By Στο ντεμπούτο του Χρήστου Σερέλη, ο Παναθηναϊκός έβγαλε διάθεση και επιθυμία να κερδίσει, αλλά ακόμα θέλει πολλή δουλειά για να είναι ανταγωνιστικός με διάρκεια στην απόδοση του.
Ο Παναθηναϊκός, στην μετά Ράντονιτς εποχή, δεν κατάφερε να αποφύγει την ήττα από την Αρμάνι στο Μιλάνο, παρόλο που το πάλεψε και το παιχνίδι κρίθηκε σε μία-δύο κατοχές. Είναι δεδομένο ότι δεν θα βλέπαμε πολύ διαφορετικά πράγματα από τους «πράσινους», καθώς ο χρόνος για τον κόουτς Σερέλη ήταν εξαιρετικά λίγος για την προετοιμασία του αγώνα, όπως φάνηκαν κάποιες τάσεις που θέλει να περάσει στο παιχνίδι της νέας του ομάδας.
Καλύτερο spacing, στόχευση στον Παπαγιάννη
Πάντα όταν αλλάζει ένας προπονητής, το πρώτο πράγμα που κοιτάζει να αλλάξει είναι η ψυχολογία των παικτών του. Ειδικά οι παίκτες του «τριφυλλιού» εδώ και καιρό φαινόντουσαν να μην απολαμβάνουν το παιχνίδι και μόλις κάτι στράβωνε, το παρατούσαν. Οι πολλές απουσίες αρκετές φορές δημιουργούν συσπείρωση σε μια ομάδα και όλοι δίνουν το κάτι παραπάνω, οπότε αν συνδυάσουμε αυτό μαζί με την αλλαγή της διάθεσης των παικτών, καταλαβαίνουμε γιατί η ομάδα είχε περισσότερη ζωντάνια. Πέρα όμως από αυτά, μπορούσε να δει κάποιος ότι οι παίκτες ένιωθαν πιο ελεύθεροι, σαν να είχε φύγει ένα βάρος από πάνω τους, δεν σκεφτόντουσαν τα σουτ που θα πάρουν και εκτελούσαν σε πρώτο χρόνο. Είπαμε όμως αυτά είναι λογικά μετά από μια αλλαγή, το θέμα είναι να υπάρξει διάρκεια πάνω σε αυτό το κομμάτι και οι παίκτες να δείχνουν την ίδια διάθεση σε κάθε αγώνα.
Ο κόουτς Σερέλης είναι ένας προπονητής που τόσα χρόνια στο Λαύριο, ανά σεζόν έχει παρουσιάσει ενδιαφέρουσες μπασκετικές προτάσεις, με αποκορύφωμα την χρονιά που πήγε στους τελικούς του πρωταθλήματος. Του αρέσουν small ball lineups και προτιμάει να έχει shooting bigs για να ανοίγει τους χώρους στην επίθεση. Βασίζει πολλά στο καλό spacing και στην γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας παίζοντας αρκετές φορές με ένα 5-out formation πριν εκτελέσει το κεντρικό πικ εν ρολ.
Αυτό το είδαμε αρκετές φορές εχθές, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, υπήρχαν καλές αποστάσεις και ο Παναθηναϊκός πήρε πολλούς πόντους μέσα από καταστάσεις πικ εν ρολ, είτε μετά από προσπάθεια του χειριστή (17 πόντοι) είτε μετά από βύθισμα του Παπαγιάννη (8 πόντους). Αυτό είναι και ένα στοιχείο που θέλει και σίγουρα θα στοχεύσει το προπονητικό επιτελείο.
Ο Παπαγιάννης φέτος δεν κάνει μια καλή χρονιά, υπάρχει και το θέμα με το τραυματισμό του από το καλοκαίρι και δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση αλλά και η ομάδα δεν τον έχει εκμεταλλευτεί όπως πρέπει. Σε πολλούς αγώνες έκανε το τρόλεϊ και πήγαινε πάνω κάτω με μοναδικό στόχο να κάνει σκριν και να πηδάει για ριμπάουντ, χωρίς να περνάει η μπάλα από τα χέρια του.
Απέναντι στην Μιλάνο, οι γκαρντ του Παναθηναϊκού τον έψαξαν μετά από σκριν στην μπάλα και τελείωσε πολύ εύκολα φάσεις που είχαμε ξεχάσει ότι μπορεί να βγάλει. Εκτός από αυτό τροφοδοτήθηκε και στο ποστ, τελειώνοντας μια φάση με hook και πασάροντας στην περιφέρεια. Με αυτόν τον τρόπο ένιωσε πιο ενεργός και αν δεν είχε το πρόβλημα με τα φάουλ θα έκανε περισσότερη δουλειά.
