Αυτό που καλείται να εκμεταλλευτεί όσο είναι καιρός…

Tα περιθώρια βελτίωσης του Παναθηναϊκού και η μεγάλη ευκαιρία που του παρουσιάζεται όσο ακόμα τον υποτιμούν…

Ο Ραζβάν Λουτσέσκου έχει να διαχειριστεί το φτωχό, χωρίς αυθεντικό αμυντικό χαφ, με άπειρους αμυντικούς και προβληματικούς έως τώρα φορ, ρόστερ του ΠΑΟΚ. Ο Άλαν Πάρντιου έχει να διαχειριστεί ένα σχεδόν πλήρες για τα δεδομένα του Αρη έμψυχο δυναμικό με ελλείμματα κι αυτός σε ποιοτικούς αμυντικούς μέσους και η μεγαλύτερη δυσκολία του έγκειται στην εύρεση, μονιμοποίηση και χημεία μιας ενδεκάδας που θα αλλάζει δύσκολα, αλλά και στη νοοτροπία πρωταθλητισμού που καλείται να μεταφέρει στους παίκτες (εκτός έδρας ισοπαλία με ομάδες πλην Βig-5 είναι καταστροφή για να το πούμε όσο πιο πεζά και απλοϊκά μπορούμε).

Ο Ματίας Αλμέιδα έχει να διαχειριστεί στην ΑΕΚ καταπληκτικό υλικό από τη μέση και μπροστά, αρχίζει να βρίσκει κάποιες σταθερές (να δούμε όμως αν θα τις εμπιστευτεί…) και έχει μεγάλο πρόβλημα στην τετράδα της άμυνας μέχρι να μπει στην ενδεκάδα ο Σιντιμπέ και να δούμε πώς θα πάει ο Μουκουντί. Ο Μίτσελ καλείται να κάνει ξεκαθάρισμα, να πάρει ρηξικέλευθες αποφάσεις, να διαχειριστεί «δύσκολους παίκτες», να αξιοποιήσει το άφθονο ταλέντο του Ολυμπιακού από τη μέση και μπροστά και να ψάξει για λύσεις στη σούπερ προβληματική αμυντική γραμμή του, όπου αυτή τη στιγμή ο πρωταθλητής αντιμετωπίζει θέματα σε όλες τις θέσεις, ακόμα και σ΄αυτή του τερματοφύλακα μετά τη γκάφα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» του Βάτσλικ, ο οποίος είχε στείλει σχεδόν μόνος του τους Ερυθρόλευκους στους ομίλους του Europa League. Και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς;

Η λανθασμένη και τελείως επιφανειακή εκτίμηση που κάνουν πολλοί για τον Παναθηναϊκό είναι ότι έχει πιάσει το pick του. Βλέπουν ότι πήρε βαθμολογικό «αέρα» στις πρώτες πέντε αγωνιστικές από τους υπόλοιπους που έχουν «γκελάρει». Σωστά επισημαίνουν ότι τα 4/5 ματς διεξήχθησαν στη Λεωφόρο. Ξέρουν ότι έχει την πιο καθαρή ποδοσφαιρική ταυτότητα απ΄όλους τους «μεγάλους». Οτι αμυντικά – ακόμα και με Σάρλια-Πούγγουρα – είναι πιο αξιόπιστος απ’ όλους γιατί τρέχει περισσότερο απ’ όλους και ξέρουν όλοι οι παίκτες πού και πώς πρέπει να τρέχουν. Αντιλαμβάνονται ότι έχει ισχυροποιήσει τον χαρακτήρα του και παίζει πια σαφώς για το αποτέλεσμα. Αλλά στην πραγματικότητα τον υποτιμούν, θεωρώντας ότι όλοι οι υπόλοιποι έχουν τεράστια περιθώρια βελτίωσης και ότι ο Παναθηναϊκός είναι αυτός που βλέπουμε τώρα και δεν πρόκειται να εμφανιστεί πολύ καλύτερος κατά τη διάρκεια της σεζόν. Στην πραγματικότητα, όμως, η ομάδα που έχει τα πιο στενά περιθώρια βελτίωσης από τους πέντε είναι ο ΠΑΟΚ.

