Μία βραδιά που πόνεσε, αλλά μεγάλωσε τους «πράσινους»

Το κρίμα για την μεγάλη προσπάθεια του Παναθηναϊκού, το θετικό πρόσημο της έως τώρα παρουσίας, οι δηλώσεις του Βαγιαννίδη και μία βραδιά που έδειξε το μέγεθος των «πράσινων».

Ηταν καλοκαίρι του 2005, τέτοιες μέρες, με τον Παναθηναϊκό να αντιμετωπίζει τη Βίσλα Κρακοβίας στη ρεβάνς της ήττα με 3-1. Οι «πράσινοι» πήραν την πρόκριση στην παράταση με χιτσκοκικό τρόπο επικρατώντας 4-1. Πολλά θύμισαν εκείνο το παιχνίδι με αυτό το βράδυ της Τρίτης, στη ρεβάνς με την Μπράγκα. Ακόμα και τα χρώματα.

Το γκολ που θα άλλαζε το ματς

Κλειστό παιχνίδι στα πρώτα λεπτά του πρώτου ημιχρόνου, άνοιξε όταν ο Παναθηναϊκός λειτούργησε σωστά στο επιθετικό κομμάτι. Λίγες καθαρές ευκαιρίες, με την πορτογαλική ομάδα να απειλεί τον Μπρινιόλι μόνο όταν γινόταν λάθος από τους γηπεδούχους και τον Παναθηναϊκό να έχει τις δικές του φάσεις με μεγαλύτερη αυτή του (εξαιρετικού) Βαγιαννίδη.

Ο Παναθηναϊκός άργησε να καταλάβει ότι και στην αριστερή πλευρά ο Χουάνκαρ μπορεί να γίνει απειλητικός (το είχε πάρει όλο πάνω του ο… Γιούρκας Βαγιαννίδης), αρκεί ο Μαντσίνι να μπει πιο μέσα και να αφήσει χώρο στον Ισπανό. Οι φορές που έγινε, οι γηπεδούχοι δημιούργησαν προβλήματα στην έτσι κι αλλιώς ευάλωτη άμυνα των φιλοξενούμενων. Σε φάση επίθεσης, πάντως, ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να δημιουργήσει συνθήκες κινδύνου με τον Φώτη Ιωαννίδη, που ευλόγως ξεκίνησε αντί του Σπόραρ. Μία φορά το έκανε την εξαιρετική ατομική ενέργειά του που είχε αποδέκτη τον Μαντσίνι, αλλά αυτός ανακόπηκε σε φάση που «μύρισε» πέναλτι, αλλά το VAR δεν είδε κάτι.

Ο Παναθηναϊκός είδε στο πρώτο ημίχρονο ότι το παιχνίδι έχει διαφορές σε σχέση με το πρώτο, κυρίως ως προς του χώρους, η Μπράγκα όμως έδειξε μία ομάδα με πρόβλημα στο κέντρο της άμυνας το οποίο η ομάδα του Γιοβάνοβιτς δεν εκμεταλλεύτηκε στο μέγιστο βαθμό. Το 0-0 δεδομένα αδικούσε τους γηπεδούχους.

Η αλλαγή που άλλαξε το ματς

Στο δεύτερο ημίχρονο πάλι ο Παναθηναϊκός έμεινε με το «αχ» στη χαμένη ευκαιρία του Παλάσιος και ο κόσμος έμεινε με το «γιατί» στην αλλαγή του Ιωαννίδη με τον Σπόραρ, στην οποία είδαμε τον Έλληνα φορ να αντιδρά πάνω στην ένταση του αγώνα.

Μετά την αποχώρηση του Ιωαννίδη, ο Παναθηναϊκός έχασε τις μάχες που έδινε ο Έλληνας στράικερ και οι «πράσινοι» γύρισαν πιο πίσω, σε σχέση με το πρώτο μέρος, αφού χάθηκε το πρεσάρισμα στις πρώτες μπαλιές των φιλοξενούμενων.

Η είσοδος των Σπόραρ και Αϊτόρ μάλλον δεν έβγαλε επί χόρτου ό,τι είχε στο μυαλό του ο Γιοβάνοβιτς και η ελληνική ομάδα απείλησε επί της ουσίας, ξανά, όταν δέχθηκε το γκολ από τον Μπρούμα, σε αυτό το απίστευτο ντεμαράζ των χαμένων ευκαιριών. Μία από αυτές να κατέληγε στα δίχτυα και με τον χρόνο αρκετό, σίγουρα θα βλέπαμε άλλο παιχνίδι.

