Το έπαιξε σωστά, το έχασε στις λεπτομέρειες και τώρα… ενίσχυση!

Ο Σπόραρ αντί να μπει μπροστά από τον Χατζισαφί για να κλείσει τη γραμμή της διαγώνιας πάσας στέκεται δίπλα του, ο Κώτσιρας πέφτει αργά πάνω στον Αραούχο, ο Τσέριν χάνει τον Πινέδα στη πλάτη του, ο Σένκεφελντ αργεί να δώσει την κάλυψη σε εκείνο το σημείο και ο Μπρινιόλι βάζει το… αυτογκόλ! Η μπάλα δεν έχει πορεία προς το τέρμα, η τοποθέτηση όμως του Ιταλού και η αντίδρασή του, την στέλνουν στο πλεκτό σε μία φάση όπου ο μέσος εκτελεστής σκοράρει από εκεί 5 φορές στις 100(0.05xGoals) και με βάση τη πορεία που είχε η μπάλα ένας μέσος τερματοφύλακας το δέχεται 6 στις 100(0.06xCG).

Μέχρι να δεχθεί το γκολ, ο Παναθηναϊκός δεν είχε επιτρέψει στην ΑΕΚ ούτε μία ευκαιρία, ούτε μία τελική προς τον στόχο και είχε εκείνος τη μεγάλη στιγμή με τον Μπερνάρντ, όπου ο Αθανασιάδης κάνει μια σπουδαία επέμβαση. Επέβαλλε το αργό τέμπο που του ταιριάζει περισσότερο αλλά φυσικά, το σύνολο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα έπρεπε να κάνει περισσότερα πράγματα στο δημιουργικό κομμάτι. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, όπου κατάφερε να βρει τρεις μεταβάσεις με εξαιρετικές προϋποθέσεις και τα έκανε… θάλασσα στη τελική πάσα. Δύο φορές ο Κουρμπέλης και μία ο Μπερνάρντ, είχαν κακή επιλογή και ξόδεψαν συνθήκες που με μία καλή μεταβίβαση, θα δημιουργούσαν ευκαιρία.

Αν και στο ανασταλτικό κομμάτι το Τριφύλλι παρουσίασε μία πολύ καλή και συγκεντρωμένη εικόνα, πήρε παρά ελάχιστα από τους παίκτες που έχει την απαίτηση να του δίνουν πράγματα με τη μπάλα στα πόδια.

Το man to man του Αραούχο έβγαλε εκτός παιχνιδιού τον Ρουμπέν, ο Κουρμπέλης αν και είχε καθοριστικά κοψίματα επιβεβαίωσε για ακόμη μία φορά πως σε ψηλότερα μέτρα δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά, ο Χουάνκαρ και ο Κώτσιρας ήταν κακοί, ο Σπόραρ δεν κράτησε ούτε μία φορά τη μπάλα σωστά με πλάτη και ο Παλάσιος απλά το πάλεψε. Μόνο ο Μπερνάρντ ήταν αυτός που έπρεπε και με διαφορά από τον δεύτερο ο κορυφαίος της ομάδας του.

Μετά το 1-0 της ΑΕΚ ήρθε να επιβεβαιωθεί η αυτοχειρία του Παναθηναϊκού με την μη ενίσχυσή του μέχρι και σήμερα. Προσοχή: Δεν εννοούμε πως έχασε το ντέρμπι εξαιτίας της τεράστιας καθυστέρησης στις μεταγραφές. Πήγε, όμως, να παίξει αυτό το παιχνίδι αλλά και τα επόμενα που ακολουθούν(μέχρι τα νέα πρόσωπα να έρθουν και να εγκλιματιστούν) χωρίς να διαθέτει το απαιτούμενο βάθος στο ρόστερ. Για να αλλάξει την κατάσταση σε ένα υψηλής δυσκολίας ματς, σε ένα ντέρμπι κορυφής ο Γιοβάνοβιτς έριξε στο ματς τον φορμαρισμένο Ιωαννίδη και έπειτα τον… Τσοκάι και τον Βαγιαννίδη.

End of discussion που λένε και στο χωριό μου. Δεν γίνεται, είναι αυτοκτονικό να διεκδικείς τον τίτλο μετά από δεκατρία χρόνια και οι αλλαγές για να σου αλλάξουν τη μοίρα σε ένα ντέρμπι να είναι ένας αμυντικός μέσος και ένας δεξιός μπακ, γιατί δεν υπάρχουν άλλες λύσεις. Τρεις μήνες τα ξέρει τα θέματά του ο Παναθηναϊκός, ας μπει ένα τέλος αυτή την εβδομάδα σε τούτη την κατάσταση, ειδικά σε περιπτώσεις όπου οι οικονομικές διαφορές είναι ασήμαντες για την αξία των παικτών που θέλει δεδομένα ο προπονητής, όπως στη περίπτωση του Κάουλι.

Από κει και πέρα, επιστρέφοντας στα του ντέρμπι, ο Παναθηναϊκός έβγαλε αντίδραση, με το 4-4-2 και τον Ιωαννίδη στο πλευρό του Σπόραρ έβαλε μεγαλύτερη πίεση στην ΑΕΚ αλλά όπως είπαμε και στην αρχή του κειμένου: Λεπτομέρειες.

Ο Ιωαννίδης στο 97′ σημάδεψε το δοκάρι από πλάγια θέση σε μια φάση που ”έφτιαξε” μόνος του αν και στην αρχή της και πριν περάσει τον Αθανασιάδη θα μπορούσε να την σπάσει δίπλα στον αμαρκάριστο Σπόραρ. Εκεί, βέβαια, το ένστικτο του επιθετικού είναι εκείνο που υπερισχύει αλλά είναι η τέταρτη φάση στα ματς του δευτέρου γύρου που υπάρχει επιλογή για να ”σιγουρευθεί” ένα γκολ και δεν γίνεται κάτι τέτοιο.