By Την πρώτη, μεγάλη απάντηση για το κανονικό, αγωνιστικό ταβάνι του ο Παναθηναϊκός την έδωσε απέναντι στον “αιώνιο” αντίπαλό του, τον Ολυμπιακό.
Συνηθισμένος απ’ τις διαδικασίες μόνιμης… αμφισβήτησης απ’ την περσινή σεζόν, ο Παναθηναϊκός είχε ακούσει και φέτος ουκ ολίγες αναλύσεις κι απόψεις περί αδυναμίας του στα μεγάλα ματς.
Απέναντι στον άμεσο ανταγωνισμό του κι απέναντι στις ομάδες με τις οποίες θα μονομαχήσει για τον φετινό τίτλο της Stoiximan Super League. Ως κεντρικό επιχείρημα για τις συγκεκριμένες απόψεις ήταν το κάκιστο πρώτο ημίχρονό του στο εντός έδρας παιχνίδι με την ΑΕΚ και το ισόπαλο 2-2 με τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο.
Κι ας είχε κάνει με τον Δικέφαλο του Βορρά ένα απ’ τα καλύτερα παιχνίδια του την τελευταία διετία, πολλοί στέκονταν στην τελευταία εντύπωση και στο γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός ισοφάρισε στο 96ο λεπτό με τον Γερεμέγεφ κι όχι σε ό,τι είχε προηγηθεί νωρίτερα στον αγωνιστικό χώρο, με τις αμέτρητες χαμένες ευκαιρίες και το ολοκληρωτικό παιχνίδι απ’ την πλευρά του Παναθηναϊκού.
Κι ας έχει κάνει φέτος ο Παναθηναϊκός πολλά μεγάλα ματς με αντιπάλους υψηλού επιπέδου, όπως η Μαρσέιγ ή η Βιγιαρεάλ κι ας έκανε ποδοσφαιρικές παρελάσεις σε έδρες που του έβγαζαν το λάδι τα προηγούμενα χρόνια, όπως το Αγρίνιο ή η Τρίπολη. Η αμφισβήτηση ήταν πάντα εκεί…
Έδωσε απαντήσεις στο χορτάρι
Η ποδοσφαιρική μοίρα βεβαίως τα έφερε έτσι, ώστε η πρώτη, μεγάλη απάντηση για το κανονικό, αγωνιστικό ταβάνι του Παναθηναϊκού να δοθεί το βράδυ της Κυριακής (22/10) στο καλύτερο timing κι απέναντι στον καταλληλότερο αντίπαλο: Τον “αιώνιο” αντίπαλό του, Ολυμπιακό, πρωτοπόρο του πρωταθλήματος με +3 απ’ τους πράσινους και δη στην έδρα του.
Εκεί όπου στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός κυριάρχησε απόλυτα μέσα στον αγωνιστικό χώρο, πληρώνοντας στην εκκίνηση του δευτέρου ημιχρόνου το μοναδικό (διπλό) λάθος της ανασταλτικής λειτουργίας του.
Σε μία φάση όπου δεν έγινε σωστός υπολογισμός πάσας απ’ τον Αράο κι αντίστοιχα πήρε μεγαλύτερο ρίσκο ο Τσέριν, με τη οξυδέρκεια του Ποντένσε που ξανάπαιξε κάθετα την μπάλα για τον Καμαρά, να αποδεικνύεται καθοριστική στο γκολ της ισοφάρισης. Το τι θα ακολουθούσε στο υπόλοιπο του αγώνα, δεν το έμαθε ποτέ κανείς…
Μέχρι την ώρα της διακοπής στο 50ο λεπτό, όμως, η εικόνα του αγώνα ήταν απόλυτα κυριαρχική απ’ την πλευρά του Παναθηναϊκού και σε μεγάλο βαθμό τον αδικούσε (αν μπορεί κανείς να πει πως υπάρχει αδικία στην μπάλα) το 1-0 του πρώτου μέρους.
Με τους παίκτες του “τριφυλλιού” να δείχνουν στο χορτάρι τεράστιο βαθμό συγκέντρωσης και σωστής ψυχολογικής προετοιμασίας και να βγάζουν έναν τρομερό αέρα ανωτερότητας απέναντι στον μεγάλο αντίπαλό τους, στην κορυφαία εμφάνισή τους στο Φάληρο την τελευταία δεκαετία.
Εκτελώντας υποδειγματικά το πλάνο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος προετοίμασε μαζί με το τιμ του εξαιρετικά όλη την ομάδα του κι έκανε ένα προπονητικό ρεσιτάλ εν ώρα αγώνα, “χτυπώντας” πάνω σε κάθε αδυναμία του Ολυμπιακού.
