By Ο κυριαρχικός, ανώτερος, δυναμικός Παναθηναϊκός, είναι εδώ για τα καλά!
Η κροτίδα που έσκασε δίπλα στον Χουάνκαρ, πολλοί «βλέπουν» πως έδωσε κάτι στον Παναθηναϊκό. Συγκεκριμένα μια νίκη σε ματς που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Η απόδοση δικαιοσύνης, με το αγωνιστικό σκέλος, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Οι Πράσινοι ιστορικά έχουν δείξει πως θέλουν να ολοκληρώνονται οι αγώνες, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα ανέχονται καταστάσεις που έχουν θέση σε εμπόλεμες ζώνες κι όχι σε γήπεδα.
Ποιος τελικά… σώθηκε απ’ αυτή την ιστορία; Με σιγουριά μπορούμε να πούμε ο Ολυμπιακός. Συνολικά ως σύλλογος. Γιατί ο Παναθηναϊκός με την αγωνιστική του ανωτερότητα στο ματς του ποδοσφαίρου όσο αυτό διεξήχθη, σε συνδυασμό με το τι ακολούθησε στο μπάσκετ περίπου μια εβδομάδα μετά, θα είχε ένα… πακέτο με τον αιώνιο το οποίο θα ήταν πειστικό, εμφατικό, επίδειξη ξεκάθαρης ανωτερότητας και μάλιστα εκτός έδρας.
Ξέρουμε, πολλοί θα διαφωνήσουν, θα πουν τα δικά τους, θα ανοίξουν το βιβλίο με τις δικαιολογίες. Οπότε να αιτιολογήσουμε γιατί ο Παναθηναϊκός στερήθηκε το δικαίωμα να έχει το υπέρτατο δεκαήμερο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν πρέπει να χαίρεται αυτή τη στιγμή τις αποδείξεις επαναφοράς του σε ρόλου… φόβητρου για τον αιώνιο αντίπαλο στα δύο βασικά αθλήματα.
Τα 50 αγωνιστικά λεπτά που έγινε αγώνας στο «Καραϊσκάκη»… κοιμήθηκε ο Μεγαλοδύναμος για να είναι το παιχνίδι στο 1-1. Ούτε σε ένα πεντάλεπτο αυτού του διαστήματος, δεν είχε έστω ισορροπήσει την κατάσταση ο Ολυμπιακός. Το σκορ έπρεπε να είναι ήδη «καθαρό» υπέρ των Πράσινων και το ματς να έχει κριθεί.
Για κάποιο λόγο που δεν ξέρουμε, χωρίς να δικαιολογείται σε καμία περίπτωση απ’ την αγωνιστική εικόνα της αναμέτρησης, επικρατεί μια βεβαιότητα πως θα το γύριζε το ματς ο Ολυμπιακός. Ποδοσφαιρικά δηλαδή, αναλύεται το 50λεπτο που είδαμε ως ένας αγώνας που στο τέλος θα τον νικούσε εκείνος που είχε δύο σουτ και έμοιαζε… έρμαιο στην τακτική και την απόδοση του αντιπάλου. Λοιπόν εμείς σας λέμε πως ο Παναθηναϊκός ή θα νικούσε ή στη χειρότερη γι’ αυτόν θα έφευγε με ισοπαλία απ’ το Φάληρο. Όχι ο ίδιος, ο Ολυμπιακός θα έφευγε με ισοπαλία και θα έλεγε κι ευχαριστώ.
Η κροτίδα κατά κάποιο τρόπο τους… έσωσε. Χωρίς φυσικά να υπονοούμε σε καμία περίπτωση πως έγινε επίτηδες. Απλά τα γεγονότα, ήρθαν να τους δώσουν χώρο εκεί που ξέρουν να ανταποκρίνονται εκπληκτικά. Στις εντυπώσεις. Εμάς μας αρέσει η ουσία. Ποια είναι αυτή; Ποδοσφαιρικά στο δείγμα που έχουμε ο Παναθηναϊκός ήταν ΞΕΚΑΘΑΡΑ ανώτερος, ΕΜΦΑΝΕΣΤΑΤΑ καλύτερη ομάδα και πιο κυριαρχικός. Στην έδρα του αιωνίου αντιπάλου. Ο οποίος μάλιστα ήταν και είναι σε πολύ καλή περίοδο. Δεν τον βρήκε ούτε στα… κάτω του, ούτε χωρίς ενέργεια, ούτε χωρίς ενθουσιασμό, ούτε με τρομερές ελλείψεις. Ακόμη κι εκεί, ο Παναθηναϊκός πήγε με μόλις έναν απ’ τους τέσσερις στόπερ του διαθέσιμους.
