By Ο Παναθηναϊκός έχει πάρει φόρα και αυτήν την φορά ανακοίνωσε τον Κάιλ Γκάι, γεμίζοντας ακόμα περισσότερο την περιφερειακή του γραμμή, μετά από τους Σλούκα, Βιλντόζα, Γκραντ και Μωραΐτη.
Ο κόουτς Αταμάν, πάντα έχει σε μεγάλη εκτίμηση τους παίκτες που μπορούν να παίξουν με την μπάλα αλλά και να σουτάρουν καλά, οπότε η επιλογή του έχει μια λογική αλλά και μερικά ερωτηματικά που θα δούμε παρακάτω.
Τι είναι ο Γκάι
Καταρχάς υπάρχει μια παρανόηση για το τι παίκτης είναι ο Γκάι και φυσικά για πολλούς υπάρχει και το ερώτημα για ποιο λόγο ο Παναθηναϊκός δεν κρατάει τον Τόμας και παίρνει το συγκεκριμένο παίκτη. Ο Τόμας, όπως και ο Κάρολ είναι καθαροί off screen παίκτες, που παίζουν 90-10 μακριά από την μπάλα, με την υπόλοιπη ομάδα να δουλεύει για αυτούς ώστε να πάρουν καλά σκριν και να βρουν σουτ υπό καλές προϋποθέσεις. Ο Γκάι δεν είναι τέτοιος, αφού είναι ένας σούτινγκ γκαρντ, που έχει πολύ παιχνίδι με την μπάλα, μπορεί να πηγαίνει στο ντράιβ, να παίρνει πικ εν ρολ, κυρίως για να εκτελέσει ο ίδιος και απέχει από το να χαρακτηριστεί κλασικός σουτέρ.
Από τις επιθετικές του δράσεις προφανώς ξεχωρίζουν αυτές που εκτελεί από την περιφέρεια. Περίπου το 32,6% των κατοχών του αφορούν την περιφερειακή εκτέλεση με το νούμερο αυτό να χωρίζεται σε off-screen δράσεις (21.1%) και spot shooting (11.5%).
Ο Γκάι είναι πολύ ικανός να λειτουργεί πίσω από τα σκριν και να κάνει το πέταγμα του ώστε να εκτελέσει όπως φαίνεται και στο παραπάνω βίντεο. Η μηχανική που έχει σουτάροντας από ψηλά τον βοηθάει πολλές φορές να εκτελεί ακόμα και απέναντι σε άμυνα, αφού εφόσον πατήσει και ξεκινήσει το release του, είναι ήδη αργά για τον αμυνόμενο.
Το ίδιο συμβαίνει και σε καταστάσεις που είναι στημένος και αξιοποιεί την δημιουργία των συμπαικτών του. Το περίεργο είναι ότι αυτά τα σουτ θεωρητικά είναι πιο εύκολα για έναν καλό εκτελεστή, παρόλα αυτά ο Γκάι είναι πιο αποτελεσματικός σε off-screen (1.31 πόντους ανά κατοχή).
Χειριστής πικ εν ρολ
Η μεγάλη διαφορά από τους παίκτες που αναφέραμε παραπάνω είναι το παιχνίδι του Γκάι ως ball handler. Ο Αμερικανός μπορεί να λειτουργήσει ως secondary χειριστής, μπορεί ακόμα και να κατεβάσει την μπάλα μετά από ριμπάουντ και να ζητήσει πικ εν ρολ. Το 25.2% των κατοχών του στην Μπανταλόνα, ήταν με τον ίδιο είτε να τρέχει την επίθεση, είτε να είναι ο τελικός αποδέκτης για να πάρει το σκριν στην μπάλα.
Προφανώς δεν μιλάμε για κάποιον που θα δημιουργήσει (2.5 ασίστ μέσο όρο) λόγω της ικανότητας του στην πάσα, αλλά επειδή βάζει την άμυνα σε κίνηση και δημιουργεί ευκαιρίες για τους συμπαίκτες του. Αυτό είναι και το σημαντικότερο σε τέτοιου είδους παίκτες, η αντίδραση που προκαλούν στην άμυνα με το gravity της κίνησης τους.
Πολύς λόγος έχει γίνει για τα ποσοστά του, που αν δει κάποιος ψυχρά νούμερα τότε θα πει ότι είναι ένας μέτριος σουτέρ. 31.9% στο Eurocup σε 5.4 προσπάθειες ανά αγώνα από τα 6.75 και 37.1% σε 5.6 προσπάθειες στο Ισπανικό πρωτάθλημα.
