Αυτό ακριβώς που είχε ανάγκη

Τρία άσχημα ματς στο ελληνικό πρωτάθλημα έφεραν αμφιβολίες στον Παναθηναϊκό, ο οποίος χρειαζόταν την επιβεβαίωση.

Λαμία εκτός, Κηφισιά εκτός, Άρης εκτός. Τρία σερί εκτός έδρας στο πρωτάθλημα, τέταρτο και πέμπτη η Ρεν και η Βιγιαρεάλ στο Europa League. Δύο σερί ήττες και νωρίτερα δύο νίκες με μια ήττα στη Γαλλία. Κυρίως όμως, μια συνολική αγωνιστική εικόνα που θα την έλεγες προβληματική. Και ήταν. Οπότε ο Παναθηναϊκός πέρα απ’ τους βαθμούς κόντρα στον ΟΦΗ, χρειαζόταν την ψυχολογική ανάταση της Λεωφόρου.

Ήθελε την ώθηση στην αυτοπεποίθησή του, για να θυμηθεί πως δεν είναι… κάποια ομαδούλα της σειράς όπως παρουσιάζεται. Από εκείνους που έχουν ίδια ή και χειρότερα αποτελέσματα, όμως στην Ελλάδα οι απόψεις είναι σαν τις μύτες για να μην αναφέρουμε το άλλο.

Το ματς με τον ΟΦΗ έφερε ακριβώς αυτό που χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός. Πειστική εμφάνιση και νίκη, χωρίς να απειληθεί ουσιαστικά σε επίπεδο αποτελέσματος, με σκορ που δε χωρά αμφισβήτηση. «Σφραγίδα» πως ο Φώτης Ιωαννίδης είναι ο κορυφαίος Έλληνας του πρωταθλήματος. Υπενθύμιση πως ο Αϊτόρ είναι μακράν του δεύτερου, ο εξτρέμ που μπορεί να σου δώσει πράγματα στο ένας με έναν και κυρίως στο σκοράρισμα.

Τώρα προφανώς θα φταίει η… προβληματική κατάσταση του ΟΦΗ. Της ομάδας που έχει νικήσει τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ για να μην ξεχνιόμαστε. Μην γίνουμε γραφικοί, προφανώς δεν είναι το ίδιο να παίζει στην Κρήτη με το να παίζει εκτός έδρας. Απλά με τη φιλοσοφία του συγκεκριμένου προπονητή, ίσως το εκτός έδρας να τον βολεύει και περισσότερο.

Παιχνίδι που ήξερες πως θα τελειώσει ουσιαστικά, μόλις βάλεις το πρώτο γκολ. Το πρώτο έφερε το δεύτερο, το τρίτο, το τέταρτο. Και ο Παναθηναϊκός είναι πρωταθλητής χειμώνα. Δε λέει τίποτα, το να είναι πρωταθλητής στο τέλος μετράει. Χειμερινούς τίτλους δεν αξίζει ούτε να τους αναφέρεις, ειδικά με τη «δίψα» και την ανάγκη που έχει το Τριφύλλι για την τελική επικράτηση βαθμολογικά.

«Ένεση» αυτοπεποίθησης. Αγώνας όπως ακριβώς τον χρειαζόταν η ομάδα. Να νικήσει, χωρίς να αγχώσει, χωρίς να υπενθυμίσει τα στοιχεία προβληματισμού που υπήρξαν στα προηγούμενα ματς. Παράδειγμα τα ανασταλτικά κενά και η ευκολία στο ατομικό λάθος, που «δώριζε» πράγματα στους αντιπάλους. Αυτά δεν έχουν να κάνουν με τον αντίπαλο, αφορούν την ίδια την παρουσία των Πράσινων.

Μπροστά υπάρχει ποιότητα για να γίνεται η δουλειά. Αρκεί να υπάρχει και η συγκέντρωση. Κάτι που δεν υπήρξε με τον Άρη για παράδειγμα. Ο Ιωαννίδης είναι παικταράς και δεν το αμφισβητεί κανείς. Απλά σε επίπεδο πνευματικής ετοιμότητας, ο Ιωαννίδης που έπαιξε στη Θεσσαλονίκη με τον Άρη, συγκριτικά με αυτόν απέναντι στον ΟΦΗ, δεν ήταν ίδιοι παίκτες. Μη μας πει κανείς πως έχει καλύτερους αμυντικούς ο Άρης, στην κατάσταση που είναι ο Φώτης, απλά… δεν τους βλέπει. Απλά εκεί έχασε τις ευκαιρίες.

Τράβηξε γραμμή το Τριφύλλι, αφήνοντας πίσω του ένα κακό διάστημα. Έχει την ευκαιρία πλέον να δουλέψει καλά μια βδομάδα μέχρι την επόμενη υποχρέωση. Χωρίς να έχει ταξίδι μια και παίζει στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο. Άλλη μια αναμέτρηση που πρέπει να πάρει η ομάδα, φανερώνοντας πως το προβληματικό της διάστημα έμεινε πίσω.

Οδεύοντας προς τον Γενάρη σιγά-σιγά, όπου θα υπάρξει η προσθήκη αμυντικού που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός και θα δούμε αν και τι άλλο θα γίνει. Έχουμε αναφέρει πως κατά την ταπεινή μας άποψη, χρειάζεται κάτι ακόμη ο Παναθηναϊκός. Ειδικά σε επίπεδο ευκολίας σκοραρίσματος. Ιδεατό έναν εξτρέμ που θα έχει το γκολ. Όμως είναι θέμα προπονητή.

Ο Παναθηναϊκός είναι καλή ομάδα. Το ξέραμε και το ξέρουμε. Απλά το υπενθύμισε ο ίδιος στον εαυτό του. Διώχνοντας την αμφιβολία που μπορούσε να «ποτίσει» το μυαλό, δημιουργώντας προβλήματα πνευματικής αντιμετώπισης αγώνων. Οι Πράσινοι δεν αξίζουν να έχουν καμία φοβική διάθεση. Τα πάντα εξαρτώνται απ’ τους ίδιους. Αρέσει δεν αρέσει σε κάποιους, έχει το δικαίωμα ο Παναθηναϊκός πλέον να λέει πως ή νικά ή χάνει. Να τον νικήσει ο αντίπαλος, είναι από τρομερά δύσκολο έως απίθανο.

Υ.Γ. Αν τα επεισόδια και η αντίδραση του κόσμου είναι νορμάλ, δεν έπρεπε να υπάρχει Ελλάδα με όσα έχει τραβήξει ο Παναθηναϊκός εδώ και 25 χρόνια. Μακριά απ’ τη βία όμως. Δεν είναι θέμα πολιτικής του καθενός, είναι ζωές κι ελευθερία παιδιών που φορούν κασκόλ.