Η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την προπαγάνδα!

H «ασχετοσύνη» που κυριάρχησε ΚΑΙ μετά το πέναλτι στο Παναθηναϊκός-Αστέρας Τρίπολης.

Ξαφνικά ο Σιδηρόπουλος έγινε «talk of the town» όχι για κάποιο δικό του σφύριγμα αλλά για «υπόδειξη στον διαιτητή του αγώνα να κάνει ανασκόπηση της φάσης». Στον Σιδηρόπουλο «χρεώθηκε» ο καταλογισμός του πέναλτι υπέρ του Αϊτόρ και εις βάρος του Άλβαρες στο παιχνίδι Παναθηναϊκός-Αστέρας Τρίπολης. Κι αυτός τρώει το «ανάθεμα» λες και… πήρε εκείνος την απόφαση, όχι ο διαιτητής Παπαδόπουλος ο οποίος ΞΑΝΑΕΙΔΕ τη φάση και έδωσε πέναλτι.

Έχουμε πει πολλές φορές ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, είναι χειρότερη ΚΑΙ από την προπαγάνδα.

Στην προπαγάνδα ξέρει ο καθένας τι πρόκειται να ακούσει. Όχι για «μία περίπτωση» αλλά σε ΟΛΕΣ. Η προπαγάνδα (κάθε μορφής) δεν έχει «ολίγον έγκυος». Ή υπάρχει ή δεν υπάρχει. Κι όταν υπάρχει θα σπάσει ταμεία.

Όταν (αντέχεις να) παρακολουθείς, π.χ., τον Ηλία Σπάθα στις τηλεοπτικές του «κρίσεις» -Ποιον; Τον Ηλία Σπάθα!!!- και δεν γνωρίζεις εκ των προτέρων ΤΙ θα ακούσεις και για ΠΟΙΟΥΣ, τότε είσαι υπεύθυνος για τον κανιβαλισμό της λογικής σου. Τα θέλεις και τα παθαίνεις!

Όταν όμως λες ή γράφεις ότι «Ο Σιδηρόπουλος έδωσε το πέναλτι και νίκησε ο Παναθηναϊκός» τότε απλά είσαι αιχμάλωτος της ημιμάθειας. Κι αυτό σε κάνει, άθελά σου, «χειρότερο» και από «προπαγανδιστή».

Τι έκανε ο var Σιδηρόπουλος στη συγκεκριμένη φάση; Ο,ΤΙ κάνει ένας διαιτητής var ο οποίος έχει σοβαρές αμφιβολίες –ή διαφωνίες- για την ορθότητα της κρίσης του ρέφερι γηπέδου. Τον καλεί στην ενδοσυνεννόηση να πάει στο μόνιτορ και να ΞΑΝΑΔΕΙ τη φάση. Δεν του λέει «Είναι πέναλτι, δώσ’ το», δεν του λέει «Τσακίσου και διόρθωσε», δεν του λέει «Τι σφύριξες ρε καραγκιόζη;». Του λέει «Πήγαινε να το ξαναδείς». Την ΤΕΛΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ έχει ΜΟΝΟ ο διαιτητής γηπέδου.

Προφανέστατα ο Σιδηρόπουλος έστειλε τον Παπαδόπουλο στο μόνιτορ γιατί θεωρούσε –και σωστά θεωρούσε- ότι ο Αϊτόρ δεν έκανε επιθετικό φάουλ, αλλά ότι τσίμπησε τη μπάλα και εν συνεχεία ο Άλβαρες του βρήκε το πόδι.

Την απόφαση για το πέναλτι υπέρ του Παναθηναϊκού δεν την πήρε ΚΑΝΕΝΑΣ Σιδηρόπουλος. Ο Παπαδόπουλος την πήρε. Ο διαιτητής αγώνα ΞΑΝΑΕΙΔΕ τη φάση στο μόνιτορ, έκρινε ότι ήταν λάθος το αρχικό του σφύριγμα και έδειξε άσπρη βούλα. Τόσο απλά. Θα μπορούσε να πει ο Παπαδόπουλος στον Σιδηρόπουλο «Λες ανοησίες, δεν υπάρχει πέναλτι. Προχωράμε». Αντίθετα είδε τη φάση και έκρινε ότι ήταν ορθή η επισήμανση του var-ίστα. Και υπέδειξε την παράβαση.

Προφανώς αν δεν του είχε πει ο Σιδηρόπουλος «Κάνε ανασκόπηση της φάσης» δεν θα είχε πάει να την δει. Μα γι αυτό υπάρχει το var. Για να διορθώνει λάθη κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Για να μην περάσει μια «άβρεχτη» απόφαση του ρέφερι όπως συνέβαινε πριν το var.

Αν ο var-ίστας δεν το υποδείξει στον διαιτητή, τότε αυτός έχει μεγαλύτερη ευθύνη και από τον ίδιο τον ρέφερι.

Υπάρχουν όμως και φάσεις όπου το var ΔΕΝ μπορεί να παρέμβει. Όπως για παράδειγμα το χέρι του Ιγκλέσιας στο 44ο λεπτό του ίδιου αγώνα. Εκεί όφειλε ο κ. Παπαδόπουλος να είχε δείξει 2η κίτρινη κάρτα, δηλαδή κόκκινη, στον παίκτη του Αστέρα. Δεν το έπραξε, το ματς συνεχίστηκε. Ο Σιδηρόπουλος, διαιτητής var εν προκειμένω, ΔΕΝ μπορούσε να παρέμβει για να τον στείλει για ανασκόπηση. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο πρέπει να είναι σε φάση για «απευθείας κόκκινη».

Κάτι ακόμη χαρακτηριστικό της ημιμάθειας. Και γι αυτό θα δανειστώ το περιβόητο ντέρμπι Παναθηναϊκός-ΑΕΚ με τα δύο πέναλτι που υπέδειξε ο Καμπάκοφ. Διάβασα, από επαγγελματίες όχι από οπαδούς, να γράφουν διαρκώς «Γιατί δεν πήγε ο Καμπάκοφ στο μόνιτορ να ξαναδεί τη φάση;» Μα επειδή ΔΕΝ τον έστειλε εκεί, σε καμία από τις δύο περιπτώσεις, ο διαιτητής var. Προφανώς επειδή είχε την ΙΔΙΑ άποψη μαζί του και στα δύο πέναλτι. Δεν κρίνω αν ήταν σωστή ή όχι. Λέω, αυτό που ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ο κανονισμός.

Ο διαιτητής, κάθε διαιτητής αγώνα, δεν δικαιούται να κάνει… όποτε γουστάρει βόλτα στο μόνιτορ. Δεν δικαιούται να λύσει μόνος του τυχόν αμφιβολία που έχει για την απόφαση. Αυτό μπορεί να συμβεί ΜΟΝΟ όταν του το υποδείξει ο var-ίστας ΑΝ ΕΧΕΙ διαφορετική άποψη ή σοβαρή αμφιβολία για το σφύριγμα.

Γι αυτό σας λέω: όταν πρόκειται για προπαγάνδα είναι πολύ εύκολη η ανάγνωση. Άλλωστε από δαύτη έχουμε χορτάσει σε τούτη τη χώρα. Και πλέον υπάρχει μεγάλη εμπειρία να τη διακρίνει ο καθένας. Το πρόβλημα είναι με την «ημιμάθεια». Πόσο μάλλον αν χρησιμοποιείται ως «σημαία γνώσης»…