Μεταγραφάρες για τον προπονητή, αγώνες που θέλουν τύχη

Πρόβα τζενεράλε, αποκαλυπτήρια κι άλλα τέτοια που πηγαίνουν… περίπατο. Το φιλικό του Παναθηναϊκού με τη Φόλενταμ ήταν ένα 90λεπτο που πραγματικά και να μην υπήρχε, μικρό το κακό. Ακόμη κι ο ίδιος ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, είτε λόγω των προβλημάτων με την ίωση, είτε από δική του επιλογή, απέφυγε το φανέρωμα πολλών σκέψεων πριν τη Σλάβια Πράγας.

Άξια αναφοράς μόνο η συμμετοχή του Βαγιαννίδη. Καθαρά ως ατομική απόδοση κι όχι με προεκτάσεις που δεν πρέπει να έχουν θέση στον Παναθηναϊκό και τις φιλοδοξίες τους. Δηλαδή μη σταθούμε στο πόσο καλός ήταν επειδή έπαιξε εξτρέμ. Όχι, δεν θα «βαφτιστεί» πολυθεσίτης για να μη γίνει κάποια κίνηση συμπλήρωσης των θέσεων στα «φτερά». Δε νομίζουμε να συνέβαινε κάτι τέτοιο, απλά το αναφέρουμε για να εντυπωθεί στο μυαλό όλων μας.

Αυτά τα παιδιά πρέπει να δουλευτούν όχι γενικά κι αόριστα. Ο Βαγιαννίδης όπως κι ο Αλεξανδρόπουλος που σαφώς έχει άλλες παραστάσεις, είναι 20 ετών. Τεράστια κεφάλαια για τον Παναθηναϊκό, παιδιά που πρέπει να γίνουν σημεία αναφοράς. Ο πρώτος ως δεξί μπακ κι ο δεύτερος ως κεντρικό χαφ. Τα υπόλοιπα είναι απλά για να μπερδεύουν τις καταστάσεις.

Είναι και προφανές στο κάτω-κάτω πως η έλλειψη λύσεων έφερε αυτού του είδους τις δοκιμές. Μικρής δυναμικότητας η Φόλενταμ, ομάδα όσα πάνε κι όσα έρθουν τακτικά, κόντρα σε έναν Παναθηναϊκό με τριάδα μπροστά που ποτέ ξανά δε θα ξαναδούμε. Τόσο απλά. Η αναφορά για τον Βαγιαννίδη, έρχεται απλά ως η απόδειξη πως δικαίως ο Γιοβάνοβιτς τον αναβάθμισε στο ρόστερ και ουσιαστικά τον έχει ως δίδυμο με τον Κώτσιρα στα δεξιά.

Το φιλικό πέρασε, η «κάψα» όλων είναι οι μεταγραφές. Επειδή είναι «θερμές» στο συγκεκριμένο επίπεδο οι μέρες. Σπόραρ ανακοινώθηκε, Βέρμπιτς «έκλεισε», γράφτηκε ο Βιτίνιο. Γίνεται… δουλίτσα με λίγα λόγια. Ξέχωρα απ’ το ποιοι έκλεισαν, ποιοι κλείνουν, ποιοι θα κλείσουν, υπάρχει ένα μοτίβο κινήσεων που αξίζει αναφοράς. Έστω και κρατώντας χαμηλότερα την μπάλα απ’ όσο θα έπρεπε, επειδή οι δύο Σλοβένοι είναι όντως μεγάλη υπόθεση.

Δε χρειάζεται να σας το πει κανείς ή να διαβάσετε εντυπωσιακούς τίτλους για να το καταλάβετε. Ποδοσφαιριστές διεθνείς, στην καλύτερη ηλικία της καριέρας τους, προερχόμενοι από ομάδες όπου πρωταγωνιστούσαν και έχουν μάθει στο υψηλό επίπεδο.

Με παραστάσεις σημαντικές. Ούτε «λαχεία», ούτε στοιχήματα, ούτε περιττά ρίσκα. Γι’ αυτό και τα λεφτά που χρειάστηκαν δε θυμίζουν σε τίποτα το πρόσφατο παρελθόν. Παράλληλα, μιλάμε για παίκτες που αναδεικνύουν τα προσόντα τους όχι μέσω της ατομικής ενέργειας. Είναι παίκτες ομάδας. Θέλουν ένα σύνολο να «δέσουν» και να το ανεβάσουν επίπεδο.

Αυτό ακριβώς που υπηρετεί ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Αυτό που ξέραμε πως θα αναζητήσει. Με ασφάλεια λοιπόν, σημειώνεται ως άκρως θετικό το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός εμπιστεύεται αυτόν που πρέπει. Χωρίς διάθεση για περιττούς εντυπωσιασμούς που δε χρειάζονται, χωρίς προθέσεις για παρεμβάσεις που θα κάνουν κακό στο σύνολο. Χωρίς πάνω και κάτω ράφια όπως είπε ο Σέρβος τεχνικός.

