By Μετά την περσινή καταστροφική χρονιά – ίσως και πιο καταστροφική από τις προηγούμενες δύο στις οποίες δεν υπήρχε ο Γιαννακόπουλος στο τιμόνι – ο Παναθηναϊκός ήξερε φέτος ότι θα κληθεί να βάλει κάτι παραπάνω στο τραπέζι χρηματικά για να πείσει.
Ο κ. Δημήτρης Γιαννακόπουλος το γνώριζε αυτό από τον περασμένο Φεβρουάριο όταν πήρε την απόφαση να διώξει τον Ράντονιτς και να αρχίσει να σχεδιάζει την επόμενη μέρα στους Πράσινους με τον Λάσο ή τον Αταμάν στο τιμόνι.
Τα πράγματα ήρθαν έτσι ώστε ο Αταμάν ήταν μονόδρομος και ο Τούρκος προπονητής, ως φαίνεται από το αποτέλεσμα, έθεσε ένα συγκεκριμένο πάτωμα και ένα συγκεκριμένο ταβάνι, όλα πολύ υψηλά. Ο Γιαννακόπουλος αντιλαμβανόταν πως ούτως ή άλλως, με αυτή την επιλογή, θα έπρεπε να χτίσει μια ομάδα που θα αφήσει πίσω τις 15ες και 17ες θέσεις και θα πάει να διεκδικήσει 4άδα.
Αυτό όμως δεν ήταν μόνο απαίτηση Αταμάν. Το είχε καταλάβει και ο ίδιος ο διοικητικός ηγέτης ότι ο Παναθηναϊκός έχανε αξία όσο ήταν σε αυτή την κατάσταση. Έπρεπε να γίνει αναβάθμιση 4-5 επιπέδων. Και αυτή επιχειρήθηκε φέτος.
Και τηρουμένων των συνθηκών, ότι δηλαδή ο Παναθηναϊκός δεν ήταν το ίδιο《θελκτικός》όσο κατά το περίλαμπρο πρόσφατο παρελθόν, η διοίκηση και οι άνθρωποι που χειρίστηκαν τις μεταγραφές, πέτυχαν σε ένα 80-85% σε σχέση με το δάσος και όχι με το δέντρο.
Δηλαδή ναι, δεν έκατσε ο Ντόρσεϊ, δεν έκατσε ο Σενγκέλια, ο Μίροτιτς, ο Βέσελι και ο Χεζόνια, δεν έκατσε ο Πάντερ και ο Καμπάτσο, δεν είχε σκοπό να αφήσει και η Ρεάλ τον Ταβάρες.
Δε γίνεται, προφανώς, να πας από την 15η θέση στην 1η μέσα σε μια χρονιά, άρα δε γίνεται και να πείσεις εν ριπή οφθαλμού τόσους παίκτες από το πάνω ράφι ότι πας να τα σαρώσεις όλα. Κάποιοι βέβαια δεν είναι ότι δεν πείστηκαν. Μια χαρά πείστηκαν και από τα χρήματα και από το πλάνο. Αλλά εμφανίστηκαν αντικειμενικές δυσκολίες. Κι ούτε γινόταν ο Γιαννακόπουλος να πηγαίνει και να σκάει 1-1.5 μύριο σε κάθε ομάδα για buy out.
Ουδέν κακόν, αμιγές καλού. Η υπόθεση Σλούκα ξεκλείδωσε τα πάντα και ο Παναθηναϊκός βρέθηκε να πείθει όλο και περισσότερο τα μεγάλα ονόματα. Σε συνδυασμό με την διάθεση του Γιαννακόπουλου να μην «κρυφτεί» στα λεφτά και να δώσει σε κάθε παίκτη ό,τι ζητούσε γιατί ταίριαζε στο πλάνο του Αταμάν. Ένα πλάνο που, σαφώς, αναπροσαρμοζόταν.
Μέχρι και προχθές όμως, κάτι έλειπε. Ο Παναθηναϊκός είχε καταφέρει να χτίσει έναν πολύ καλό ελληνικό κορμό, είχε πάρει τον Σλούκα, είχε πάρει ένα από τα 3-4 καλύτερα 5άρια της Euroleague, αλλά σε σχέση με αυτά που διεκδικούσε μεταγραφικά, του έλειπε ένα ακόμα όνομα από το πάνω πάνω ράφι.
Ο Μίροτιτς ταλαιπώρησε πολύ τους Πράσινους με την αναποφασιστικότητα του και κάπου εκεί εμφανίστηκε ο Χουάντσο.
Είχε εμφανιστεί για την ακρίβεια από τον Μάιο, αλλά ήταν τις τελευταίες 3-4 ημέρες που είχε αποφασίσει να βάλει τον Παναθηναϊκό σε προτεραιότητα. Και ο Γιαννακόπουλος δεν το συζήτησε, όπως και στην περίπτωση του Σλούκα, ούτε λεπτό.
Σε συνδυασμό με τον καταλυτικό ρόλο που έχουν παίξει σε διάφορες μεταγραφές τόσο ο Σάνι Μπετσίροβιτς, όσο και ο Δημήτρης Κοντός, ο Παναθηναϊκός έχτισε ένα ρόστερ που ατομικά είναι για να διεκδικήσει πλεονέκτημα έδρας, αν έρθει και ο Μίχαλιουκ μάλιστα.
Αυτό δε σημαίνει πως θα συμβεί σώνει και ντε. Τα πιο στέρεα βήματα είναι τα μικρά. Αυτή η λογική όμως δεν αναιρεί την διάθεση. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει στα χέρια του έναν Παναθηναϊκό που βάσει δεδομένων βρίσκεται στην πιο εύφορη περίοδο, πιο εύφορη ακόμα κι από την εποχή των σπουδαίων αδελφών, κυρίως λόγω του γηπεδικού.
Και έφτιαξε μια ομάδα που το ταβάνι της είναι το final-4 ου μην και… παραπάνω. Στη θεωρία. Στην πράξη, είναι όλα στο χέρι του Αταμάν και των παικτών να φτάσουν όσο πιο κοντά γίνεται σε αυτό το ταβάνι. Η διοίκηση έκανε όσα έπρεπε να κάνει.
Πάντοτε βέβαια, όσο σπουδαίο ρόστερ κι αν υπάρχει, υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες. Και πάντοτε, μια ομάδα πετυχαίνει μόνο όταν πάει με το κεφάλι όχι χαμηλά, αλλά ούτε και ψηλά. Με το κεφάλι στην ευθεία. Με σεβασμό σε κάθε αντίπαλο, αλλά χωρίς μιζέρια και φόβο. Και, θεωρούμε, πως αυτό είναι το σημαντικότερο που μπορεί να φέρει ο Αταμάν στην ομάδα.
Από κει και πέρα, η τελική κρίση θα έρθει σε 10 μήνες από τώρα με κριτήριο πόσο κοντά στο ταβάνι του θα έχει φτάσει ο φετινός Παναθηναϊκός, όπως έχει χτιστεί και με δεδομένο πως θα προστεθεί ακόμα ένα γκαρντ.
Comments