By Ο σχηματισμός δεν αλλάζει, τα “πρόσωπα” που δεν “επηρεάζουν” το πλάνο
Ο Παναθηναϊκός από παιχνίδι σε παιχνίδι γίνεται καλύτερος, έχουν δημιουργηθεί “γερές” βάσεις μέσα στον οργανισμό και παρουσιάζει μία από τις καλύτερες “ποδοσφαιρικές παραστάσεις” της σύγχρονης ιστορίας του. Το ματς με τα Γιάννενα, επιβεβαίωσε τις βασικές αρχές που έχει θέσει ο coach του: Η ομάδα πάνω από όλους, αξιοκρατικά και δίκαια.
4-3-3 ή 4-2-3-1;
Μία από τις βασικές αιτίες που ο Παναθηναϊκός παρουσιάζεται τόσο “συμπαγής” και τακτικά άρτιος, είναι ο σχηματισμός του ανάλογα με την “φάση” μετάβασης. Καλό είναι να ξεχάσουμε τα στερεότυπα τύπου 4-4-2, 4-2-3-1 ή 4-3-3. Ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς δεν παίζει τίποτα από αυτά. Σε φάση build-up, ο αρχικός σχηματισμός είναι 3-2-5 με τον δεξιό του μπακ να γίνει στόπερ, τον αριστερό του μπακ να παίζει πάνω στην γραμμή στο ύψος που τοποθετήται ο Παλάσιος δεξιά και την ταυτόχρονη μετατόπιση του Αϊτόρ πιο εσωτερικά και αριστερά, με τον ίδιο τρόπο που κάνει και ο Τσέριν η ο Μπερναρ στο αντίστοιχο δεξιό half space.
Τα πρόσωπα “παίζουν” διαφορετικά τον ρόλο
Αυτό που αλλάζει, είναι τα “πρόσωπα” και ο τρόπος που “παίζουν” τον ρόλο. Όταν ο Τσέριν παίζει στο δεξί half space, “επιχειρεί” διαφορετικά από ότι το κάνει ο Μπερναρ. Ο ρόλος παραμένει ο ίδιος, τα ατομικά χαρακτηριστικά του κάθε παίχτη όμως, “διαφοροποιούν” τον τρόπο που το κάνει.
Στο αμυντικό transition, ο Παναθηναϊκός “κινείται” σε δύο συγκεκριμένους “άξονες”. Ο πρώτος είναι το counter-pressing που σημαίνει την προσπάθεια ανάκτησης της μπάλας στο σημείο που μόλις έχει χαθεί. Έχει διάρκεια συνήθως 6 δευτερόλεπτα και αν σε αυτό το χρονικό διάστημα δεν καταφέρουν οι παίκτες του Παναθηναϊκού να κερδίσουν και πάλι την κατοχή, επιστρέφουν στις θέσεις του σε διάταξη 4-4-2 και ζώνη (δεύτερος “άξονας”). Αυτό συμβαίνει για να είναι αμυντικά συμπαγής, με τους ποδοσφαιριστές του να μην αφήνουν τις θέσεις του και να πιέζουν ανεξέλεγκτα “χαλώντας” τον σχηματισμό.
Ο αποκλεισμός από την Σλάβια
Νωρίς – νωρίς στην αγωνιστική χρονιά, ο Παναθηναϊκός “πέρασε” την “δοκιμασία” του αποκλεισμού από τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Με τις μεταγραφές να μην έχουν ολοκληρωθεί, ήταν εύκολο οι ευθηνές τις “αποτυχίας” να βαρύνουν τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Πρωτοφανής για τον οργανισμό του Παναθηναϊκού ήταν η στήριξη του δημοσιογραφικού κόσμου στον προπονητή (άλλες χρονιές θα υπήρχε μεγάλη “γκρίνια”) και κατ’ επέκταση του κόσμου. Μεγάλο ρόλο σε αυτή την “στήριξη”, είναι η “ποδοσφαιρική γνώση” του μέσου φίλαθλου της ομάδας που έβλεπε και βλέπει τις σωστές βάσεις που “πατά” το ποδοσφαιρικό τμήμα. Όλο αυτό λειτούργησε ευεργετικά για την ομάδα, δεν έχασε το πλάνο της και βγήκε πιο δυνατή.
Comments