Συνεχίστε να τον υποτιμάτε…!

Με elite διαιτητή, με συμπεριφορά κόσμου που σε κάνει να χειροκροτήσεις, ο Παναθηναϊκός πήρε εύκολα τον Ολυμπιακό.

Δύο φορές φέτος κάτι τους έφταιγε. Τη μία ήταν το πέναλτι του Άβιλα που ήταν δικό του λάθος, αλλά μετά έγινε λάθος του διαιτητή. Την άλλη ήταν το οφσάιντ που… δεν ήταν οφσάιντ γιατί η μπάλα ήταν ψηλά. Δύο παιχνίδια στα οποία όντως ποδοσφαιρικά ο Παναθηναϊκός είχε παρουσιαστεί κατώτερος των περιστάσεων. Κι όμως, δεν έχασε.

Η υποτίμηση του Τριφυλλιού εδώ και καιρό, έχει αναφερθεί. Τεράστια. Ανεξήγητη σύμφωνα με όσα γίνονται στον αγωνιστικό χώρο. Όλο αυτό «έβραζε» για τους Πράσινους. Έβλεπε τους άλλους να καυχιόνται ενώ είναι πίσω τους, διέκριναν οι πάντες… τύχη και μόνο. Το είχε πει κι ο ίδιος ο Γιοβάνοβιτς μετά την προκλητική ερώτηση στο ματς που έγινε στην έδρα του Ολυμπιακού. «Μην υποτιμάτε την ομάδα μου». Αλήθεια, τώρα θα την υποτιμήσουν άραγε;

Η λέξη νίκη είναι φτωχή για να περιγράψει αυτό που συνέβη στη Λεωφόρο. Λόγω του συνόλου των γεγονότων που συνέθεσαν αυτή την εκπληκτική βραδιά για τον Παναθηναϊκό. Σε ντέρμπι που δεν ήταν απλά αγώνας γοήτρου, δεν τον βρήκε 10-20 βαθμούς πίσω και με τον αιώνιο να έχει «καθαρίσει» τον τίτλο. Με απλά λόγια, έγινε ένα ντέρμπι με τόσο ξεκάθαρη επικράτηση ποδοσφαιρικά, που τους βρίσκει να μην μπορούν να αναζητήσουν δικαιολογία. Ούτε μισή.

Ο διαιτητής, πραγματικό ρεσιτάλ. Η ατμόσφαιρα, Αγγλία! Όχι ως προς το πάθος και την ένταση της φωνής και του πάθους, αλλά ως προς τη συμπεριφορά. Αψεγάδιαστη. Ούτε… ζούγκλες, ούτε τίποτα. Χορτάρι, ποδόσφαιρο, «ελάτε να παίξουμε». Σα να τους έλεγαν αυτό οι Πράσινοι και τους μπλόκαραν.

Η διάρκεια του ματς, απλή καταγραφή της… έκρηξης. Αυτής της ομάδας που υποτίμησαν. Των παικτών που με τον τρόπο τους μείωσαν. Του συνόλου που δουλεύει εδώ και δύο χρόνια, με έναν εξαιρετικό προπονητή που έχει εξαιρετικό τιμ. Τακτικά τους… έδεσε φιόγκο. Καλύτερος σε όλα ο Παναθηναϊκός. Τρεξίματα, συνέπεια, συγκέντρωση, γνώση του τι θέλει και πως θα το πάρει.

Δεν είναι κακή ομάδα ο Ολυμπιακός, μην τρελαθούμε. Εξαιρετικούς παίκτες έχει. Κράζουν που δεν έπαιξε ο Μπακαμπού για να παίξει ο Ελ Αραμπί, όχι ο… Μπρούνο Φορναρόλι καλή του ώρα. Φωνάζουν που ξεκίνησε ο Χάμες. Καταλαβαίνουμε το επίπεδο. Αυτούς δεν άφησε ο Παναθηναϊκός, να του κάνουν φάση ουσιαστικά. Στην αναμπουμπούλα βγήκε η ευκαιρία με το σουτ του Χουάνγκ και στη συνέχεια του Μασούρα. Προφανώς μία φάση θα τη δεχόσουν. Αλλά σε γενικές γραμμές ο τρόπους που τους μπλόκαρε ο Παναθηναϊκός, είναι απίστευτος.

Δημιουργικά μπορούσε και θα έκανε περισσότερα. Δε θα ζητήσει και συγγνώμη που η πίεση του Σπόραρ έφερε το λάθος του Σωκράτη, ούτε επειδή ο Ελ Αραμπί σπρώχνει τον Κουρμπέλη και βάζει αυτογκόλ. Ας μην τον έσπρωχνε να το έβαζε εκείνος.

