By Η αμυντική λειτουργία, κυρίαρχο “όπλο” του Γιοβάνοβιτς στην προσπάθεια για τον τίτλο
Η προσπάθεια του Παναθηναϊκού και του τεχνικού του επιτελείου για την επαναφορά του οργανισμού στην κορυφή του Ελληνικού πρωταθλήματος, έχει “σταθερές”, συγκεκριμένο σχέδιο και βάσεις. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, “ακολουθεί” μια σειρά από τακτικές παρεμβάσεις στον τρόπο παιχνιδιού του Κυπελλούχου Ελλάδος, με αποκλειστικό σκοπό την άρτια αμυντική συμπεριφορά όχι μόνο από την γραμμή της άμυνας, αλλά από το σύνολο της ενδεκάδας.
Κατοχή μπάλας με “ελεγχόμενο ρίσκο”
Στις αρχές των παιχνιδιών, ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να “πάρει” τον έλεγχο του αγώνα, μέσω των υψηλών ποσοστών κατοχής. “Θέτει” τους δικούς του όρους στις εκκινήσεις, “παγιώνοντας” χαμηλό tempo στην εκάστοτε αναμέτρηση και “μεταφέροντας” το set παιχνίδι που δημιουργεί κοντά στο κέντρο του γηπέδου και λίγο πιο μπροστά, αρκετά όμως μακριά από την εστία του Μπρινιόλι. Έχοντας την μπάλα στην κατοχή του για μεγάλα χρονικά διαστήματα, αποτρέπει τον αντίπαλο να επιτεθεί και επιπλέον, όταν γίνουν κάτοχοι, λόγω της μεγάλης χρονικής διάρκειας που απέχουν από την κυκλοφορία της, δεν είναι εύκολο να βρουν ρυθμό.
Οι μεταβιβάσεις των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού, εμπεριέχουν μικρό ρίσκο. Δεν επιχειρούνται “εξεζητημένες’ ενέργειες και “κάθετες”, καθώς το ρίσκο που απαιτείται για να ολοκληρωθούν επιτυχημένα αυτές οι προσπάθειες είναι υψηλό. Η μπάλα θα άλλαζε κάτοχο συχνά, ο Παναθηναϊκός θα βρισκόταν σε κατάσταση άμυνας πιο συχνά, άρα θα αυξάνονταν οι πιθανότητες επίθεσης και δημιουργία τελικής φάσης από τους αντιπάλους. Ο Ιβαν Γιοβάνοβιτς είναι ενάντια σε αυτόν τον τρόπο παιχνιδιού και στις συχνές αλλαγές κατοχής, ακόμα και στον Ρουμπέν Πέρεθ έχει “μεταφερθεί” η οδηγία να εκτελεί τις διαγώνιες μπαλιές στα άκρα, μόνο όταν είναι σίγουρος πως αυτές θα είναι επιτυχημένες.
Λίγες τελικές με σκοπό την “μεγάλη” φάση
Ο τρόπος παιχνιδιού που αναλύσαμε πιο πάνω με την “στρατηγική ελεγχόμενου ρίσκου”, “οδηγεί” τον Παναθηναϊκό σε χαμηλό αριθμό τελικών προσπαθειών. Αυτό γίνεται εσκεμμένα καθώς ο στόχος του Γιοβάνοβιτς είναι η “δημιουργία της μεγάλης φάσης” και όχι οι πολλές τελικές προσπάθειες, καθώς αυτές για να δημιουργηθούν θα προϋπέθεταν πολλές ενέργειες ρίσκου με κίνδυνο την απώλεια της μπάλας. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Παναθηναϊκός κατά μέσο όρο εκτελεί 9-10 τελικές προσπάθειες ανά αγώνα, την ώρα που ομάδες με ίδιους στόχους του Ελληνικού και ξένων πρωταθλημάτων πάνε σχεδόν σε διπλάσιες, αγγίζοντας τις 20 . Αυτό που αξίζει να αναφερθεί, είναι ότι παρά τον μικρό αριθμό τελικών προσπαθειών, οι φάσεις που δημιουργεί είναι μεγάλες καθώς από τις 9-10 τελικές, οι 3-5 αυτών αγγίζουν το 0,71 σε xG (expected goals)!
Comments