By Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η μισή Ελλάδα χτυπιόταν σαν χταπόδι από τα νεύρα εξαιτίας του Άντραζ Σπόραρ και της φάσης που έχασε με κενό τέρμα απέναντι στην Μπράγκα.
Φυσιολογική είναι και η αγανάκτηση και η οργή και η απελπισία.
Η ανθρωποφαγία όμως είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Οι… “ευχές” για την υγεία του παίκτη και άλλα τέτοια άθλια δεν τιμούν κανέναν.
Στην μπάλα όλα μπαίνουν και όλα χάνονται και ο Σπόραρ δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που χάνει ένα σίγουρο γκολ.
Ταυτόχρονα όμως είτε μας αρέσει είτε όχι ο Σλοβένος είναι μέλος της ομάδας και δεν γίνεται να σταυρώνεται με τέτοιον τρόπο. Στο κάτω κάτω δεν είναι φυσιολογικό να αποθεώνεται με την Ντνίπρο, να παίρνει τα εύσημα με την Μαρσέιγ για τις μάχες που έδωσε και με την Μπράγκα να ζητάμε γκιλοτίνα.
Θέλετε όμως να το δούμε και πρακτικά;
Ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του δυο σημαντικά παιχνίδια το Σάββατο και την Τρίτη με τον Βόλο και την Μπράγκα αντίστοιχα. Παράλληλα το ρόστερ για την Ευρώπη δεν μπορεί να αλλάξει έως την ρεβάνς με τους Πορτογάλους.
Ο Φώτης από την άλλη είναι σε πολύ καλή κατάσταση αλλά δεν γίνεται να σηκώσει δυο ενενηντάλεπτα με τοπ απόδοση. Θέλοντας και μη ο Σπόραρ θα αγωνιστεί και θα πρέπει να στηριχτεί αντί να πέσει στην πυρά. Δεν κερδίζουμε τίποτα με το να έχουμε έναν παίκτη που η κερκίδα θα τον κράζει από τη στιγμή που θα πατήσει το γρασίδι. Κακό στην ομάδα θα κάνει κάτι τέτοιο.
Ο Γιοβάνοβιτς θα στηρίξει τον παίκτη γιατί αντιλαμβάνεται την σοβαρότητα της κατάστασης και δεν λειτουργεί με λογικές ιεράς εξέτασης.
Το ίδιο θα πρέπει να κάνουμε και εμείς όσο και αν χαλάει αρκετό κόσμο.
Πηγή: leoforos1908.gr
Comments