Ανάλυση: Αντράζ Σπόραρ,Ένας deep lying forward που ξέρει να… εκτελεί

Ένας «deep lying forward»…

Αν ο ρόλος του «deep lying forward» είχε όνομα, θα λεγόταν Αντράζ Σπόραρ. Ο ποδοσφαιριστής που έχει αυτόν τον ρόλο, καλείται να συνδέει την επίθεση με τη μεσαία γραμμή. Έτσι λειτουργεί και ο Σλοβένος, αφού κατεβαίνει χαμηλά στο γήπεδο ώστε να υποδέχεται μπάλες και να λειτουργεί ως στήριγμα-σκλοπάτι ώστε να βοηθάει στην ανάπτυξη της μπάλας.

Ο «deep lying forward» έχει ως στόχο να γυρίσει χαμηλά και να κρατήσει την μπάλα, πριν τροφοδοτήσει τους συμπαίκτες του. Ουσιαστικά είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ μεσαίας γραμμής και επίθεσης, απλώνοντας την μπάλα κυρίως στο πλάι ενώ αν έχει χρόνο μπορεί να γυρίσει και να παίξει με μέτωπο. Σε αντίθεση με τον… false 9, που έχει τον ρόλο να τραβήξει μακριά τα στόπερ από το πεδίο δράσης τους.

Του αρέσει να κατεβαίνει χαμηλά στο γήπεδο ώστε να υποδέχεται μπάλες, να λειτουργεί ως στήριγμα-σκαλοπάτι και να βοηθάει στην ανάπτυξη. Καλός τεχνίτης, με εξαιρετικές επαφές με την μπάλα, αλλά και ένας φορ που νοιάζεται στο πως να φτιάχνει τους συμπαίκτες του εκτός από τον εαυτό του.

Ο Σπόραρ είναι ποδοσφαιριστής που παίζει για την ομάδα του αρκετά, ένας ιδιαίτερα χρήσιμος παίκτης για τον προπονητή αφού εκτός από το να βάζει γκολ, κάνει πολλές δουλειές μέσα στο γήπεδο. Επίσης, δεν είναι ποδοσφαιριστής που θα τραβηχτεί στα πλάγια, δεν το συνηθίζει και αυτό γίνεται σπάνια. Κινείται κυρίως στον χώρο ευθύνης του και στον κεντρικό… διάδρομο, στον άξονα και σε μια νοητή ευθεία από την εστία.

…με στοιχεία ενός μοντέρνου poacher

Ο 28χρονος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως target-man, αφού ο συγκεκριμένος ρόλος στο ποδόσφαιρο ταιριάζει περισσότερο σε παίκτες-σκιάχτρα. Οι target-men είναι ποδοσφαιριστές που είναι εξαιρετικοί με το κεφάλι και στις εναέριες μονομαχίες, οι οποίοι σωματικά είναι δυνατοί και εφαρμόζεται συχνά-πυκνά για να απορροφά η ομάδα την πίεση του αντιπάλου, προσπαθώντας να χτυπήσει στην πλάτη.

Ο Σπόραρ διαφέρει από αυτό το στιλ, παρότι βλέπει τον κόσμο από τα 186 εκατοστά. Το κεφάλι δεν είναι το πιο δυνατό του σημείο, ιδιαίτερα μιλώντας για τα τελειώματα, γι’ αυτό κάνουμε λόγο για έναν μοντέρνο… poacher. Διότι τα παλαιότερα χρόνια, οι poachers ήταν οι παίκτες-«οφσάιντ» όπως ο Ιντζάγκι. Αποτελεί έναν ποδοσφαιριστή με εξαιρετικό timing, που ξέρει να βρίσκεται στο κατάλληλο σημείο ώστε να τροφοδοτηθεί από τους συμπαίκτες του. Έχει την ικανότητα να εκμεταλλεύεται τον λιγοστό χώρο που θα του δοθεί στην αντίπαλη περιοχή, απ’ όπου και του αρέσει να εκτελεί, ενώ αρέσκεται με τις διάφορες κινήσεις του μέσα στο «κουτί» να βρίσκει αυτό το… μισό εκατοστό για να κάνει τελική προσπάθεια.

Ας βάλει κανείς στο μυαλό του τον Μάουρο Ικάρντι, μιλώντας ακριβώς για το στιλ και μόνο! Ένας ποδοσφαιριστής της μιας επαφής μέσα στην περιοχή, ο οποίος ήθελε ελάχιστο χώρο για να εκτελέσει και με τις κινήσεις του κατάφερνε να ξεμαρκαριστεί. Ο Σπόραρ είναι τέτοιου στιλ, έχοντας πολύ καλή τεχνική κατάρτιση, αλλά και εξαιρετικά τελειώματα των φάσεων με τα δύο πόδια. Παράλληλα, οι μοντέρνοι poachers είναι παίκτες που τους αρέσει περισσότερο να τροφοδοτούνται χαμηλά παρά υψηλά, βοηθώντας στο γρήγορο Passing game επίσης.

Στα συν του ότι εκτελεί πέναλτι και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία, μετρώντας συνολικά στην καριέρα του 20/27. Τα τέσσερα από τα επτά χαμένα ήταν το 2019 με τη φανέλα της Σλόβαν Μπρατισλάβας.

Εργατικότητα και ταπεινότητα…

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, εκτός της αξίας ενός ποδοσφαιριστή κοιτάζει αρκετά και τον χαρακτήρα του. Θέλει να έχει έναν παίκτη που δεν θα του δημιουργήσει προβλήματα στα αποδυτήρια ή κατά τη διάρκειας μιας προπόνησης και ενός αγώνα. Ο Σπόραρ σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχει αντλήσει το sportfm.gr από τους ανθρώπους της Σπόρτινγκ Λισαβόνας είναι ένας εξαιρετικός χαρακτήρας που δεν δημιούργησε προβλήματα στον Ρούμπεν Αμορίμ, ο οποίος δεν τον υπολόγιζε ιδιαίτερα αφού δεν ταίριαζε στο στιλ παιχνιδιού του. Διακρίνεται για το ήθος του, ενώ και το γεγονός πως έχει αποβληθεί μόλις μια φορά στην καριέρα του και αυτή με δεύτερη κίτρινη κάρτα (σσ. με τον διαιτητή να θεωρεί πως σκόραρε επιτηδευμένα με το χέρι) θεωρώντας για γκολ με το χέρι, το αποδεικνύει.

Παράλληλα, οι Πορτογάλοι ανέφεραν πως ήταν ένας ποδοσφαιριστής που αρκετές φορές καθόταν για μπόλικη ώρα στο γήπεδο μετά την προπόνηση, προσπαθώντας να εξασκηθεί και να βελτιωθεί στα τελειώματά του, ενώ ήταν από τους παίκτες που δεν έβλεπες ποτέ αδιάφορους, έχοντας κίνητρο για συνεχή βελτίωση.