Η συγκινητική αναφορά της ΚΑΕ για τον Παύλο Γιαννακόπουλο

Η ανακοίνωση του Παναθηναϊκού:

“10 Ιουνίου 2018… Τέσσερα χρόνια πριν. Μια ημερομηνία που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό και την καρδιά των απανταχού φίλων του Συλλόγου αλλά και γενικότερα του Ελληνικού Αθλητισμού καθώς ο Παύλος Γιαννακόπουλος κίνησε για τον Παράδεισο. Σήμερα θυμόμαστε όλοι αυτή την ημέρα και αισθανόμαστε πως ήταν «χθες», πως ο «κύριος Παύλος», όπως τον προσφωνούσε ο απλός φίλαθλος, δεν έφυγε ποτέ και είναι πάντα αναμεσά μας. Άλλωστε, είναι τόσες οι αναμνήσεις, τόσες οι στιγμές χαράς και δόξας που μοιάζει ακατόρθωτο να τις απαριθμήσεις. Τόσες επιτυχίες από έναν άνθρωπο που μπήκε στη «ζωή» του μπάσκετ το 1987 και την άλλαξε καθιστώντας τον Παναθηναϊκό ως την κορυφαία ομάδα στην ιστορία της Ευρωλίγκας και φέρνοντας στη χώρα αθλητές παγκόσμιου βεληνεκούς αλλάζοντας άρδην το αθλητικό της στάτους. Η Ελλάδα έγινε ξαφνικά το κέντρο της καλαθοσφαίρισης και στη Γη της παρέλασαν ονόματα που δεν μπορούσε ποτέ κανείς να φανταστεί πως θα τα θαυμάσει από κοντά.

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου του 1929 και «έφυγε» από τη ζωή στις 10 Ιουνίου του 2018, ακριβώς 31 χρόνια μετά την ημέρα που έγινε για πρώτη φορά πρόεδρος του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου (10/6/1987) και 47 χρόνια μετά την πρώτη επίσημη εμπλοκή του ως διοικητικός παράγοντας του Συλλόγου, το 1971. Ήταν ο άνθρωπος που άλλαξε μαζί με την οικογένειά του την ιστορία του αθλήματος στη χώρα και φυσικά του «μπασκετικού» Παναθηναϊκού, καθώς υπό την ηγεσία του ο Σύλλογος κατέκτησε έξι φορές την κορυφή της Ευρώπης και έκανε γνωστό το «τριφύλλι» στα πέρατα ολόκληρης της υφηλίου (κατάκτηση και διηπειρωτικού Πρωταθλήματος του 1996).

Έχοντας πάντοτε στο πλευρό του τη σύζυγό του, Δέσποινα, κατάφερε μέσα από μεγάλες δυσκολίες και αμέτρητες ώρες ενασχόλησης με το Σύλλογο να δει το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητα. Τα έξι ευρωπαϊκά τρόπαια και οι αμέτρητοι τίτλοι στην Ελλάδα ανήγαγαν τον Παναθηναϊκό στην πιο επιτυχημένη ομάδα της γηραιάς ηπείρου, με το όραμα του Παύλου Γιαννακόπουλου και της οικογένειάς του να παίρνει σάρκα και οστά μετά από τεράστιες προσπάθειες και θυσίες για το καλό του Συλλόγου. Η αγάπη του Παύλου Γιαννακόπουλου για τον Παναθηναϊκό ξεκίνησε από μικρή ηλικία, ωστόσο εντάχθηκε επισήμως στις τάξεις του το 1971. Πέντε χρόνια αργότερα (1976), ανέλαβε το πόστο του γενικού αρχηγού και το Α’ αντιπροέδρου, ενώ κατά τη διάρκεια της ίδιας χρονιάς, διετέλεσε και Γενικός Γραμματέας, βοηθώντας πάντοτε με κάθε τρόπο το Σύλλογο ανιδιοτελώς σε όλα τα αθλήματα. Το 1987 ήταν κατά γενική ομολογία μια χρονιά-ορόσημο για το άθλημα στη χώρα μας και μια πηγή έμπνευσης για όλους τους Έλληνες, καθώς η κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ έβαζε το «μικρόβιο» του αθλήματος σε κάθε σπιτικό. Τότε, ο Παύλος Γιαννακόπουλος αποφάσισε να ηγηθεί του τμήματος μπάσκετ του Παναθηναϊκού. Έτσι, ξεκίνησε ν’ αλλάζει και η ιστορία και από τα ιστορικά.. χώματα της Λεωφόρου και του «Τάφου του Ινδού» (στις 23/9/2015 μετονομάστηκε σε κλειστό «Παύλος Γιαννακόπουλος») τον οδήγησε στην κορυφή, εξελίσσοντάς τον χρόνο με το χρόνο.

