By
Το έχει περιγράψει με ιδανικό τρόπο πριν από λίγα χρόνια ο Φερνάντο Σάντος: «Τους τελικούς δεν τους παίζεις, τους κερδίζεις». Μπορεί να μην ήταν «τελικός» το παιχνίδι που έδωσε ο Παναθηναϊκός στο «Κλεάνθης Βικελίδης», όμως αναμφισβήτητα ήταν ματς-ορόσημο για τη συνέχειά του στο πρωτάθλημα.
Ένα παιχνίδι που θα έκρινε πολλά ως αποτέλεσμα και ως αντίδραση για μία ομάδα που σάρωνε στον α’ γύρο με 12 στα 13 και τελούσε «υπό κατάρρευση» στον β’ έχοντας πάρει (πριν το αποψινό) μόλις 11 πόντους από τους 24 που είχε διεκδικήσει.
Ο Παναθηναϊκός ΟΦΕΙΛΕ να απαντήσει. Όχι μόνο στην ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό, αλλά πρωτίστως στον εαυτό του. Ο Γιοβάνοβιτς και οι ποδοσφαιριστές του έπρεπε να δείξουν στον καθρέφτη τους πως «αλήθεια» δεν είναι αυτό το… κάτι σαν ομάδα των 8 αγωνιστικών στο β’ γύρο, αλλά η γεμάτη «σίδερο», θέληση, αυτοπεποίθηση, αρμάδα που μπορούσε να αντιδράσει σε κάθε δυσκολία και να βγει νικήτρια. Είτε σε καλό είτε σε κακό βράδυ της.
Το τριφύλλι στο ντέρμπι με τον Αρη μπορεί να μην έθελξε με την εμφάνισή του, αλλά τούτη την ώρα άλλα στοιχεία μετράνε. Σε ματς-ΟΡΟΣΗΜΟ, όπως αναμφισβήτητα ήταν αυτό, μετράει η «ατάκα Σάντος»: Αυτά τα παιχνίδια δεν τα παίζεις, τα κερδίζεις!
Το διακύβευμα ήταν μέγιστο. Αν ο Παναθηναϊκός δε νικούσε, σε συνδυασμό με την πιθανότατη νίκη της ΑΕΚ αύριο κόντρα στον Λεβαδειακό, η Ενωση θα έφευγε ένα πόντο μπροστά και θα είχε παιχνίδι λιγότερο, περιμένοντας την απόφαση για το Περιστέρι. Με δυο λόγια ανοιχτή προοπτική για +4 της Ενωσης.
Πόσο μάλλον όταν από το 10ο λεπτό η ομάδα του Γιοβάνοβιτς βρέθηκε πίσω στο σκορ ξυπνώντας στους φίλους της όλους τους εφιάλτες του β’ γύρου. Με τον Αρη να χτυπάει την αδυναμία του Μπερνάρ στο μαρκάρισμα και τον Οντουμπάτζο να οργιάζει. Παρεμπιπτόντως: σε ακόμη ένα ματς φάνηκε ότι η καλή θέση του Μπερνάρ δεν είναι στα άκρα αριστερά, αλλά στη μεσαία γραμμή, στο 4-3-3.
Εκεί, στο 1-0, έπρεπε ο Παναθηναϊκός να δείξει αν «πάει για πρωτάθλημα» ή αν έχει «καταρρεύσει». Η απάντησή του ήταν ό,τι ακριβώς επιθυμούσε ο κόσμος του: λεβέντικη!
Με μπροστάρηδες Μαντσίνι και Ιωαννίδη στο α’ ημίχρονο έφτασε στην ισοφάριση. Ο Αργεντινός έκανε μεγάλο 45λεπτο και μαζί με το «θηρίο» στη θέση του φορ κράτησαν όρθια την ομάδα τους, η οποία υπέφερε στα χαφ εξαιτίας της κακής βραδιάς του Τσέριν και των πολλών λαθών Κουρμπέλη και Πέρεθ.
Το β΄ημίχρονο ανέδειξε το καθαρό μυαλό και τη στρατηγική δυνατότητα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Από το 63ο λεπτό, όταν άρχισε να κάνει τις αλλαγές, πρόσφερε στην ομάδα του τη δυνατότητα να πάρει τα μέτρα και τον πρώτο λόγο στο ματς. Ο Κουρμπέλης κέρδισε μπάλες, ο Παλάσιος πρόσφερε την ταχύτητα και την απειλή και κάπως έτσι, με υπομονή και θέληση οι πράσινοι έφτασαν στο μεγάλο διπλό με τη γκολάρα του Αργεντινού.
Ένα τρίποντο που σε επίπεδο ψυχολογίας αξίζει τόνους!
ΥΓ1: Πολλά συγχαρητήρια στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς για την αντρίκεια τοποθέτησή του στη συνέντευξη Τύπου σε ό,τι αφορά την κριτική που του ασκήθηκε από κόσμο και Τύπο για την κακή εικόνα του Παναθηναϊκού στον β’ γύρο. Αξίζει, πραγματικά, να ακούσουν όλοι τα λόγια του τεχνικού του τριφυλλιού.
ΥΓ2: Αξίζει επίσης, μια καλή κουβέντα για τον Σάρλια. Στάθηκε άτυχος στη φάση του γκολ του Οντουμπάτζο, όμως με την κεφαλιά στη φάση του 1-2 και την σωστή τοποθέτηση-απόκρουση στο σουτ που πήγαινε «μέσα» στο 96’, αποδείχθηκε καθοριστικός για την ομάδα του.
Πηγή: sdna.gr
Comments