Ηδη κάνει μεγάλη προσπάθεια ο Λουτσέσκου για να πάρει τα καλύτερα στοιχεία από τους παίκτες που διαθέτει, οι αριθμητικές και ποιοτικές – συγκριτικά με τους υπόλοιπους – ελλείψεις του Δικέφαλου ίσως να καμουφλαρίστηκαν από τα θετικά αποτελέσματα στα πρώτα ματς, αλλά είναι εμφανείς συγκριτικά με τον ΠΑΟΚ που επί τριετία ήταν μια από τις δύο καλύτερες ομάδες στην Ελλάδα και σίγουρα εκείνη με την πιο καθαρή ταυτότητα και το ισχυρότερο μέταλλο. Από την πλευρά του ο Παναθηναϊκός καλείται να εκμεταλλευτεί αυτή την υποτίμηση. Δηλαδή να «διαβάσει» τα προβλήματά του, να εργαστεί για τη λύση τους και να εξετάζει συν τω χρόνω τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου μιας και πλέον η προοπτική πρωταθλητισμού στην εφετινή σεζόν είναι δεδομένη και αναμφισβήτητη. Συνεπώς, μεγεθύνεται και η ανάγκη για πολύ «ειδικές» και εύστοχες κινήσεις τον Ιανουάριο!

Να δει, επί παραδείγματι, γιατί έχει βάλει μόνο δύο (από τα εννέα) γκολ του ως προϊόν συνδυαστικού ποδοσφαίρου (αμφότερα στο ματς με τον ΟΦΗ); Γιατί είναι τόσο άστοχος στην τελική προσπάθεια σε ροή αγώνα; Πώς και πότε θα μπορέσει ο Μπερνάρ να υποστηρίξει όπως θέλει ο προπονητής το ρόλο του «8-10αριού»; Πώς θα μπουν σταδιακά στο rotation ο Τσοκάι και ο Τρουϊγέ; Μήπως ο Βέρμπιτς πρέπει να παίρνει χρόνο συμμετοχής και ως φορ, δεδομένου ότι στη θέση του Αϊτόρ αποκλείεται να παίξει; Πώς θα χτίζει όλο και περισσότερες ποιοτικές συνεργασίες για να αξιοποιήσει τον Σπόραρ που σίγουρα δεν είναι ο killer σκόρερ, αλλά σίγουρα επίσης είναι ένας ολοκληρωμένος φορ με καταπληκτικά στοιχεία ποδοσφαιρικής παιδείας και πάρα πολλές τελικές προσπάθειες. Τι θα κάνει με τον συναγωνισμό στο κέντρο της άμυνας και ποιες εναλλακτικές θα βρει στο build up για να «απεγκλωβιστεί» ο Ρουμπέν από το pressing των αντιπάλων; Ποιες καινούριες ιδέες μπορεί να σκαρφιστεί ο Γιοβάνοβιτς και το προπονητικό τιμ (όπως αυτή των κινήσεων του Aϊτόρ στο «8» και στο «10») ώστε να εκπλήξει τους αντιπάλους του Παναθηναϊκού.

Σ’ αυτά και προφανώς πολλά άλλα που είναι στο μυαλό του κόουτς και των συνεργατών του καλείται να εστιάσει ο Παναθηναϊκός, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος στην Τούμπα, το οποίο σίγουρα θα είναι καθοριστικό στην εξέλιξη του πρώτου γύρου (μιας και θεωρητικά είναι το ένα από τα δύο πολύ δύσκολα ματς του Τριφυλλιού μέχρι τη λήξη του, μαζί με το εντός έδρας ντέρμπι εναντίον του Ολυμπιακού), αλλά δεν θα… βγάλει και πρωταθλητή! Σε κάθε ματς μπορεί να χαίρεται με τη νίκη του ο Παναθηναϊκός, αλλά ταυτόχρονα να μην ξεχνά ότι κάθε νίκη προσφέρει το πολύτιμο έδαφος της ηρεμίας για περισσότερη γόνιμη ενδοσκόπηση, το οποίο ούτως ή άλλως είναι εύφορο εφόσον δυστυχώς για το club έμεινε εκτός Ευρώπης, μ’ ένα ματς ανά εβδομάδα.