Από την πρώτη ημέρα ενασχόλησής του σκεφτόταν πώς θα καταφέρει να δημιουργήσει μια ομάδα που θα κάνει γνωστό το όνομα του Συλλόγου σε όλη την υφήλιο, έχοντας ν’ ανταγωνιστεί μεγάλες δυνάμεις της εποχής και στη συνέχεια πολλούς άλλους παράγοντες, μέχρι να φτάσει στην κορυφή. Ο Παύλος, με πείσμα, επιμονή, όραμα, διορατικότητα και έχοντας ως μεγάλο όπλο την παθολογική του αγάπη για το «τριφύλλι», θα κατάφερνε να φέρει στην Ελλάδα τα μεγαλύτερα ονόματα του αθλήματος. Από που να ξεκινήσει και που να σταματήσει κανείς… Όνειρα που έγιναν πράξη και άλλα που δεν εκπληρώθηκαν ποτέ, όπως η μεταγραφή του Ντράζεν Πέτροβιτς, τον οποίο ο Παύλος έφερνε στην Ελλάδα, μα ο Θεός είχε άλλα σχέδια για τον «Μότσαρτ», τον Ιούνιο του 1993. Θρύλοι του παγκόσμιου μπάσκετ ήρθαν στη χώρα μας για να φορέσουν τη φανέλα του Παναθηναϊκού, με την απόκτηση του Ντομινίκ Γουίλκινς να αποτελεί μέχρι σήμερα τη μεγαλύτερη μεταγραφή που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στην Ευρώπη. Μια ημέρα που το όνομα «Παναθηναϊκός» προκάλεσε παγκόσμιο σεισμό, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως στην πρώτη προπόνηση του Γουίλκινς έδωσαν το «παρών» στο ΟΑΚΑ περισσότεροι από 12.000 φίλοι του Συλλόγου. Η μετακίνηση, επίσης, του θρύλου του ελληνικού μπάσκετ, Νίκου Γκάλη, ήταν πρώτο θέμα στην ευρωπαϊκή αθλητική ειδησεογραφία το καλοκαίρι του 1992!

Καθ’ όλη την πορεία του στον Παναθηναϊκό είδε τεράστια ονόματα του αθλήματος αλλά και κορυφαίους Έλληνες αθλητές να κάθονται στον πάγκο και να φορούν τη φανέλα της ομάδας αλλά ουδέποτε αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό σαν μια επιχείρηση. Δεν είναι τυχαίο πως όλοι οι παίκτες που παρέλασαν με το «τριφύλλι» στο στήθος έτρεφαν τεράστιο σεβασμό και αγάπη για τον Παύλο, που πρώτα λειτουργούσε ως «πατέρας» και μετά ως πρόεδρος και παράγοντας. Με αυτή τη φιλοσοφία, ήρθαν οι πρώτες μεγάλες επιτυχίες, που έβαλαν τις βάσεις για μια δυναστεία που όμοιά της δεν έχει ζήσει ποτέ ο ελληνικός αθλητισμός”!