Κατά τα άλλα, είναι ματς ορισμός του και τρία ακόμη ημίχρονα να έπαιζαν, γκολ δεν έβαζε ο Ολυμπιακός. Εκεί σταματά η όποια ποδοσφαιρική κουβέντα, για την ομάδα που τόσο καιρό ακούμε πως… πάτησε τον Παναθηναϊκό που μόνο από τύχη δεν έχασε. Εδώ που «έκαιγε» το πράγμα, τι έγινε; Εδώ που κρινόταν το αν θα έχει ελπίδες και πόσες ο Ολυμπιακός. Εδώ του είπε ο Παναθηναϊκός «κάτσε εσύ στην άκρη και κοίτα πως γίνεται».

Μεγάλη υπόθεση, αν αναλογιστούμε τι παραστάσεις πρωταθλητισμού έχει η μία ομάδα και τι η άλλη. Γι’ αυτό ο τρόπος που ήρθε η νίκη, έχει ξεχωριστή σημασία. Ήταν ακριβώς το είδους του παιχνιδιού που αν είσαι ελάχιστα… μπόσικος, θα το πληρώσεις. Πόσα τέτοια ματς έχουν διαχειριστεί οι παίκτες του Παναθηναϊκού και πόσα οι αντίπαλοί τους; Κι όμως, είχαν τόσο πάθος, τόση θέληση, αλλά και τόση ηρεμία στον τρόπο που γνώριζαν τι πρέπει να κάνουν και το έπρατταν με καθαρό μυαλό, ώστε να εστιάζεται εκεί ίσως η μεγαλύτερη χαρά. Γιατί ακολουθούν άλλα έξι ματς μετά το Πάσχα.

Αν το καλοσκεφτούμε πάντως, ο Παναθηναϊκός έχει κάνει τα τέλεια πλέι οφ. Ακούγεται αστείο λόγω του 0-0 με τον Βόλο. Αλλά κι εκεί αν βάλεις τις χαμένες ευκαιρίες και το χαμένο πέναλτι, το ματς κάλλιστα ήταν για νίκη. Η ισοπαλία στη Νέα Φιλαδέλφεια, δε θα ήταν ισοπαλία αν ο Άμραμπατ είχε αφήσει για 1,5 ημίχρονο την ομάδα του με δέκα κι αν είχε δοθεί το πέναλτι στον Χατζισαφί. Ο Νταμπάνοβιτς «καθάρισε» κι έμεινε το 0-0.

Τα τέλεια πλέι οφ κάνει ο Παναθηναϊκός και τον υποτιμούν διαρκώς. Ξαναλέμε, δεν πετάμε στα σύννεφα. Εκείνη η ισοπαλία με τον Βόλο δε «σβήνει». Αλλά εδώ που είμαστε, θυμόμαστε καλά τι ακούγαμε μετά το ματς εκείνο και το «διπλό» της ΑΕΚ στην Τούμπα. «Σε μια βδομάδα θα είναι είτε στο +6 είτε στο +4 η Ένωση και ο Παναθηναϊκός από τρίτος μέχρι τέταρτος». Κοιτάξτε λίγο τη βαθμολογία σας παρακαλώ.

Ο δρόμος είναι μακρύς. Αλλά πρόκειται για τεράστιο επίτευγμα να πετάς εκτός διεκδίκησης τον Ολυμπιακό ουσιαστικά. Την ομάδα που είχε το μακράν πιο ευνοϊκό πρόγραμμα σε αυτό το διάστημα των πλέι οφ. Αντίστοιχα του Παναθηναϊκού δεν ήταν εύκολο κι ας την πλήρωσε στο θεωρητικά ευκολότερο ματς.

Λογικά είναι το… παρασκήνιο που ελέγχει ο Παναθηναϊκός. Έστειλε τον… οπαδό του να μεθύσει και να πάει να κάτσει κοντά στον Πολωνό διαιτητή, αναστάτωση όλη μέρα, έγινε η δουλειά. Έτσι δεν είναι; Επειδή σε λίγο θα ακούσουμε πως… ευνοήθηκε το Τριφύλλι απ’ αυτή την ιστορία.

Μόνο αυτό βασικά δεν έχουμε ακούσει ακόμη. Δεν πειράζει. Είπαμε απ’ την αρχή. Οι άλλοι αυτά μπορούν, αυτά κάνουν. Ο Παναθηναϊκός ποδόσφαιρο μπορεί, ποδόσφαιρο κάνει. Αν θα πετύχει ή όχι θα φανεί στο χορτάρι. Ας το αφήσουν αν γίνεται να παιχτεί εκεί, γιατί όσο νικά το Τριφύλλι, βλέπουμε τους elite ξένους διαιτητές να μας ενημερώνουν πως τους έπιασε τρέλα κι έφυγαν με αλεξίπτωτο κατά τη διάρκεια της πτήσης τους.