Μολονότι έχασε οριστικά λίγες ώρες πριν απ’ το clasico τον Τιν Γεντβάι, ο οποίος είχε ενοχλήσεις στον δικέφαλο και το πάλεψε επί δύο μέρες για να παίξει (αλλά κρίθηκε πως ήταν προτιμότερο να προφυλαχθεί ενόψει και του αγώνα με τη Ρεν, αλλά κι επειδή το “τριφύλλι” έχει ξεμείνει με δύο στόπερ), ο Σέρβος τεχνικός του Παναθηναϊκού βρήκε πάλι τις λύσεις εκ των έσω.
Μετατρέποντας το πρόβλημα με τις απουσίες στο κέντρο της άμυνας σε όπλο μέσω της συνολικής αναδιαμόρφωσης της ενδεκάδας και των τρικ που ετοίμασε και στα τρία τρίτα του γηπέδου.
Το πλάνο της κυκλοφορίας και τα “τετράγωνα”
Ο Γιοβάνοβιτς ξεκίνησε με τον Γουίλιαν Αράο στα μετόπισθεν και τον Ρουμπέν Πέρεθ σε πιο χαμηλά μέτρα στο γήπεδο. Δίχως να παίρνει πάνω του ο Ισπανός όλο το playmaking, για να μην εγκλωβιστεί απ’ τους χαφ του Ολυμπιακού, περιμένοντας πως ο Μαρτίνεθ -βλέποντας τον Ρουμπέν στην ενδεκάδα- θα έριχνε σταθερά παίκτη πάνω του.
Ο Ρουμπέν δεν ήταν αυτή τη φορά ο πρώτος πυλώνας στο build up, αλλά είχε περισσότερο έναν ρόλο “σκούπας” μπροστά απ’ τους στόπερ.
Με τον Άνταμ Τσέριν και τον Μπερνάρ -που ξεκινούσε από τα δεξιά και συνέκλινε διαρκώς προς τα μέσα ως έξτρα εσωτερικός χαφ- να παίρνουν πάνω τους όλο το κομμάτι της δημιουργίας, συν τον καταπληκτικό Φίλιπ Τζούριτσιτς, ο οποίος είχε την οδηγία να κινείται σε όλα τα σημεία και τα όρια της γραμμής του επιθετικού τρίτου, δημιουργώντας παντού υπεραριθμίες.
Παράλληλα, σε κάθε φάση που οι παίκτες του Παναθηναϊκού ανακτούσαν την κατοχή της μπάλας -κάτι που συνέβαινε σε μεγάλο βαθμό από το 10’ έως το φινάλε του ημιχρόνου, διότι είχαν αποκόψει τους μπακ απ’ τη συμμετοχή τους στο ματς και ο Φορτούνης έπαιρνε πολύ πιο δύσκολα την μπάλα με μέτωπο στην εστία- μέσα στο γήπεδο, δημιουργούνταν διαρκώς “τετράγωνα” στην κυκλοφορία του Παναθηναϊκού που έφερναν τους πράσινους σε θέση απειλής και αποσυντόνιζαν πλήρως την ανασταλτική λειτουργία του Ολυμπιακού.
Βγήκαν στο γήπεδο όλες οι επιλογές του
Όλες οι επιλογές κι οι εκπλήξεις του Γιοβάνοβιτς βγήκαν σε απόλυτο βαθμό στο χορτάρι, αιφνιδιάζοντας τον Ολυμπιακό. Η παρουσία του Παλάσιος στα αριστερά, προκειμένου να κρατάει χαμηλά τον τρομερά επικίνδυνο Ροντινέι και η μετακόμιση του Μπερνάρ δεξιά για να περιορίζει τα ανεβάσματα του Ορτέγα, έβγαλαν εκτός αγώνα τους μπακ του Ολυμπιακού, που δεν είχαν support απ’ τους ακραίος επιθετικούς της ομάδας τους.
Την ίδια ώρα ο Βαγιαννίδης, κάθε φορά που ο Μπερνάρ συνέκλινε προς τα μέσα, έπαιρνε συνέχεια όλο το πλάτος και πατούσε στην αντίπαλη περιοχή, δημιουργώντας ρήγματα, καθώς πέρα απ’ το υπέροχο σε εκτέλεση -ως προς το “τσίμπημα” της μπάλας- γκολ του, βρέθηκε άλλη μία φορά σε θέση βολής, αναγκάζοντας τον Πασχαλάκη σε άλλη μία σπουδαία επέμβαση.
Όλος ο Παναθηναϊκός λειτούργησε υποδειγματικά στο Φάληρο, σε μία μεγάλη εμφάνιση ψυχολογίας κι “απαντήσεων”. Δείχνοντας πως δεν έχει να φοβηθεί τίποτα απ’ τον ανταγωνισμό του κι επιβεβαιώνοντας την εφετινή, μεσοεπιθετική δυναμική του και ποδοσφαιρική εξέλιξή του…
Comments