Δεν λυγίζει ούτε από τον κακό του εαυτό

Αν κοιτάξει κανείς ψυχρά το τελικό 3-2 θα αναλογιστεί δικαίως ότι μοιάζει με ισοπαλία καθώς στον επαναληπτικό της Θεσσαλονίκης και οι δύο ομάδες ψάχνουν τη νίκη. Ωστόσο ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ έδειξαν παρόμοιες δυνάμεις και αδυναμίες που αποτελούν τροφή για σκέψη.

Η εικόνα των πρασίνων στα δύο πρώτα σετ αλλά και στο ξεκίνημα του τρίτου δεν έδειχνε σε καμία περίπτωση πως αυτό το παιχνίδι μπορεί να κερδηθεί. Το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ χάλασε πλήρως το επιθετικό παιχνίδι του τριφυλλιού με συνεχόμενα μπλοκ έφερε πονοκέφαλο στην ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου καθώς δεν έβρισκε εύκολους πόντους με εξαίρεση τον Ραγκέλ. Υπήρχαν κομμάτια του παιχνιδιού όπου ο ΠΑΟΚ σέρβιρε με εντυπωσιακή συνέπια και έβρισκε συνεχόμενους άσσους. Το καλό σερβίς και εν συνεχεία το καλό μπλοκ είναι μια καλή συνταγή ώστε να δώσει προβάδισμα και σιγουριά σε μια ομάδα.

Στα παιχνίδια του πρωταθλήματος ο Παναθηναϊκός είχε δείξει πως όταν βγαίνει από το ρυθμό του δυσκολεύεται να επανέρθει άμεσα. Όταν, όμως, ανέβει στην υποδοχή αλλά κυρίως βρει ρυθμό στην επίθεση τότε ρολάρει μέχρι το τέλος χωρίς σταματημό. Οι μονάδες του Παναθηναϊκού σε όλες τις θέσεις έχουν πολλές επιθετικές αρετές. Δεν είναι μόνο ο Ερνάντεθ αλλά και ο Φράγκος και ο Κοβάρ και σαφώς και οι δύο κεντρικοί δε υστερούν. Το βασικό πρόβλημα δημιουργείται όταν ο αντίπαλος σερβίρει καλά.

Επειδή ο Φράγκος, καλώς ή κακώς, ξεχωρίζει για τη σταθερότητά του στην υποδοχή (και αυτό το είδαμε κόντρα σε όλους τους πολύ καλούς σέρβερ του πρωταθλήματος) οι περισσότεροι αντίπαλοι σημαδεύουν είτε τον Κοβάρ είτε τον εκάστοτε λίμπερο. Ο Κοβάρ έχει αδιαμφησβήτητη ποιότητα αλλά σε αρκετά παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένου του σημερινού, έχει παρουσιάσει διακυμάνσεις. Όταν ο Ιταλός άρχισε να ανεβάζει ρυθμό στην υποδοχή ανέβασε παράλληλα ραγδαία την επιθετική του συγκομιδή αλλά και την απόδοσή του από το σερβίς. Ήταν πολύ σημαντικό για τον Παναθηναϊκό ότι έκανε «κοιλιά» στο ξεκίνημα του αγώνα και όχι στα μισά καθώς όταν βελτιώθηκε απογειώθηκε κιόλας ενώ σε περιπτώσεις όπως στο παιχνίδι της Ορεστιάδας η κάμψη παραλίγο να είναι αυτοκαταστροφική.

Από την πλευρά του ΠΑΟΚ είδαμε κάτι παρόμοιο με το παιχνίδι του πρωταθλήματος. Μια ομάδα με πολύ ενέργεια, με ταλέντο στη μπροστά ζώνη και πολλούς καλούς σέρβερ αλλά όταν ο αντίπαλος ανέβασε την πίεσή του ξαφνικά αποσυντονίστηκαν όλοι. Πολύ σημαντικό για την ομάδα του Μιλενκόσκι ήταν πως ο Βαν Ντερ Ντρις έπιασε από νωρίς υψηλή απόδοση και αυτό έδωσε μεγάλη ασφάλεια στον δικέφαλο.

Ακόμα και έτσι όμως, έλλειψε η αυτοπεποίθηση και η σιγουριά όταν τα πράγματα ζόρισαν. Σίγουρα το σερβίς του Παναθηναϊκού δυσκόλεψε την υποδοχή και κυρίως τον Ράπτη, κάτι που οδήγησε στη λύση έκτακτης ανάγκης δηλαδή τον Σωτηρίου, αλλά ο ΠΑΟΚ έχασε πλήρως την επαφή με το σκορ. Τα μεγάλα ράλι και οι κόντρα μπάλες άρχισαν να πηγαίνουν μαζικά προς τον Παναθηναϊκό ενώ παρότι οι επιθέσεις του ΠΑΟΚ έβγαζαν σιγουριά και εύκολους πόντους άρχισαν να γίνονται αρκετά λάθη. Η ηρεμία και το καθαρό μυαλό έλλειψαν στα καίρια σημεία και αυτό έγειρε την πλάστιγγα ξεκάθαρα υπέρ του Παναθηναϊκού.

Οι δηλώσεις των προπονητών ήταν πολύ σωστές όσον αφορά το θέμα της πρόκρισης. Και οι δύο ομάδες αναζητούν νίκη στο δεύτερο παιχνίδι. Το πλεονέκτημα του Παναθηναϊκού είναι πως κέρδισε για άλλη μια φορά ένα ματς που δεν έδειχνε σε κανένα σημείο των δύο πρώτων σετ ότι μπορεί να κερδηθεί και αυτό δίνει ψυχολογία στους πράσινους. Από την άλλη υπάρχουν αρκετά θεματάκια που χρίζουν προσοχής με πρώτο και καλύτερο τη σταθερότητα. Αυτό το τελευταίο είναι καμπανάκι και για τον ΠΑΟΚ που μπορεί μέσα σε λίγο διάστημα να γκρεμίσει μια μεγάλη προσπάθεια σε ένα τόσο κομβικό παιχνίδι.

ΥΓ: Πολύ σπουδαίες οι δηλώσεις του Δημήτρη Ανδρεόπουλου που ως γνήσιος gentleman έδειξε απόλυτη στήριξη στον ΠΑΟΚ, ως ελληνική ομάδα, σχετικά με την αδικία που υπέστη στο Ισραήλ και ευχήθηκε να προκριθεί η ομάδα του δικεφάλου στην επόμενη φάση του Challenge Cup.