Όποιος δεν θέλει VAR ή ξένους φαίνεται…

Οι Κυριακές ήταν για αμέτρητα χρόνια η ιδανική μέρα για να δοκιμάσεις τα νεύρα σου. Στην εποχή των Σαρρήδων και των Γκιρτζίκηδων, της πρώτης και της δεύτερης παράγκας δεν αλλοιώθηκαν τα πρωταθλήματα αλλά η ψυχοσύνθεση του λαού που ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Το 2015 ξεκίνησε η σταυροφορία, η έσχατη, για να λυτρωθεί το ποδόσφαιρο και ο μέσος φίλαθλος που είχε ξενερώσει από την ολοκληρωτική κατοχή του ελληνικού ποδοσφαίρου, των media, τον έλεγχο της αθλητικής δικαιοσύνης.

Η ΑΕΚ που με τη γηπεδάρα της φτιάχνει ομάδα που γουστάρει ο κόσμος της, ο Παναθηναϊκός που κάνει το ένα sold out πίσω από το άλλο, ο ΠΑΟΚ που πανηγύρισε και πρωτάθλημα και Κύπελλα και ξέρει ότι κανείς δε μπορεί να τον αδικήσει, ο Ολυμπιακός που πήρε τρία πρωταθλήματα και μπόρεσε να τα πανηγυρίσει γνωρίζοντας ότι τα κατέκτησε στο γήπεδο.

Αυτή είναι η παρακαταθήκη μας στις επόμενες γενιές. Μια παρακαταθήκη που υπέγραψε ο Ιβάν Σαββίδης – ειδικότερα όταν διοίκησε ο Γραμμένος την ΕΠΟ – και μαζί του ο Μελισσανίδης και ο Αλαφούζος με τη στάση του απέναντι στα «συστήματα».

Δεν έχει δικαίωμα λοιπόν κανένας γραφικός ή επικίνδυνος να υποθηκεύει με αστειότητες αυτή την παρακαταθήκη. Παράπονα μπορούν να έχουν όλοι, αλλά να γίνεται κάθε τρεις και λίγο επίκληση σε διαιτητές κατευθυνόμενους πάει πολύ. Στην εποχή του VAR; Είστε με τα καλά σας;

Αν κάποιοι έχουν βάλει στόχο να αποτελέσουν αντίβαρο του Ηλία Σπάθα που όλοι περιμένουν τις αναλύσεις του με την αγωνία που περιμένεις το επόμενο χωρατό του Σεφερλή, τότε να τους ενημερώσουμε ότι είναι σε καλό δρόμο.

Ως τότε παράπονα από το φετινό πρωτάθλημα δεν δικαιούται να έχει κανείς. Μετά από 7 αγωνιστικές ο καθένας πήρε ό,τι άξιζε. Με παρεμβάσεις του VAR ή μη. Ο πρωτοπόρος Παναθηναϊκός έχασε από τα σφυρίγματα στο live αλλά στα βαριά πήρε αυτό που του αναλογεί. Ο Ολυμπιακός σε επτά αγωνιστικές έχει μόλις ένα κερδισμένο βαθμό, διαιτητικά, για ένα καθεστώς συνιστά επιτυχία η σχεδόν ισονομία με την οποία αντιμετωπίστηκε. Η ΑΕΚ είναι στο -6 γιατί άργησε δυο αγωνιστικές να μπει στο γήπεδό της, που λογικά ούτε σε τρεις ζωές δεν θα έχανε από τον Βόλο.

Στο what if του πρωταθλήματος η μεγαλύτερη απορία είναι σε ποια θέση θα βρισκόταν ο Ολυμπιακός αν έκανε κουμάντο ο Κλάτενμπεργκ. Η απορία μοιάζει ρητορική αλλά μπορεί να απαντηθεί και ρεαλιστικά στο άμεσο μέλλον. Αν ο Παναθηναϊκός από θέση πρωτοπόρου απαιτήσει επαγγελματική διαιτησία όσο αυτή βρίσκεται υπό τη σκέπη της σημερινής προεδρίας του (που κάθε άλλο παρά με τα συμφέροντα της Λίγκας τάσσεται…), τότε αναλαμβάνει και το βάρος της απόφασης και της ευθύνης για ό,τι συμβεί στη συνέχεια του πρωταθλήματος.

Έως τώρα, η πιο καθοριστική διαιτητικά απόφαση δεν προήλθε ούτε από τον Μπένετ, ούτε από τον Κλάτενμπεργκ. Προήλθε από τον Μπαλτάκο. Η καρατόμηση του Καραντώνη έστειλε ένα μήνυμα στους διαιτητές: Όποιος κάνει έγκλημα «τελειώνει». Το δεσμεύτηκε, το έκανε πράξη. Κι επειδή ο Μπαλτάκος δεν έχει μια καριέρα μπροστά του και τον ενδιαφέρει η υστεροφημία του, δύσκολα θα επιτρέψει παρόμοιο έγκλημα. Στην επόμενη στραβή που πήγε να γίνει, λειτούργησε προληπτικά, αποσύροντας τον Σιδηρόπουλο. Ως πρόεδρος της ΕΠΟ οφείλει να παρεμβαίνει, να προλαμβάνει, αλλά και να αναλαμβάνει ευθύνες που δεν του αναλογούν. Διότι αν το καράβι βυθιστεί, κανείς δεν θα δείξει τον λοστρόμο που κοιμήθηκε στη γέφυρα και δεν είδε την ξέρα.

Το πρωτάθλημα έχει πάρα πολύ δρόμο κι είναι σίγουρο ότι οι τόνοι θα ανέβουν, «πιστολιές» διαιτητικές θα πέσουν, το παρασκήνιο θα δράσει γιατί το διακύβευμα των δύο πρώτων θέσεων μπορεί να κρίνει και την επόμενη σεζόν. Εδώ θα είμαστε όταν συμβεί, να το στηλιτεύσουμε. Όσοι φωνασκούν όμως, μέχρι τώρα ενισχύουν την τοξικότητα και τον παρωπιδισμό, επιδιώκωνοντας να κάνουν το άσπρο-μαύρο χωρίς να βλέπουν το προφανές: Έχουμε πρωτάθλημα, και για Ελλάδα από την ώρα που μπήκε το VAR και οι ξένοι διαιτητές, έχουμε ισονομία. Αν κάποιος δεν θέλει ξένους ή δεν θέλει το VAR, ας το δηλώσει δημόσια. Αλλιώς ας το βουλώσει, επιτρέποντας στους υπόλοιπους να παρακολουθήσουν ένα, επιτέλους, ανταγωνιστικό πρωτάθλημα.