επίπεδο. Είμαστε, όμως, σε καλό δρόμο.
Ο απολογισμός για το ρόστερ βάσει αυτού που προσπαθεί να καθιερώσει εφέτος ο Γιοβάνοβιτς θα γίνει στο τέλος. Όμως στο σήμερα, στο τώρα, ο απολογισμός στο πρώτο μισό είναι θετικός: το μοναδικό ματς στο οποίο ήταν κατώτερος του αντιπάλου του – ανεξαρτήτως αποτελέσματος – ήταν στο 1-2 εναντίον της ΑΕΚ. Στο 2-2 με τον ΠΑΟΚ ο Λουτσέσκου είχε πει «στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός μπορούσε να μας διαλύσει» και στο «Γ. Καραϊσκάκης» θυμόμαστε όλοι επίσης την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου. Όμως ο τίτλος δεν κρίνεται στο πρώτο ημίχρονο. Και ότι ο Παναθηναϊκός τερμάτισε ως… «πρωταθλητής χειμώνα» όπως λέγαμε στα 80’s, στα 90’s και στα 00’s, όταν δεν υπήρχαν καν play offs (τώρα κρίνεται και ο πρωταθλητής απ΄αυτά!), είναι πιο σημαντικό για την αύρα του club, την ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια και τους φίλους της ομάδας. Όχι για τον Γιοβάνοβιτς.
Σ’ αυτό το timing και δεδομένου ότι ο Παναθηναϊκός δεν θα πάει να κάνει τέσσερις – πέντε μεταγραφές τον Ιανουάριο, δυο παίκτες μπορούν να του αλλάξουν τη ζωή. Διότι, απλούστατα, είναι δυο παίκτες τους οποίους μέχρι τώρα οι Πράσινοι δεν τους… είχαν. Ο Αϊτόρ και ο καινούριος στόπερ, αν είναι ανωτέρου επιπέδου από τους υπάρχοντες. Ο Ισπανός που ταλαιπωρήθηκε και από το πρόβλημα στο πέλμα που τον άφησε νοκ άουτ για ενάμιση μήνα χάνοντας έδαφος, μας υπενθύμισε ότι «είναι εδώ» στο ματς με την Κηφισιά: τον έβλεπες πόσο «μέσα» στο παιχνίδι ήταν. Μας το έκανε πιο εμφανές στο παιχνίδι με τη Βιγιαρεάλ κι ας έχασε το άχαστο από την «πάρε – βάλε» ασίστ του εκκωφαντικού Ιωαννίδη που λίγο έλειψε να ισοφαρίσει… μόνος του από 3-0 σε 3-3 μετά το 60’ που μπήκε ως αλλαγή. Χθες, το κατέστησε σαφές.
Όχι επειδή ήταν ουσιαστικά εκείνος που έκοψε το γόρδιο δεσμό με την κάθετη «μαχαιριά» προς τον τρομερό Φώτη, ούτε επειδή σκόραρε το 2-0. Αλλά διότι ο τρόπος με τον οποίο πέτυχε το γκολ ήταν… «Αϊτόρ». Η κίνηση, η υποδοχή, η ψυχραιμία, η ντρίμπλα, το πλασέ: Αϊτόρ. Εξτρέμ με τον συνδυασμό ταχύτητας, τεχνικής, δύναμης και (κυρίως) εκτελεστικής δεινότητας σαν του Ισπανού, δεν διαθέτει το Τριφύλλι. Κι άπαξ αυτός επιστρέψει στην ενδεκάδα, τη θέση δεν θα τη χάσει. Σχεδόν… εκλιπαρούσε για περισσότερο χρόνο συμμετοχής μετά το ματς με την Κηφισιά (τρεις αναφορές στις ίδιες δηλώσεις!), αλλά ο Γιοβάνοβιτς μάλλον ξέρει καλύτερα από εκείνον πώς να τον διαχειριστεί: εκείνος τον «ανέστησε» όταν ο Ισπανός ήταν έτοιμος να αποχωρήσει το καλοκαίρι του 2021.
Ο Αϊτόρ μπορεί να του δώσει την ευστοχία, τη φαντασία και το «διαφορετικό» που του λείπει επιθετικά στα ντέρμπι. Μα ακόμα πιο σημαντικός θα είναι ο στόπερ. Ισως η πιο σημαντική μεταγραφή του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια! Διότι η αλήθεια είναι πως περιθώρια λάθους δεν χωρούν: ο Παναθηναϊκός θέλει να κάνει μία και μοναδική «βασική» μεταγραφή και ξέρει την ανάγκη του από τη θλιβερή για τον Χόρντουρ Μάγκνουσον βραδιά της 25ης Σεπτεμβρίου…
Comments