Μόνο με τα λεφτά του Σπόραρ, θα μπορούσε να έρθει ένας… Ντιέγκο Κόστα για 2-3 χρόνια. Ε και; Θα έκανες την ομάδα άνω-κάτω με έναν τύπο που όσο παικτάρα είναι, τόσο θα αγωνιζόταν για τον εαυτό του και θα ταρακουνούσε ένα ποδοσφαιρικό οικοδόμημα που έχεις φτιάξει. Όχι πως αυτοί που πήρες είναι… της σειράς βέβαια, αλλά είναι της ομάδας.

Ψυχραιμία όμως. Υπάρχει ακόμη δρόμος. Ο φορ αποκτήθηκε, ο ένας εξτρέμ, οι ανάγκες σε καμία περίπτωση δεν τελειώνουν. Μην ξεχνάμε πως στα χαφ πρέπει να αντικατασταθούν δύο βασικού rotation σύμφωνα με το ποιους θα αντικαταστήσουν. Κυρίως όμως πρέπει να βρεθεί αυτός που θα πάρει το ρόλο του δημιουργού και θα κάνει τη διαφορά. Συν τη συμπληρωματική κίνηση ενός τέταρτου ακραίου μεσοεπιθετικού. Δεν είναι ούτε λίγες, ούτε απλές κινήσεις, καθορίζουν το ποιος θα είσαι σε πιο ξεκάθαρο βαθμό.

Υπάρχει δρόμος. Εκεί που ο δρόμος… τελείωσε, είναι η αναμονή για τη Σλάβια Πράγας. Μέρες έμειναν, τα κρίσιμα παιχνίδια έφτασαν. Στις μεταγραφές δεν μπορείς να στηρίζεις πολλά σε αυτή τη σειρά αναμετρήσεων. Παράλληλα είναι τέτοιο το επίπεδο της αντιπάλου, όσο και οι δικές σου ελλείψεις στο ρόστερ στην τωρινή του μορφή, που χρειάζεσαι τύχη.

Δεν είναι τύχη όταν έχουν ίωση τρεις βασικοί σου παίκτες που θα ταλαιπωρηθούν λίγες μέρες πριν το πρώτο ματς. Δεν είναι τύχη η αδιαθεσία του Ιωαννίδη που «δείχνει» ίωση. Η τύχη εστιάζεται αποκλειστικά εκεί. Στον αστάθμητο παράγοντα, σε αυτόν που δεν σχετίζεται με δουλειά, προπόνηση, τακτική. Εκεί δεν έχουμε φόβο. Ας έχει η Σλάβια που είχε την πραγματικά δύσκολη κλήρωση.

Ο Παναθηναϊκός θα παλέψει με λύσσα. Το μόνο σίγουρο. Όποια κι αν είναι η κατάληξη. Γιατί ξέρει καλά πως σε αντίθεση με τις μεταγραφές που λέγεται διαρκώς πως δεν είναι για ένα μήνα αλλά για πολλά χρόνια, τα ματς με τη Σλάβια είναι σημείο αναφοράς. Της επιστροφής στην Ευρώπη μετά από πέντε χρόνια. Δύσκολα χρόνια.

Οι πάντες σκέφτονται πως θα φέρει γκρίνια πιθανός αποκλεισμός νωρίς στη σεζόν, παρά την καλή αντίπαλο. Άλλοι αναλύουν το πόσο άργησαν οι μεταγραφές, παρά την τελική απόδειξη της ποιότητάς τους. Ας είμαστε λίγο πιο θετικοί θα λέγαμε εμείς. Ας σκεφτούμε πόσο μεγάλη ώθηση θα δώσει σε αυτή την προσπάθεια, με έναν εξαιρετικό προπονητή, με μια ομάδα με αρχές και ποδοσφαιρική δομή, η οποία ενισχύεται και θα ενισχυθεί περαιτέρω, πιθανή πρόκριση κόντρα στη Σλάβια Πράγας. Κόντρα στους Τσέχους που αρκεί κανείς να δει τα ευρωπαϊκά τους αποτελέσματα τα τελευταία χρόνια για να καταλάβει.

Παναθηναϊκός σημαίνει να μη φοβάσαι τα δύσκολα. Να μην είσαι φοβικός ποτέ και πουθενά. Η φανέλα είναι η ίδια, παρά τις πενταετίες απουσίας, παρά τα άσχημα αποτελέσματα που προηγήθηκαν. Κατά μαγικό τρόπο, στο ποδόσφαιρο η φανέλα παίζει ρόλο. Αυτή επιτάσσει συσπείρωση και θετική αύρα προς την ομάδα. Πίστη και εμπιστοσύνη. Όχι μόνο αρνητικές σκέψεις και… προαναγγελίες γκρίνιας.