Μόνο ατομικά τα συμπεράσματα από τα πρώτα φιλικά και αν…

Οι φίλαθλοι του «τριφυλλιού» πήραν μια πρώτη γεύση από την ομάδα που «χτίζει» ο Ντέγιαν Ράντονιτς

Μετά από μήνες… αποχής από τον Παναθηναϊκό οι φίλοι του «τριφυλλιού» νιώθουν… ευτυχισμένοι. Όχι για τα αποτελέσματα της ομάδας, όχι για την εικόνα της ομάδας, αλλά για την ίδια την ομάδα. Για το ότι μετά από τόσο καιρό οι οπαδοί του Παναθηναϊκού είχαν την ευκαιρία να ξαναδούν live την ομάδα τους.

Αυτό είναι το θετικό της όλης υπόθεσης. Αυτό είναι κάτι που είναι θεμιτό, είναι λογικό, είναι αναμενόμενο. Ότι ζεις, αναπνέεις και αγωνιάς για μια ομάδα και μάλιστα με τον τρόπο που το κάνουν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού είναι απόλυτα φυσιολογικό να υπάρχει μια άκρατη αδημονία για την πρώτη εικόνα. Την πρώτη γεύση. Την πρώτη.. τζούρα. Άλλωστε οι περισσότεροι δεν το έχουν κρύψει πως ο Παναθηναϊκός για τους ίδιους είναι μια μορφή… εθισμού. Πάντα με την καλή έννοια.

Όμως άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Τα φιλικά που έδωσε ο Παναθηναϊκός στο Κάλιαρι θα έπρεπε κανονικά να γίνονται κεκλεισμένων των θυρών. Θα έπρεπε να είναι σαν τα φιλικά που γινόντουσαν πριν από καμιά δεκαετία, με το internet στα… σπάργανα και που τα παρακολουθούσαν μόνο οι τυχεροί και ευλογημένοι ρεπόρτερ που καλύπταν την προετοιμασία. Και εξηγούμε το γιατί.

Ο Παναθηναϊκός που είδε ο κόσμος, το Σάββατο και την Κυριακή, δεν έχει καμία σχέση με τον Παναθηναϊκό που θέλει να παρατάξει ο Ντέγιαν Ράντονιτς στις αρχές Οκτωβρίου. Στις πρώτες επίσημες υποχρεώσεις της ομάδας. Δεν υπάρχει κανένας λόγος απολύτως για εμάς που είμαστε εκτός ομάδας να αναλύσουμε το παραμικρό και να προσπαθήσουμε να βγάλουν το οποιοδήποτε συμπέρασμα. Μιλάμε για μια ομάδα που είχε κομβικές απουσίες (Παπαγιάννης, Γκριγκόνις και ο παίκτης που θα έρθει στο «4»), μια ομάδα που είχε παίκτες με ελάχιστες προπονήσεις (Ουόλτερς, Λι), μια ομάδα που το Σάββατο δεν είχε τον Άντριους και την Κυριακή (για ένα ημίχρονο) τον Ουόλτερς.

Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό δεν έχουμε πολλά να πούμε. Ή μάλλον θα μπορούσαμε να πούμε πολλά, τα οποία όμως δεν θα είχαν καμία αίσθηση… σιγουριάς και φερεγγυότητας. Είναι ξεκάθαρο ότι ο τεχνικός του «τριφυλλιού» έχει ως προτεραιότητα να δώσει χρόνο και χώρο σε νεαρούς Έλληνες παίκτες (Μαντζούκας, Χουγκάζ, αδέλφια Καλαϊτζάκη), όπως και ήταν ξεκάθαρο ότι παίκτες όπως είναι ο Ντέρικ Ουίλιαμς είναι έτοιμοι να κάνουν τη διαφορά άμεσα. Πολύ καλά στοιχεία έδειξε την Κυριακή ο Άντριου Άντριους. Το μεγάλο στοίχημα για πολλούς. Μιας και μιλάμε για ένα εξαιρετικό ταλέντο, με πολλές δυνατότητες, που τώρα θα έχει την ευκαιρία να δοκιμάσει τις αντοχές του στο υψηλότερο επίπεδο. Ένα κλικ πιο πίσω μοιάζει να είναι ο Γκουντάιτις, αλλά σε λογικό πλαίσιο αναφορικά με το κορμί του.

Αυτά είναι τα συμπεράσματα που θα μπορούσε να βγάλει κάποιος σε ατομικό επίπεδο. Σε συλλογικό, ούτε για πλάκα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να βγάλουμε συμπεράσματα απλά για να βγάλουμε. Το «θέλω» του Ντέγιαν Ράντονιτς είναι να μπορέσει να παρουσιάσει στο τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος» (23-24 Σεπτεμβρίου) μια ομάδα όσο το δυνατόν πιο έτοιμη. Άλλωστε μια εβδομάδα αργότερα οι «πράσινοι» θα πραγματοποιήσουν τις πρώτες τους επίσημες εμφανίσεις, στο Super Cup που θα λάβει χώρα στο νησί της Ρόδου.

Οπότε, θέλουν δε θέλουν μερικοί, υπομονή και όταν έρθει η ώρα θα κρίνουμε, αναλύσουμε, σχολιάσουμε, τους πάντες και τα πάντα.