Το μηδέν πίσω… κι ο Γονιός το γκολ

Η πλέον εύστοχη προσέγγιση του Παναθηναϊκού εφέτος, άλλη μία φορά ανήκει στον προπονητή του.

Είναι η δίκαιη αντιδιαστολή που έκανε ο Γιοβάνοβιτς, τελειώνοντας (στο ματς με τον Ατρόμητο) ο πρώτος γύρος του πρωταθλήματος. Ηθελε, είπε, υπομονή και φαντασία. Εμείς έχουμε πολλή υπομονή και λίγη φαντασία. Οπότε, κρατάς σαν κόρη οφθαλμού την πολύτιμη αρετή που διαθέτεις. Και κοιτάζεις να βάλεις τα επιπλέον στοιχεία, από την αρετή που σε κάποιον βαθμό λείπει. Στις πιο πολλές περιπτώσεις, τα “στοιχεία” είναι αλληλένδετα με τον ποδοσφαιριστή που χρειάζεται να προσθέσεις στο δυναμικό. Ολοφάνερα εδώ και τώρα, τουλάχιστον άλλον ένα ακραίο επιθετικό.

Ο Παναθηναϊκός είναι εκεί που είναι, πρώτος δηλαδή, με την τέταρτη σε market value (πίσω από Ολυμπιακό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ) ομάδα της Σούπερ Λιγκ. Ενας άθλος, κιόλας. Δεν είναι παράξενο ότι, μολονότι πρώτος, δεν θα δει ούτε ένα δικό του παίκτη στο Παγκόσμιο Κύπελλο! Η συζήτηση “παίζω καλά” λοιπόν, αξίζει μόνον εάν τοποθετηθεί και γίνει μέσα σε ένα πλαίσιο αντικειμενικών, κατά το δυνατόν, κριτηρίων. Οπωσδήποτε το αποτέλεσμα που παρήγαγε το ποδόσφαιρο του Παναθηναϊκού, αυτό το 12-1-0, υπερβαίνει το ίδιο το ποδόσφαιρο που έχει παίξει ο Παναθηναϊκός. Γενικώς ό,τι μπορούσε στους αγώνες να πάει υπέρ του Παναθηναϊκού, πήγε. Ο,τι μπορούσε να του πάει κόντρα, εν τέλει πήγε κι εκείνο…υπέρ. Ειδάλλως, τα 12-1-0 δεν γίνονται.

Για να φτάσεις να παίξεις καλά το ποδόσφαιρο, πρώτα πρέπει να μάθεις να το παίζεις σωστά…ακόμη κι όταν δεν παίζεις καλά. “Παίζω σωστά” είναι η φάση που οδήγησε στο πρώτο γκολ, εναντίον του Ατρόμητου. Παίζω σωστά, επίσης σημαίνει πρωτίστως clean sheet. Στατιστικά, ήδη ο Παναθηναϊκός μετρά 9/13 clean sheet. Ουσιαστικά, και με του Βόλου μέσα ασχέτως αν αριθμητικά χάλασε από ένα ανώδυνο πέναλτι στο φινάλε, είναι (σαν) δέκα. Δέκα, στα δεκατρία. Τα πέντε, 1-0. Σε ένα ολόκληρο γύρο τα γκολ που θα μπορούσε να τον πληγώσουν είναι τα εξής τρία. Του Πινέδα, κι αργότερα του Πεπ Μπιέλ, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και του Νέλσον Ολιβέιρα στην Τούμπα. Τρία, συγγνωστά. Κανένα δεν μπήκε κοροϊδίστικο.

Ημουν παιδάκι όταν ο Λάκης Πετρόπουλος διαχειρίστηκε το γκρουπ που, τέλη 60s, επανέφερε τον Παναθηναϊκό στην κορυφή. Το μότο που άκουγα ήταν, το μηδέν πίσω…κι ο Γονιός το γκολ. Συνεχώς, όλη τη χρονιά, ξανά και ξανά! Ο Παναθηναϊκός εκείνη τη χρονιά, 1968-69, έγραψε 21/34 clean sheet. Τα 12 από αυτά τα 21, ήταν 1-0. Τα περισσότερα, “ο Γονιός το γκολ”. Τον είχαν πάρει, 21 ετών, από τον Αγιο Ιερόθεο το καλοκαίρι που κατέβασαν και τον, συνομήλικο του Γονιού, Αντωνιάδη από την Ξάνθη. Ο Ψηλός δεν ήξερε πού πατούσε και πού βρισκόταν, τον πρώτο καιρό. Ο Γονιός βγήκε πρώτος σκόρερ της ομάδας. Ο Παναθηναϊκός πήρε το πρωτάθλημα, δεν κατέκτησε τις εντυπώσεις. Την επόμενη χρονιά το ξαναπήρε, μέσες-άκρες πατώντας σε αυτό το μότο ασφαλείας. Τη μεθεπόμενη, η ίδια ομάδα έφτασε τελικό Πρωταθλητριών. Πρώτα, σωστά. Μετά, καλά.