By Τα «ρίσκα» του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, η ετοιμότητα του «κολλημένου» μεταγραφικά Παναθηναϊκού και η αχίλλειος πτέρνα μιας καλύτερης και πιο έτοιμης από τους Πράσινους ομάδας.
Aυτή τη φορά η προετοιμασία κύλησε ομαλά. Ο υπερπολύτιμος Σένκεφελντ θα πάρει τη θέση του στο κέντρο της άμυνας, ο καλύτερος αριστερός μπακ του περυσινού πρωταθλήματος, Χουάνκαρ, θα επανεμφανιστεί στο αρχικό σχήμα του Παναθηναϊκού, ο Σπόραρ με μια επιπρόσθετη εβδομάδα εκγύμνασης θα είναι εκτός απροόπτου ο βασικός φορ και ο Αλεξανδρόπουλος θα προσφέρει στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς μια επιλογή από τον πάγκο και πολλά τρεξίματα σε μια ημιτελή (ή «ημίγυμνη», όπως το πάρει κανείς…) μεσαία γραμμή, η οποία δέκα μέρες πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος δεν έχει ούτε έναν δημιουργικό χαφ.
Η εξέδρα θα «καίει» μία ώρα πριν από το ματς. Το κοινό θα πάει στη Λεωφόρο για τη φωνή, τη στήριξη, το χειροκρότημα και το τραγούδι ακόμα κι αν η Σλάβια προηγηθεί. Ειδικά σ’ αυτή τη ρεβάνς εναντίον των Τσέχων δεν πάει στο γήπεδο για να πανηγυρίσει την πρόκριση. Πάει για να δει ξανά τον Panathinaikos, πάει για να συλλέξει στιγμές, πάει για να βοηθήσει όσο μπορεί τους παίκτες. Κι αν «κάτσει» η ανατροπή, θα την πανηγυρίσει με την ψυχή του. Όμως δεν έχει το «πρέπει» μέσα του, δεν θα ζητήσει κανενός την κεφαλή αν συμβεί το λογικό, δηλαδή ο αποκλεισμός.
Είναι φαβορί, αλλά έχει «συμπλέγματα»
Η Σλάβια είναι… γενικώς μια καλή ομάδα. Απλώς μια καλή ομάδα. Ειδικά γι’ αυτό το επίπεδο, όμως, για τον γ’ προκριματικό γύρο του Conference League, είναι μια πάρα πολύ καλή ομάδα. Με τον ίδιο προπονητή με τον οποίο τα τελευταία 4 ½ χρόνια έχει κατακτήσει τρία πρωταθλήματα και τρία Κύπελλα. Με περισσότερες λύσεις μεσοεπιθετικά – φάνηκε πεντακάθαρα στην Πράγα. Σε καλύτερο επίπεδο φυσικής κατάστασης, πιο έτοιμη και με μια γενιά παικτών πιο έμπειρων σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις από τους σημερινούς του Παναθηναϊκού. Όμως είναι φοβική! Και ευλόγως είναι φοβική από τα «στραπάτσα» της σε προκριματικές φάσεις ευρωπαϊκών διοργανώσεων, κυρίως τα δυο απανωτά περυσινά: νοκ άουτ από τη Φερεντσβάρος στο Champions League, νοκ άουτ από τη Λέγκια Βαρσοβίας στο Europa League, «κατρακύλησε» στο Conference League, όπου κατάφερε να φτάσει μέχρι τον προημιτελικό, όπως και ο ΠΑΟΚ.
Το πόσο φοβική είναι φάνηκε πεντακάθαρα στην Πράγα. Χαμηλό τέμπο στο α’ ημίχρονο. Δίχως ρίσκα. «Να μην το φάμε και κάπως θα το βγάλουμε το γκολ». Ετσι πήγαινε το ματς μέχρι την αποβολή του Παλάσιος. Κι όταν μύρισε… αίμα από τον πανικό του άπειρου Παναθηναϊκού, όρμηξε! Δυο σούπερ ευκαιρίες κι ένα γκολ σε πέντε λεπτά μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου.