Καταρχάς έπαιζε σε μια ομάδα που δεν είχε καλό spacing λόγω έλλειψης καλών σουτέρ, ενώ και η δημιουργία της ήταν σε μέτρια επίπεδα. Μοιραία όλη η προσοχή της άμυνας έπεφτε πάνω του και αναγκαζόταν να παίρνει δύσκολα και πολλές φορές τραβηγμένα σουτ. Στην καλή του μέρα όπως απέναντι στην Ρεάλ στα playoff μπορεί να τα βάλει ακόμα και αυτά, αλλά έχει κάνει και παιχνίδια με 0/6, 1/6, χωρίς να μπορεί να γίνει σημαντικός. Είναι βέβαιο ότι σε μια ομάδα με καλούς δημιουργούς και με τον τρόπο που παίζει ο Αταμάν, θα βρίσκει «καθαρά» σουτ και τα ποσοστά του θα «σαρανταρίσουν».
Από εκεί και πέρα, μπορεί να εκτελέσει σε πρώτο χρόνο στο transition, να επιτεθεί σε close out άμυνα και να παίξει ένας εναντίον ενός, με όχι ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα, καθώς δεν έχει την έκρηξη για να περάσει τον παίκτη του.
Τα ερωτηματικά
Ο Γκάι είναι ένας παίκτης που πέρσι στην Μπανταλόνα έπαιζε με usage σχεδόν 27%, ένα πολύ μεγάλο νούμερο για Ευρώπη. Προφανώς όταν ήταν στο παρκέ, η ομάδα του ήθελε να τον εκμεταλλευτεί στο έπακρο και δούλευε πολύ μαζί του, αφού ήταν βασική επιθετική επιλογή. Στον Παναθηναϊκό είναι προφανές ότι θα έχει ένα πολύ διαφορετικό ρόλο, με σίγουρα μειωμένα λεπτά. Δεν θα είναι καν στις πρώτες 2-3 επιλογές της επίθεσης και η παρουσία του προσφέρει spacing που θα κρατάει την άμυνα σε εγρήγορση, την ώρα που θα τρέχουν παράλληλες δράσεις. Αυτό που θα πρέπει λοιπόν να αποδείξει και ο ίδιος, είναι αν μπορεί να είναι αποτελεσματικός σε λιγότερα λεπτά, με λιγότερα σουτ. Αν μπορεί να διαχειριστεί μια κατάσταση που θα μπει στο παρκέ, θα κάνει ένα 0/3 και θα επιστρέψει στο πάγκο. Είναι κάτι που δεν το ξέρουμε και θα πρέπει να το δούμε.
Από εκεί και πέρα δημιουργείται πλέον ένα σημαντικό ζήτημα στην άμυνα στην περιφέρεια. Με Σλούκα, Βιλντόζα, Γκάι, υπάρχει εμφανές έλλειμα μεγέθους, σκληράδας και αμυντικού φίλτρου. Ο Γκραντ είναι ένας physical παίκτης, που έχει τα προσόντα για να παίξει καλή άμυνα, όμως αυτό δεν μας το έχει δείξει ακόμα, οπότε είναι υπερβολικό να το θεωρούμε δεδομένο.
Ο Γκάι έχει έναν αρκετά αδύναμο κορμό, δεν τον βολεύουν οι επαφές, δεν βάζει το σώμα του στην φωτιά και είναι ένας στόχος στην άμυνα για την αντίπαλη επίθεση. Θα είναι δύσκολο να κλείνει αγώνες που βρίσκονται κοντά στο σκορ. Καταλαβαίνει κανείς λοιπόν, ότι σχήμα με Σλούκα και Βιλντόζα μαζί με τον Αμερικανό είναι απαγορευτικό, ενώ και με έναν από τους δύο, θα είναι αδύναμο αμυντικά. Θα πρέπει οι φόργουορντ να είναι καλοί αμυντικοί, ενώ η ρακέτα θα πρέπει να γίνει ναρκοπέδιο, εφόσον η πρώτη γραμμή άμυνας θα είναι αδύναμη.
Σίγουρα ο Αταμάν κάτι έχει στο μυαλό του και προφανώς αυτά τα έχει σκεφτεί πολύ πριν από εμάς, οπότε θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι απαντήσεις θα δώσει. Συμπερασματικά, ο Γκάι είναι ένας ποιοτικός επιθετικά παίκτης που μπορεί να φέρει σκορ από τον πάγκο, όμως η αμυντική του συνεισφορά θα κρίνει το πόσα λεπτά θα βρίσκεται στο παρκέ.
Comments