By Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Ο Φώτης Ιωαννίδης αποτελεί τη μεγαλύτερη ατραξιόν στον φετινό Παναθηναϊκό και εξελίσσεται σε υπερόπλο της ομάδας για την επίτευξη των στόχων της σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Είναι εντυπωσιακή η εξέλιξή του και υπάρχει εξήγηση για την ποδοσφαιρική του ωρίμανση.
Η βασικότερη διαφορά που υφίσταται φέτος στο ρεπερτόριό του είναι ότι εκτός από το παιχνίδι με πλάτη, που τον πρώτο καιρό της παρουσίας του αποτελούσε κάτι σαν μόνιμη επωδό, έχει εντάξει πολύ περισσότερο πλέον το παιχνίδι με πρόσωπο, στο χώρο.
Είχε εξ αρχής αυτήν την ικανότητα να ανταποκρίνεται τόσο με πλάτη προς τον αντίπαλο όσο και με πρόσωπο, που αποτελεί σπάνιο χαρακτηριστικό και δυσεύρετο για έναν στράικερ, αλλά ειδικά τη φετινή σεζόν το έχει εξελίξει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.
Πρόκειται για ένα στοιχείο που κάνει τη διαφορά στην απόδοσή του και τον έχει… απογειώσει. Στα μάτια όλων ο Ιωαννίδης φαντάζει πιο γρήγορος απ’ ό,τι ήταν. Ωστόσο η ταχύτητα είναι κάτι έμφυτο. Ή την έχεις ή όχι. Δύσκολα μεταμορφώνεται κάποιος δουλεύοντας στον συγκεκριμένο τομέα, ίσως είναι το μοναδικό στοιχείο που δεν φτιάχνεται. Τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό.
Ο Ιωαννίδης έχει «στεγνώσει» περισσότερο, χάνοντας λίπος κι αυτός είναι ένας έξτρα παράγοντας που ενδέχεται να έχει παίξει ρόλο, πλην όμως η ειδοποιός διαφορά είναι ότι πλέον εκμεταλλεύεται τους χώρους. Κινείται σωστά χωρίς τη μπάλα και η έμφυτη ταχύτητά του «φαίνεται» περισσότερο στο γήπεδο.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έριξε μεγάλο βάρος δουλεύοντας αυτά τα 2.5 χρόνια με τον Ιωαννίδη στην παράμετρο αυτήν και τώρα βλέπουμε όλοι τα αποτελέσματα στο χορτάρι.
Διότι δεν πρέπει να λησμονούμε πώς ήταν ο Ιωαννίδης όταν ήρθε στην ομάδα και πώς έχει μετεξελιχθεί επί των ημερών του Σέρβου προπονητή, ο οποίος εξαρχής είχε διακρίνει την εξαιρετική του «πρώτη ύλη».
Σε συνδυασμό με τη δύναμη, τη σωματοδομή του και το παιχνίδι με πλάτη, έχουν φέρει αυτά τα αποτελέσματα που βλέπουμε όλοι.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ήταν κάθετα αντίθετος στην πώλησή του στο MLS όταν ακόμη η πλειονότητα του κόσμου θα τον έδινε με… κορδέλα και θα τον παραχωρούσε τότε εάν ήταν στη θέση του Γιοβάνοβιτς και της διοίκησης που είχαν πει «όχι» σε 2,5 εκατ. ευρώ τον Φεβρουάριο του 2022. Πολύ πριν το… ξεπέταγμά του δηλαδή.
Ως εκ τούτου είναι μάλλον αφελές να θεωρεί κάποιος ότι ο προπονητής της ομάδας δεν πιστεύει στον Ιωαννίδη ή ότι τον αδικεί ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να στριφογυρίζει στο μυαλό του.
Η διαχείριση του χρόνου των παικτών, όχι μόνο του Ιωαννίδη αλλά οποιουδήποτε παίκτη, δεν αφορά σ’ ένα ματς. Οι προπονητές οφείλουν να βλέπουν τη μεγάλη εικόνα. Και αρκετές φορές δεν αποτελεί πανάκια ότι είναι προτιμότερο να παίξει κάποιος παίκτης 90 λεπτά από το να παίξει 40 λεπτά, αλλιώς… αδικείται.
Υπάρχει, άλλωστε, νωπό παράδειγμα. Στο ματς με τον Αρη η επιδραστικότητα του Ιωαννίδη που αγωνίστηκε σ’ όλη τη διάρκεια ήταν πολύ μικρότερη από τα 38 λεπτά που έπαιξε απέναντι στη Βιγιαρεάλ και πήγε να το γυρίσει… μόνος του.
Συνολικά ο Παναθηναϊκός από τα (πρώτα ιεραρχικά) δύο 9άρια του στα μισά της φετινής σεζόν έχει όφελος 19 τερμάτων.