Και μετά, στο β’ μέρος, πάλι φοβική. Επένδυσε στο βάθος του πάγκου της και στην ποδοσφαιρική της ταυτότητα, δεν έκανε κάτι φοβερό. Βρήκε το 2-0 όπου… χάθηκε η μπάλα και εν συνεχεία, παρότι μετά το 75’ ο Παναθηναϊκός είχε παραδώσει πνεύμα όντας εξουθενωμένος, δεν πήρε το παραμικρό ρίσκο για να πετύχει το 3-0 και να «τελειώσει» την πρόκριση. Λογικό θα πει κάποιος: μια φορά ξέφυγε ο Σπόραρ σε κόντρα επίθεση και πήρε την αποβολή του Εντουάρντο Σάντος, δεύτερη φορά έκλεψε τη μπάλα στη μεσαία γραμμή ο Βαγιαννίδης και λίγο έλειψε να πετύχει το γκολ του καλοκαιριού!
Τα «ρίσκα» δεν θα είναι… «τρέλες»
Ο Γιοβάνοβιτς μίλησε για «ρίσκα», αλλά μην περιμένετε έναν Παναθηναϊκό που θα παίζει με την άμυνα στη μεσαία γραμμή. Δεν τα κάνει αυτά ο Σέρβος και σωστά δεν τα κάνει. Πώς ακριβώς θα «αποτυπωθούν» στον αγωνιστικό χώρο αυτά τα «ρίσκα» το γνωρίζει μόνο εκείνος, το τιμ του και οι παίκτες του. Μπορεί να χρησιμοποιήσει δυο επιθετικούς από την αρχή. Μπορεί να δώσει εντολή για όσο το δυνατόν περισσότερη πίεση και ένταση στα πρώτα 15 λεπτά του αγώνα, ώστε ο Παναθηναϊκός να καβαλήσει το κύμα της παλλόμενης εξέδρας και να «σερφάρει» σ’ ένα ταχύτατο 1-0. Ας μην περιμένουμε, όμως «τρέλες».
Είναι μια προπονητική πρόκληση και για τον ίδιο τον κόουτς αυτό το ματς, μιας και ουδέποτε στην καριέρα του κλήθηκε να ανατρέψει σε εντός έδρας ρεβάνς εκτός έδρας ήττα με διαφορά δύο γκολ, παρότι έχει διαχειριστεί ουκ ολίγα νοκ άουτ παιχνίδια και με τον ΑΠΟΕΛ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και με την Αλ Νασρ στο ασιατικό Champions League. Και γνωρίζει πολύ καλά ότι σε τέτοιου είδους παιχνίδια τα λάθη δύσκολα συγχωρούνται από τον αντίπαλο και οι λεπτομέρειες μπορούν να καθορίσουν το αποτέλεσμα σε μια στιγμή: τύχης, ατυχίας, έμπνευσης, διαιτησίας, όλα παίζουν μπάλα.
Αξίζει τον κόπο να επενδύσει ο Παναθηναϊκός σ΄αυτόν τον φόβο της Σλάβια: αν έχεις αυτοπεποίθηση νικητή δεν μιλάς για το… χορτάρι, που είναι ό,τι καλύτερο και «ευρωπαϊκού επιπέδου» έχει να επιδείξει σ΄ έναν ξένο η απαρχαιωμένη Λεωφόρος. Όμως αυτό δεν αρκεί διότι απλούστατα αυτός ο Παναθηναϊκός δεν είναι μια έτοιμη – «σεταρισμένη» ομάδα όπως αυτή που βλέπαμε στο περυσινό τελευταίο τρίμηνο.
Είναι μια ομάδα υπό κατασκευή, που περιμένει 3-4 μεταγραφές ακόμα, μια ομάδα η οποία αύριο θα παίξει μ’ έναν ολοκαίνουριο σέντερ φορ και δίχως τους δυο εξτρέμ που θα είναι οι βασικοί της στη σεζόν: Παλάσιος – Βέρμπιτς. Για να τα καταφέρει πρέπει ν’ αγγίξει την τελειότητα για να παίξει εν συνεχεία τα ρέστα του με την πολωνική Ράκοβ και να ανατρέψει τελικά όλα τα προγνωστικά. Όπως είχε κάνει και πέρυσι.
Comments