Πολλές φορές είδαμε στο ξεκίνημα των επιθέσεων ένα figure-8, για να υπάρξει κυκλοφορία της μπάλας, να κινηθεί η άμυνα και να προβληματιστεί στο πως πρέπει να αντιμετωπίσει τα hand-off, ώστε να δημιουργηθούν ευκαιρίες για ρήγματα. Αναγκαστικά, οι «πράσινοι» κατέφυγαν σε κοντά σχήματα με τον Γουίλιαμς στο ‘5’, που μπορεί επιθετικά να βρήκαν έτσι κάποιο ελεύθερα σουτ, όμως υπήρχε σοβαρό θέμα στο αμυντικό ριμπάουντ όσο και στην άμυνα μέσα στην ρακέτα. Η Αρμάνι σκόραρε 40 (!!) πόντους από το ζωγραφιστό, εκμεταλλευόμενη τα κοντά ύψη των Γουίλιαμς, Μπέικον, όσο και την αδυναμία τους στην άμυνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα από post-up καταστάσεις η Αρμάνι βρήκε 19 πόντους, με τον Ντέιβις να κάνει θραύση σε αυτόν τον τομέα. Το ίδιο ισχύει και με τα επιθετικά ριμπάουντ που δημιούργησαν σουτ δεύτερης ευκαιρίας που επίσης «πλήγωσαν» τους πράσινους.
Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο, είναι αλλαγή της άμυνας σε πικ εν ρολ καταστάσεις. Ο Ντέγιαν Ράντονιτς ήταν από τους προπονητές που σχεδόν ποτέ δεν έπαιζε αλλαγές στα σκριν. Χθες είδαμε άλλες φορές hedge out, ανάλογα με το ποιος ήταν χειριστής, άλλες φορές ο Παπαγιάννης έμενε μέσα στην ρακέτα και άφηνε το σουτ μετά από ντρίπλα και άλλες είχαμε όντως αλλαγές στα σκριν. Απλά επειδή το χθεσινό ματς ήταν ειδικών συνθηκών, με πολλές απουσίες και έλλειψη ψηλών παικτών, δεν μπορούν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα για την αμυντική τακτική και θα πρέπει να δούμε και άλλους αγώνες με πλήρη σύνθεση.
Ζει και πεθαίνει με τον Μπέικον
Υπάρχει μια συζήτηση του κατά πόσο ήταν ορθόδοξες οι τελευταίες επιθέσεις από τον Μπέικον και αν ο Παναθηναϊκός έπρεπε να κάνει κάτι άλλο, ειδικά όταν ο Λι είχε πετύχει το τρίποντο της ισοφάρισης στο τέλος. Η αλήθεια είναι ότι οι «πράσινοι» ζουν και πεθαίνουν με τον Αμερικανό όταν τα παιχνίδια πάνε στις τελευταίες κατοχές. Άλλες φορές έχει ευστοχήσει, άλλες όπως εχθές, αστόχησε. Υπάρχει μια άποψη ότι σε τέτοιες καταστάσεις, καλό είναι η ομάδα να εφαρμόζει ένα play για να βάλει την άμυνα σε κίνηση και οι παίκτες να επιλέξουν πώς θα χτυπήσουν. Από την άλλη, πολλοί λένε ότι όταν έχεις έναν τόσο χαρισματικό παίκτη στην ατομική ενέργεια, του δίνεις την μπάλα να αποφασίσει εκείνος. Αυτό διάλεξε το επιτελείο του Παναθηναϊκού, εκ του αποτελέσματος δεν δικαιώθηκε, αλλά σε μια ομάδα που δεν έχει δημιουργήσει αυτοματισμούς εδώ και 6 μήνες θα ήταν παράλογο να ζητήσουμε ένα καλά οργανωμένο και συγχρονισμένο play σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση. Ο Αμερικανός έκανε μια κλασική «Μπεϊκονιά» και αστόχησε.
Χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει, καθώς το προπονητικό τιμ έχει ένα βουνό μπροστά του, για να αλλάξει πράγματα στην ομάδα του Παναθηναϊκού. Η αλλαγή διάθεσης είναι ένα πρώτο βήμα, όμως χρειάζεται να ακολουθηθεί και βελτίωση της τακτικής. Πρέπει να αποφασίσουν στην ομάδα με ποιους θα πορευτούν από εδώ και πέρα, ποιους θα αφήσουν εκτός και να αρχίζουν να μορφοποιούν στα σχήματα που θα μπουν στην τελική ευθεία της σεζόν.
Πηγή: sdna.gr
Comments