Στο μπάσκετ το Τριφύλλι είναι ομάδα που αγωνίζεται μαζί εδώ και μόλις ένα μήνα. 29 Σεπτεμβρίου έδωσε τον πρώτο του επίσημο αγώνα, με ένα ρόστερ εντελώς νέο, ποτέ πλήρης για να μπορεί να δει το επίπεδο της αγωνιστικής του κατάστασης. Με νέο προπονητή. Ναι, εξαιρετικός κόουτς ο Αταμάν, εξαιρετικές οι μεταγραφές. Όλα αυτά θέλουν χρόνο για να γίνουν ομάδα όμως. Θέλουν να μπορούν να προπονηθούν μαζί έστω για μια βδομάδα προκειμένου να υπάρξει ένα «δέσιμο».
Μέσα σε όλα αυτά, οι Πράσινοι είχαν την τεράστια ατυχία να πρέπει να δώσουν τρία ντέρμπι με τον αιώνιο σε διάστημα ενός μήνα! Έναν αντίπαλο που είναι μαζί και με τον ίδιο προπονητή εδώ και χρόνια. Οι προσθήκες του μάλιστα δεν είχαν ρόλο σημαντικό, πλην των Μιλουτίνοφ και Γκος που ήταν εκεί και πριν κάποια χρόνια, οπότε δεν χρειάζονται χρόνο προσαρμογής.
Αναλύουμε την κατάσταση, για να αναδειχθεί το πόσο μεγάλη και τελικά κυριαρχικά εύκολη ήταν η νίκη στο ΣΕΦ. Ένα σύνολο που ακόμη είναι στις… πρόβες. Η παράσταση θα ακολουθήσει. Έχει μπροστά του πολλά βήματα να κάνει, κάτι που φάνηκε περίτρανα με τα τρικ του προπονητή στο πρώτο ντέρμπι που είχε διαθέσιμο τον Μήτογλου. Και φανταστείτε πως του έλειπαν ο Βιλντόζα, ο Παπαπέτρου και ο Μαντζούκας. Δε συζητάμε καν για τον Ναν και πιθανή άλλη προσθήκη, επειδή αυτούς δεν τους είχε για να τους υπολογίσουμε στους απόντες.
Βάζεις κάτω τα δεδομένα, κοιτάς το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός νίκησε ξεκάθαρα και εμφατικά τον αιώνιο, παίζοντας μάλιστα ακριβώς το στυλ που θα τον βόλευε υποτίθεται. Τον νίκησε και στο γήπεδό του και με τον τρόπο που θεωρητικά βολεύει τον Ολυμπιακό. Αυτό θα πει κυριαρχική επίδειξη.
Και να ήταν μόνο το αγωνιστικό. Την ακριβώς επόμενη μέρα, ανακοινώνεται ο Κέντρικ Ναν. Αυτός που είχε διακαή πόθο ο Ολυμπιακός και με το που ασχολήθηκε ο Παναθηναϊκός, έγινε του… Γιασικεβίτσιους. Το κασκόλ πετάχτηκε απ’ το λαιμό, για να φορεθεί το σωστό. Ως μεταγραφή, πέρα απ’ το όνομα του παίκτη και των ίδιων των αγωνιστικών του προσόντων, θα φανεί το πόσο θα «πιάσει». Η ουσία είναι η δυνατότητα που έδειξε ο Παναθηναϊκός κόντρα στον αιώνιο. Όποιον ήθελε, απλά τον έπαιρνε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Χωρίς να τους αφήσει έστω να σκεφτούν πως θα μπουν σε «μάχη». Το μπασκετικό συναίσθημα με το οποίο μεγάλωσαν οι Παναθηναϊκοί. Αυτός της ξεκάθαρης και δεδομένης πολύπλευρης ανωτερότητας.
