By Οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς έπαιξαν στο ντέρμπι με το μάτι να «γυαλίζει», την ψυχή αφημένη στο χορτάρι μέχρι τελευταίας ρανίδος και την ΑΕΚ… να της τελειώνουν τα μαξιλαράκια.
Αν ο ιστορικός του μέλλοντος σας ρωτήσει για τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό της σεζόν 2022-23, δείξτε του το ντέρμπι. Όλη η παθογένεια του εφετινού Ολυμπιακού σε ένα ματς, όλα τα στοιχεία εκείνα που έκαναν πρωταθληματικό τον Παναθηναϊκό.
Για πρώτη φορά στα εφετινά ντέρμπι «αιωνίων» ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε και τελείωσε με το μαχαίρι στα δόντια. Καμία χαλαρότητα, κανένα φόβο, πίστη και αφοσίωση στο πλάνο, όλα δούλεψαν ρολόι. Από τον Μπρινιόλι μέχρι τον Σπόραρ, από τον Γιοβάνοβιτς μέχρι τον κόσμο. Δικαίως θριάμβευσε.
Η «σαλάτα» του Ανιγκό και ο masterchef Παναθηναϊκός
Ο Ολυμπιακός μπήκε στη Λεωφόρο χωρίς να ξέρει τι ακριβώς θέλει. Ηταν το κερασάκι στην τούρτα μίας χρονιάς με ποδοσφαιρικά εγκλήματα. Ο Ανιγκό τα έκανε σαλάτα, αφήνοντας τον κορυφαίο του φορ εκτός αρχικής ενδεκάδας. Και να ήταν μόνο αυτό το λάθος. Το κέντρο της άμυνας για ακόμα μία φορά αποδείχθηκε η αχίλλειος πτέρνα του -και δεν αναφερόμαστε μόνο στη φάση με το απαράδεκτο λάθος του Παπασταθόπουλου- ενώ ο μοναδικός που έβγαλε αντίδραση και προσπαθούσε μόνος του να αντιμετωπίσει όλον τον Παναθηναϊκό ήταν ο Φορτούνης.
Από την άλλη ο Παναθηναϊκός μπήκε για να πιέσει, να τρέξει, να λαχανιάσει τον Ολυμπιακό, να του χαλάσει το παιχνίδι, να του χαλάσει το μυαλό, να του χαλάσει ό,τι είχε σχεδιάσει για το ντέρμπι. Ανάθεμα αν έχασε κάποια σοβαρή μονομαχία ποδοσφαιριστής των «πράσινων», ανάθεμα αν είδαμε παίκτη του Ολυμπιακού σε σοβαρή φάση να πηγαίνει πρώτος στην μπάλα.
Είχε γραφτεί πριν από το ντέρμπι, ο Παναθηναϊκός πρέπει να κάνει το κάτι παραπάνω σε σχέση με τον αγώνα κόντρα στην ΑΕΚ στην OPAP Arena. Δεν έφτανε το ανασταλτικό κομμάτι, έπρεπε να ξεχωρίσει και μπροστά.
«Δώρα» του Ολυμπιακού, ακούμε και διαβάζουμε, τα γκολ του Παναθηναϊκού. Ναι, αλλά ο Παναθηναϊκός βάσει απόδοσης άξιζε το… δώρο. Ο Σπόραρ δεν άφησε την χαμένη, βαθιά, μπαλιά του Ρούμπεν, πίεσε τον Παπασταθόπουλο, έγινε το λάθος, πήρε την «ασίστ» και 1-0. Το 2-0 προήλθε από την εξαιρετική εκτέλεση κόρνερ του Μπερνάρ, ο οποίος μετά από καιρό επέστρεψε στις πολύ καλές εμφανίσεις με ηρεμία στο παιχνίδι του, σωστές μεταβιβάσεις και τρομερή εικόνα στην άμυνα βοηθώντας κι αυτός στο να γίνουν οι «πράσινοι» το απόλυτο αφεντικό της μεσαίας γραμμής.
Κι όμως, ήταν από τις εύκολες νίκες
Η νίκη βάσει τακτικής και συμπεριφοράς των παικτών του Γιοβάνοβιτς ήταν από τις πιο εύκολες. Το έβλεπες ρε παιδί μου στη διάρκεια του αγώνα, από το πρώτο λεπτό το μάτι των ποδοσφαιριστών «γυάλιζε», το ήθελαν παραπάνω. Η αντοχή που έδειξαν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα και το τρομερό πρέσινγκ δεν ήταν μόνο απόρροια των οδηγιών του Γιοβάνοβιτς, ήταν αυτή η θέληση για τη νίκη. Σε ένα ντέρμπι τίτλου και αποδείξεων.
Ο Παναθηναϊκός έχει νικήσει ΑΕΚ και ΠΑΟΚ στο εφετινό πρωτάθλημα. Τον Ολυμπιακό, στα δύο προηγούμενα ντέρμπι, όχι. Οι δύο ισοπαλίες δεν άφησαν χαμόγελα γιατί ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος. Χθες, λοιπόν, οι «πράσινοι» έπρεπε να αποδείξουν ότι τον «έχουν» τον Ολυμπιακό. Να τον κερδίσουν, να τον αφήσουν στο -6 και να συνεχίσουν, με φουσκωμένα στήθη, τη δική τους μάχη για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Την ίδια ώρα η ΑΕΚ κερδίζει τα δικά της ματς και… παρακαλάει σε γκέλα του συνοδοιπόρου. Μία με τον Άρη στο «Βικελίδης», μία με τον Ολυμπιακό χθες. Σε καμία από τις δύο περιπτώσεις ο Παναθηναϊκός δεν… δικαίωσε τις προσδοκίες της. Εκεί, δεν την αφήνει να χαμογελά, δεν την αφήνει σε χλωρό κλαρί, θα της βγάλει το λάδι μέχρι το φινάλε.
Το ποδόσφαιρο της… εξυγίανσης, απέναντι στον ποδοσφαιρικό πολιτισμό
Ο Παναθηναϊκός είναι πρώτος κόντρα σε όλους και όλα. Σε ένα πρωτάθλημα βγαλμένο από γκαγκστερική σειρά του Netflix με μεθυσμένους διαιτητές, δήθεν ελίτ που δεν θυμίζουν ούτε τις… φρυγανιές, με διαιτητικές «σφαγές» και με μεζούρες για να μετράνε τα δοκάρια, ο Παναθηναϊκός είναι εφτάψυχος, ατσάλινος και αποφασισμένος να διεκδικήσει έως τέλους ίσως το πιο μάγκικο, όπως λέμε στην καθομιλουμένη, πρωτάθλημα της ιστορίας του.
Η νίκη και το αποτύπωμα που άφησε αυτή δίνουν το στίγμα για τη συνέχεια. Τα εξωγήινα ποδόσφαιρα της… εξυγίανσης απέναντι στην τακτική και τον ποδοσφαιρικό πολιτισμό του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
ΥΓ: Διαιτητές σαν τον Ντελ Θέρο Γκράντε δείχνουν ότι δεν είναι καμιά πρεμούρα η επιλογή των περίφημων elite διαιτητών, αλλά επιτακτική ανάγκη. Ρεσιτάλ διαιτησίας από τον Ισπανό που δεν ίδρωσε να φέρει το ντέρμπι στα μέτρα του και να πραγματοποιήσει μία αψεγάδιαστη εμφάνιση. Είδατε που δεν είναι δύσκολο; Αρκεί να φέρνεις αυτούς που μπορούν. Kαι νηφάλιους.
Comments