Η ώρα της γενιάς του 2001 έφτασε!

Μάγκνουσον, Σπόραρ, Βέρμπιτς, αποκτήθηκαν απ’ τον Παναθηναϊκό για να δώσουν ποιότητα στην ομάδα. Και θα το κάνουν λόγω της αξίας που έχουν ως ποδοσφαιριστές, η οποία δεν αμφισβητείται από κανέναν. Υπήρξαν οι κινήσεις ενίσχυσης του ρόστερ (Τσέριν, Γκάνεα, Λοντίγκιν) και φυσικά θα ακολουθήσουν επιπλέον προσθήκες με σκοπό να ανέβει η ποιότητα και το «βάθος» του ρόστερ.

Οι εποχές που ο Παναθηναϊκός στόχευε στην εξέλιξη νέων παιδιών, επειδή αυτό τον ανάγκαζε να κάνει το χαμηλό του μπάτζετ, έχουν περάσει. Το αντιλαμβάνεται με άνεση ο καθένας αναλύοντας τα ποσά που δόθηκαν και θα δοθούν, αλλά και κοιτώντας τις λύσεις που υπάρχουν χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί οι μεταγραφές φυσικά.

Μέσα σε αυτό το «χτίσιμο» του έμψυχου δυναμικού, υπάρχουν δύο παιδιά προερχόμενα απ’ τα σπλάχνα του Τριφυλλιού, έτοιμα όχι απλά να δείξουν το ταλέντο τους, αλλά να παγιώσουν τους εαυτούς τους ως πολύτιμα στοιχεία της ομάδας. Δύο παιδιά γεννημένα το 2001 με ικανότητα και προοπτική αξιοσημείωτης καριέρας Πράσινους και την Εθνική ομάδα.

Ο ένας είναι ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος. Το Νοέμβριο θα κλείσει τα 21 του χρόνια, αλλά ήδη είναι για τα καλά μέλος του βασικού ροτέισον. Προέρχεται από σεζόν 32 εμφανίσεων με τις 20 εξ αυτών όντας βασικός. Όχι σε ματς εύκολα, αλλά κυρίως σε αναμετρήσεις «φωτιά». Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς τον εμπιστεύτηκε, πήρε πολλές ευκαιρίες και έδειξε πως τις αξίζει. Γι’ αυτό και πλέον έχει παγιωθεί ως ένας χαφ που σε κάθε ματς διεκδικεί φανέλα βασικού.

Ακόμη και ο ίδιος ο σχεδιασμός με την απόκτηση του Τσέριν στην ίδια θέση που παίζει ο Αλεξανδρόπουλος, δείχνει πως του ανοίγεται ακόμη περισσότερο ο δρόμος. Την περασμένη σεζόν έπρεπε να προσπεράσει τον Βιγιαφάνιες και τον Μαουρίσιο για να αγωνιστεί. Πλέον με μεγαλύτερη εμπειρία, περισσότερο «αέρα» ποδοσφαιρικό, δε στοχεύει απλά στην εξέλιξή του. Η οποία και είναι επιβεβλημένη καθώς μιλάμε για παιδί 20 ετών. Στοχεύει στην άνοδο των ποδοσφαιρικών του στάνταρ.

Με τη δικαιοσύνη που διακρίνει τον Γιοβάνοβιτς, τις ευκαιρίες που αξίζει ξέρει πως θα τις πάρει ο Αλεξανδρόπουλος. Όπως γνωρίζει πως μέσω της δουλειάς θα ανελιχθεί ακόμη περισσότερο. Ένας μέσος με τεράστιο προσόν την κάθετη κίνηση, την ένταση στο παιχνίδι του και την ταχύτητα για τις θέσεις που αγωνίζεται. Προσόντα που όσο τα βελτιώνει, τον καθιστούν υπεραπαραίτητο όχι μόνο για τον Παναθηναϊκό αλλά και για την Εθνική ομάδα. Μέλος της οποίας ήδη είναι.

