By Το ισόπαλο αποτέλεσμα στο κυριακάτικο ντέρμπι του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ, έχει δυο ομοιότητες με την ισοπαλία (1–1) απέναντι στον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο, στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.
Ψαλίδισε κάπως τα φτερά από τον κόσμο, τον ενθουσιασμό και την προσδοκία για νίκες με… τρέλα, αλλά ταυτόχρονα έκοψε τα φτερά και προκάλεσε σημαντική φθορά στους αντιπάλους του.
Ουσιαστική. Όχι εντυπώσεων. Βαθμολογική. Η ΑΕΚ ξέρει ότι ο τίτλος του πρωταθλητή δεν εξαρτάται πλέον από αυτήν. Δεν είναι αποκλειστικά στα πόδια των ποδοσφαιριστών της.
Κι ας είχε καλύτερη εικόνα στη Λεωφόρο στη μεγαλύτερη διάρκεια του ντέρμπι κι ας απέδειξε ότι απόλυτα δίκαια διεκδικεί στα ίσια το στέμμα του πρωταθλητή, με την επιθετική νοοτροπία και τις προσωπικότητες που διαθέτει ως ομάδα.
Παρεμπιπτόντως, το Τσούμπερ αντί Αραούχο δίπλα στο θωρηκτό Λιβάι Γκαρσία έκατσε ταμάμ ποδοσφαιρικά/συμπληρωματικά στην ΑΕΚ.
Μία ΑΕΚ που αγωνίστηκε με δεξί μπακ τον Πινέδα από το 21’ και δεν φάνηκε κενό, έχοντας όλους τους παίκτες της σε καλή βραδιά. Κανείς δεν υστέρησε από την Ενωση.
Σε πλήρη αντίθεση με τον Παναθηναϊκό που δεν τράβηξε κανένα από τα ατού του κι είδε να βγαίνουν στον αφρό και να δείχνουν προσωπικότητα ο… Μανωλάκης Ιωαννίδης κι ο Κλέινχεϊσλερ, συν την άγνοια κινδύνου του Τσόκαϊ που δεν χαμπαριάζει χριστό.
Δεν είναι τυχαίο ότι μετά το 60’ ακούμπησε ορθολογικά η μπάλα στο 9άρι και κουνήθηκε λίγο η αριστερή πλευρά, ενώ όταν συνυπήρξε στο κέντρο η τριπλέτα Πέρεθ, Τσόκαϊ και Κουρμπέλης (72′) ελέγχθηκε πλήρως ο ρυθμός, έγινε ποιοτικότερη η κατοχή της μπάλας και το τριφύλλι θύμισε κάπως την συντριπτική πλειονότητα των υπολοίπων αγώνων της σεζόν.
Ο Παναθηναϊκός έπαψε να αισθάνεται ανασφάλεια και οι αλλαγές του Γιοβάνοβιτς ήταν ξεκάθαρα καίριες και αποτελεσματικές. Σε αντίθεση με την εικόνα έως το 60’ που ήταν ένα θολωμένο μυαλό πνιγμένο από το άγχος.
Όταν έπρεπε να γίνει μεγάλη μπαλιά γινόταν κοντινή πάσα κι όταν έπρεπε να παίξει κάποιος δίπλα, έκανε μεγάλη. Συνήθως, όπου να ναι.
Σήκωνες τα χέρια ψηλά γιατί δεν ήταν θέμα τακτικής, προφανώς, ή στρατηγικού πλάνου, ούτε όμως και ποιότητας το να κάνει για παράδειγμα διώξιμο ο Χουάνκαρ λες και βγάζει σέντρα αντίπαλος.΄
Η το να γίνονται παρεμφερή λάθη από τον Κώτσιρα και αρκετούς ακόμα, με επιλογές και αποφάσεις που κάνεις μόνο πελαγωμένος, όταν έχεις απολέσει την αυτοπεποίθησή σου.
Τεράστιο το διακύβευμα του ντέρμπι ασφαλώς και η πίεση έστω να μην χάσεις μπροστά στον κόσμο, σου ακόμα μεγαλύτερη…
Φυσιολογικό να συμβαίνει σ’ ένα βαθμό, αλλά σε τέτοια ματς ειδικών συνθηκών φαίνεται και η προσωπικότητα του καθενός. Και ενόψει προκριματικών Τσάμπιονς Λιγκ όλα πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Η ουσία είναι ότι εδώ που έχουμε φτάσει το πρωτάθλημα παίζεται σε κάθε βαθμό. Όχι οι εντυπώσεις, αλλά το αποτέλεσμα μετράει. Αποκλειστικά.
Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν αυτός που (έχει αποδείξει ότι) μπορεί να είναι, αλλά ακόμα και κακός που ήταν, η άξια ανταγωνίστρια ομάδα της ΑΕΚ δεν τον νίκησε.
Για την ακρίβεια τον έχει νικήσει φέτος μόνο μια φορά με 1-0 στην έδρα της σε τέσσερα ματς, με το γκολ του Πινέδα στο ελεύθερο μετά τη διακοπή για την κροτίδα στον Μπρινιόλι.
Ο Παναθηναϊκός παραμένει στην κορυφή. Ακούνητος. Χωρίς δεκανίκια, αποβολές που χαρίζονται αφειδώς, δίχως να κουνάει το δάχτυλο σε κανέναν. Με τις αξίες που πρεσβεύει ο σύλλογος κι ο κόσμος του, που -παρεμπιπτόντως- εκτός από την τρομερή ατμόσφαιρα που δημιούργησε, ήταν και αψεγάδιαστος.
Με εξαίρεση καμία 200αρια μεζούρες για πικάρισμα, δεν έπεσε στο χορτάρι το παραμικρό. Άλλοι, μπορεί να έκαναν ζούγκλες.
Με την ταπεινότητα, τη θαλπωρή του οικογενειακού κλίματος και την εργατικότητα του προπονητή του. Του τελευταίου των Μοϊκανών, όπως είπε κι ο ίδιος. Του πρώτου των πρώτων, όπως λέμε εμείς.
Διότι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς χωρίς να ενδιαφέρεται για παντός είδους προστασίες, πακτωλό εκατομμυρίων και μεταξωτές κορδέλες, κατέκτησε πέρυσι το Κύπελλο και φέτος είναι πρώτος στο πρωτάθλημα.
Από την αρχή, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά κι αντέχει ακόμα.
Τρεις τελικοί έμειναν. Ο πρώτος είναι με τον ΠΑΟΚ την Τετάρτη στη Λεωφόρο. Οσοι πιστοί προσέλθετε.
Comments