Στοιχείο που το ίδιο βράδυ, ήρθε να υπενθυμίσει και η ταινία «Ταξίδι στ’ αστέρια» που προβλήθηκε για πρώτη φορά τηλεοπτικά. Την είδε ο κόσμος με «φρέσκια» την υπενθύμιση του τι είναι Παναθηναϊκός. Αγωνιστικά και μη. Η συγκίνηση τεράστια. Για τον Παύλο, τον Θανάση, τον Ζέλικο, μέχρι την τωρινή εποχή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Τη συνέχεια, τις δυσκολίες, αλλά και την επιστροφή. Μνήμες που έφεραν δάκρυα. Χαράς και απουσίας που πάντα θα αποτελεί «μαχαιριά». Αλλά δεν παύει να είναι αυτό που σε δημιούργησε ως την κορυφαία ομάδα που γέννησε ποτέ ο ελληνικός αθλητισμός.
Ένα ντέρμπι με τον αιώνιο, ένα «διπλό» στο ΣΕΦ, μια μεταγραφή και μια ταινία, αρκούσαν για να ξυπνήσουν οριστικά τον γίγαντα που έμοιαζε να έχει πέσει σε λήθαργο. Τώρα που σηκώθηκε όμως, είναι και ξεκούραστος και «πεινασμένος».
Δικαιολογίες μπορεί να ψάξει όποιος θέλει. Θα βρει δεκάδες. Σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Πάντα μας άρεσε να κρατάμε την ουσία. Οι Παναθηναϊκοί έχουν κάθε δικαίωμα να είναι χαρούμενοι και άκρως αισιόδοξοι. Αν υπάρχει το ανώτατο εγχώριο επίπεδο, ακριβώς εκεί απέδειξαν τα δύο τμήματα πως είναι ξανά σε δρόμο κυριαρχίας, δυναμισμού, σε δρόμο Παναθηναϊκό. Παρά τα προβλήματα απουσιών, παρά τη «χημεία» που ακόμη δεν υπάρχει στο μπάσκετ.
Και το σημαντικότερο όλων, είναι πως δεν εκμεταλλεύτηκε συγκυρίες το Τριφύλλι. Δεν βρήκε απέναντί του έναν Ολυμπιακό «σμπαραλιασμένο» ψυχολογικά. Ούτε με περισσότερες ή σημαντικότερες αγωνιστικές ελλείψεις. Σε γεμάτες έδρες έπαιξε, σε εχθρικά γήπεδα, με την ένταση στα ύψη. Κάτω από τέτοιες συνθήκες το να δείχνεις το ποιος είσαι, είναι πραγματικά τεράστια μαγκιά.
Προφανώς οι Ολυμπιακοί θα διαφωνούν σε όλα. Έχοντας να αντιπαρατάξουν τη διακοπή στο ποδόσφαιρο, λες κι αυτό αλλάζει το τι είδαμε στο ματς που παίχτηκε. Έχοντας να πουν για τις δύο νίκες στα πρώτα ματς του μπάσκετ, λες και δεν αντιλαμβάνονται πως μια τόσο νέα ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός του Αταμάν θα έπρεπε να τους κάνει… πλάκα απ’ την πρώτη μέρα. Αλλά αν το πιστεύουν, πραγματικά ας μην αλλάξουν σκεπτικό. Απίστευτα βολικό θα είναι. Για τον Παναθηναϊκό που πλέον δεν προσπαθεί να πάρει αποτέλεσμα, τους αναγκάζει να παλεύουν αυτοί μπας και γλιτώσουν εναντίον του.
Υ.Γ. Η απόφαση της αθλητικής δικαιοσύνης για το ποδοσφαιρικό ντέρμπι βοήθησε σημαντικά το να μη γίνει κάτι στο μπάσκετ. Γιατί αισθάνθηκαν τι θα πει να μην είσαι υπεράνω νόμων και κανονισμών. Πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα, αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο πριν μία δεκαετία ας πούμε. Σε επίπεδο τιμωρίας, γιατί αφορμές προφανώς κι υπήρξαν σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ.
Comments