Ο πρώτος στόχος επετεύχθη, αλλά έμεινε το «αχ»

Ο,τι κι αν άφησε το συγκεκριμένο ματς για τον Παναθηναϊκό το σίγουρο είναι ένα: η ομάδα του Γιοβάνοβιτς πέτυχε τον αρχικό στόχο της συμμετοχής σε ομίλους και ο μεγάλος στόχος ήταν να αποκλείσει την Ντνίπρο. Όλα τα υπόλοιπα που ακολούθησαν ήταν όσα έφερε η «δίψα» των ποδοσφαιριστών να γευτούν τη χαρά της συμμετοχής σε ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Ο Παναθηναϊκός δεν άξιζε την ήττα από τη Μπράγκα, ίσως σε συνολικό επίπεδο να μην άξιζε και τον αποκλεισμό, αλλά όταν κάτσει η σκόνη και πέσουν οι παλμοί, άπαντες θα καταλάβουν πως το πρόσημο είναι θετικό. Μη ξεχνάτε πώς μιλάμε για μία ομάδα που τα τελευταία χρόνια ήταν εκτός Ευρώπης, ακόμα και εκτός των πρώτων θέσεων στη Super League και την τελευταία τριετία με κόπο και δουλειά και σίγουρα με τη βοήθεια του Γιοβάνοβιτς έχει επιστρέψει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις.

Απλώς είναι αυτό το συναίσθημα του «αν όχι τώρα, πότε;» που θα ακολουθήσει τους φίλους του τριφυλλιού τις επόμενες μέρες μέχρι να ξεχαστεί, όταν ξεχαστεί, αυτή η αναμέτρηση. Η Μπράγκα δεν ήταν το φόβητρο, ήταν στα μέτρα του τριφυλλιού και αυτό είναι που γιγαντώνει τη στενοχώρια για το αποτέλεσμα στο Ολυμπιακό Στάδιο.

Το μεγάλωμα του Παναθηναϊκού και η συγκίνηση του Βαγιαννίδη

Αν κάτι πρέπει να μείνει από όλο αυτό και αποτελεί ιδανικό επίλογο της… πρώτης ευρωπαϊκής φάσης, είναι το μεγάλωμα του Παναθηναϊκού, η συνολική εικόνα που σκορπίζει χαμόγελα για μεγάλα πράγματα εφέτος και τα λόγια του Γιώργου Βαγιαννίδη. Ένας πιτσιρικάς που έβλεπε στην τηλεόραση ή στο youtube τις μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές των «πράσινων» και κατάφερε να γευτεί αυτή τη χαρά μέσα στο γήπεδο, έμπλεος συναισθημάτων και συγκίνησης. Πριν 22 χρόνια ήταν το «Who is Giourkas» που ακούστηκε στο ίδιο γήπεδο. Τώρα σίγουρα θα ακούστηκε το «Who is Giorgos» μετά τη μεγαλειώδη εμφάνισή του που έρχεται να προστεθεί στις υπόλοιπες εφετινές που δείχνουν πως (θα) είναι η χρονιά του.

ΥΓ: Χρειάζεται σωστή διαχείριση του αποτελέσματος από τον κόσμο της ομάδας παρά την πικρία. Το ανάθεμα είναι εύκολο όταν οι φλέβες πετάγονται από τον λαιμό και η αδρεναλίνη είναι στα ύψη. Με καθαρό μυαλό πρέπει να γίνει ο απολογισμός.

ΥΓ2: Η χρονιά δεν τελείωσε. Δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη, πρωτάθλημα και Europa League. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να στοχεύσει και στα δύο: τίτλος και μία καλή πορεία στην Ευρώπη. Έχει το ρόστερ να το κάνει.

ΥΓ3: Η κουβέντα για τον Ιωαννίδη και τον Σπόραρ θα παραμείνει όλη τη χρονιά και είναι στο χέρι του Γιοβάνοβιτς να την τελειώσει.

ΥΓ4: Το κενό βλέμμα του τεχνικού του Παναθηναϊκού στο φινάλε του ματς ίσως ήταν ο προσωπικός του απολογισμός. Όχι σε μέγεθος, αλλά η όλη φάση μετά τη Μπράγκα θυμίζει, σε ψυχολογικό άδειασμα, όσα ακολούθησαν της ήττας από τον Ολυμπιακό, πέρυσι, που σήμανε την απώλεια του τίτλου.