Ο δεύτερος εκπρόσωπος της γενιάς του 2001, είναι ο Γιώργος Βαγιαννίδης. Σαφώς μικρότερη εμπειρία από τον Αλεξανδρόπουλο, λόγω της περιπέτειάς του στο εξωτερικό και της ατυχίας που είχε την περασμένη σεζόν με τον τραυματισμό στο χέρι. Ο «Βάγια» κλείνει τα 21 τον επόμενο μήνα. Διέκοψε την παρουσία του στον Παναθηναϊκό απ’ την ακαδημία μέχρι την πρώτη ομάδα, τη χρονιά που αποφάσισε να αποδεχτεί το κάλεσμα της Ίντερ.

Οι «νερατζούρι» τον έδωσαν δανεικό στην Σιντ Τρούιντεν του Βελγίου, όπου και δεν αγωνιζόταν. Η επιστροφή στο… σπίτι, έμοιαζε και ήταν η καλύτερη λύση γι’ αυτόν. Έμεινε μια αγωνιστική περίοδο στη Β ομάδα για να πάρει παιχνίδια. Όσο αγωνίστηκε ξεχώριζε. Ήρθε όμως η ατυχία με το κάταγμα στο χέρι, που τον κράτησε αρκετό καιρό εκτός. Αν δεν είχε αυτή την ατυχία, ίσως να είχε γρηγορότερα συμμετοχές με την πρώτη ομάδα. Καθώς ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς εμπιστεύεται το ταλέντο του και θεωρεί πως μπορεί να προσφέρει.

Καθόλου συμπτωματική η απόφαση του Σέρβου τεχνικού να αναβαθμιστεί σημαντικά τη φετινή σεζόν. Όχι απλά θα είναι μόνιμο μέλος της πρώτης ομάδας, αλλά θα πάρει ρόλο στο ρόστερ. Όποιος πιστεύει πως απλώς θα είναι ένα συμπληρωματικό «εργαλείο», γελιέται. Φάνηκε άλλωστε κι απ’ τη διαχείρισή του στην προετοιμασία.

Είναι μια λύση τόσο για το δεξιό άκρο της άμυνας, όσο και για το αντίστοιχο «φτερό» της μεσοεπιθετικής γραμμής. Εκεί που χρησιμοποιήθηκε για ένα ημίχρονο στην Πράγα. Ο Βαγιαννίδης δεν έχει μεγάλη εμπειρία σε επαγγελματικό επίπεδο, όμως διαθέτει τα ποδοσφαιρικά στοιχεία που θα ζήλευαν πολλοί τόσο της ηλικίας του, ακόμη και φτασμένοι παίκτες. Ταυτόχρονα, συνδυάζει το ταλέντο του με το… θετικό θράσος που χρειάζεται το ποδόσφαιρο.

Ο χρόνος και ο χώρος που έψαχνε, είναι έτοιμος να του προσφερθεί. Στο χέρι του από εκεί και πέρα, να ανεβάσει το στάτους του. Τόσο στον Παναθηναϊκό όσο και στο άθλημα συνολικότερα. Είναι χρυσή ευκαιρία για τον Βαγιαννίδη, καθώς η Ελλάδα δε διαθέτει πολλά παιδιά με τα δικά του χαρακτηριστικά στις θέσεις που αγωνίζεται. Κατά συνέπεια γιατί όχι να μην ακολουθήσει το παράδειγμα του Αλεξανδρόπουλου και να γίνει κι αυτός σε μικρή ηλικία, βασικό μέλος του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος.

Δύο παιδιά που έχουν πολλά χρόνια ανόδου μπροστά τους. Έχουν πάψει να θεωρούνται ταλέντα, έχουν περάσει στην κατηγορία των παικτών με ρόλο. Αυτό μπορεί να τους βοηθήσει να ανεβάσουν τις καριέρες τους, μέσω της δουλειάς και φυσικά της συνεισφοράς στον Παναθηναϊκό.