Εντεκα έχει ο Ιωαννίδης και εννέα ο Σπόραρ σε Ελλάδα και Ευρώπη, παρότι ο Σλοβένος δεν διανύει περίοδο φόρμας και υπάρχει μεγάλη απόσταση στην απόδοσή του αυτή τη στιγμή συγκριτικά με τον Ιωαννίδη. Εάν συνυπολογίσει κανείς τα δύο γκολ του Γερεμέγεφ στο πρωτάθλημα, σε μόλις 29 λεπτά, τότε φτάνουμε στα 21 τέρματα από τους τρεις στράικερ. Αν μη τι άλλο εξαιρετικό νούμερο.
Που γίνεται ακόμα καλύτερο εάν συνυπολογίσει κανείς τις πέντε ασίστ του Ιωαννίδη και τις τρεις ασίστ του Σπόραρ μέχρι σήμερα.
Σε επίπεδο προσώπων, πέραν του Ιωαννίδη, αξίζει να σταθούμε σε δύο ακόμη ποδοσφαιριστές της ομάδας.
Πρώτα απ’ όλα τον Αϊτόρ Κανταλαπιέδρα. Το είχαμε διακρίνει/επισημάνει μετά το ματς με την Κηφισιά ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση της επιστροφής του Ισπανού άσου στην… κανονικότητα μετά το σοβαρό τραυματισμό του. Χρειαζόταν προπονήσεις και χρόνο για να διώξει το φόβο και να επανέλθει, τον βρήκε, και τώρα είναι σε φάση σταδιακής επανένταξης στα στάνταρ που όλοι γνωρίζουμε πόσο υψηλά είναι.
Το «άδειασμα» που κάνει στον Βούρο και το τελείωμά του στο δεύτερο γκολ επί του ΟΦΗ ήταν φάση… κανονικού Αϊτόρ.
Και, εν συνεχεία, τον Τόνι Βιλένα. Κι αυτός χρειαζόταν χρόνο, όχι επειδή πέρασε κάποιο τραυματισμό, αλλά διότι εντάχθηκε σ’ ένα νέο περιβάλλον και έναν διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού από την προηγούμενη ομάδα του στο Καμπιονάτο και ποτέ δεν ξέρεις πόσο γρήγορα μπορεί ένας αθλητής να προσαρμοστεί στις συνθήκες που συναντά.
Ειδικά όταν είναι χαμηλών τόνων εκτός γηπέδου, όπως ο Βιλένα (άσχετο αλλά και ο Αϊτόρ έχει παρόμοιο χαρακτήρα έξω από το χορτάρι και είδαμε την κανονική του εκδοχή τη δεύτερη σεζόν στην ομάδα).
Ο Βιλένα έδειξε, επιτέλους, στα ματς με τη Βιγιαρεάλ και τον ΟΦΗ ένα μέρος από τις δυνατότητές του με βάση τις οποίες έχει πραγματοποιήσει 15 συμμετοχές στην Εθνική Ολλανδίας και παρουσίες στο ολλανδικό πρωτάθλημα, στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, στη Ρωσία και στη Σέριε Α, όντας 28 ετών.
Δείχνει πως σταδιακά εγκλιματίζεται και αποτελεί τεράστιο κεφάλαιο για το τριφύλλι η πλήρης προσαρμογή του.
Σε ομαδικό επίπεδο, ο Παναθηναϊκός ήταν σοβαρός και ισορροπημένος ανασταλτικά και δημιουργικά απέναντι στον ΟΦΗ κι έφτασε σε μία ακόμα άνετη και πειστική νίκη στο πρωτάθλημα.
Πέντε στον Ατρόμητο. Τρία στον Βόλο. Πέντε στον Παναιτωλικό. Τέσσερα στον Αστέρα Τρίπολης. Αλλα πέντε στον Πανσερραϊκό με τρία δοκάρια. Και άλλα τέσσερα στον ΟΦΗ.
Καλύτερη επίθεση και καλύτερη άμυνα (με μόλις έναν κλασικό στόπερ διαθέσιμο) δεν τη λες και άσχημη τη σούμα για το πρώτο μισό της σεζόν, συν του γεγονότος ότι πέρασε το σκόπελο των προκριματικών και επέστρεψε στους ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης μετά από επτά ολόκληρα χρόνια ανυποληψίας/ανομβρίας.
Μάλλον είχε δίκιο ο προπονητής όταν δήλωνε παραμονές του αγώνα με τη Βιγιαρεάλ στην Ισπανία πως έχει εμπιστοσύνη στην ομάδα του και ότι δεν υφίσταται… ντεφορμάρισμα.
Προφανώς θα υπάρχουν και κακές βραδιές. Μέσα στο ποδόσφαιρο είναι, συμβαίνει και στις κορυφαίες ομάδες του πλανήτη. Αλλά θα πρέπει να αναλύουμε ψύχραιμα και σε εύρος χρόνου τα δεδομένα που υφίστανται για να προκύπτουν σωστά/ασφαλή συμπεράσματα, δίχως τα συναισθήματα ενός, δύο ή τριών μεμονωμένων αγώνων.
Comments