By Tα… σίγουρα βήματα που επιχειρεί ο Παναθηναϊκός και ο Γιοβάνοβιτς για την επόμενη ημέρα.
Είναι φανερό ότι οι άξονες της μεταγραφικής ενίσχυσης του Παναθηναϊκού είναι τρεις. Ο πρώτος μοιάζει να φωνάζει «safe επιλογές», ο δεύτερος «όχι οικονομικές τρέλες» και ο τρίτος «ενίσχυση σε όλες τις γραμμές», από τον τερματοφύλακα και τον σέντερ φορ, μέχρι τα στόπερ, τα χαφ και τα εξτρέμ.
Με λίγα λόγια ο Παναθηναϊκός γίνεται όλο και περισσότερο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς. Μπορώ να σας γράψω με βεβαιότητα ότι η ανανέωση του συμβολαίου του Χουάνκαρ καθυστέρησε πολύ και εξελίχθηκε σε θρίλερ, όχι γιατί ο Παναθηναϊκός δίσταζε σε σχέση με την ποιότητα και την ικανότητα του Χουάνκαρ, ούτε γιατί θεωρούσαν τρελές τις οικονομικές απαιτήσεις του στη διοίκηση, αλλά γιατί ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν ήθελε να χαλάσει τις ισορροπίες μέσα στην ομάδα.
Και ένας Χουάνκαρ με 600 χιλιάδες ευρώ ετήσιες απολαβές που ζητούσε αρχικά ο Ισπανός ήταν για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς ένας λόγος για να είναι χολωμένοι για παράδειγμα ο Βέλεθ και ο Σένκεφελντ, οι οποίοι έκαναν εξίσου εξαιρετική σεζόν. Ο Ιβάν ήθελε την παραμονή Χουάνκαρ χωρίς δεύτερη σκέψη, αλλά και χωρίς να ανατρέπονται οι ισορροπίες. Θα προτιμούσε στο τέλος της ημέρας να χάσει τον Χουάνκαρ από το να χαλάσει τις ισορροπίες.
Ετσι θα βαδίσει λοιπόν ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς, με λογική σύνεση και ισορροπία. Ετσι θα ενισχυθεί. Ο Βιγιαφάνες δεν είναι ένας παίκτης που ο προπονητής του Παναθηναϊκού δεν θα κρατούσε στην ομάδα αν το κασέ του ήταν στα 300 χιλιάρικα, αλλά αυτός που θα αμείβεται με 700 και 800 χιλιάδες τον χρόνο στον Παναθηναϊκό δεν θα πρέπει να είναι ένας από τους 11 παίκτες της ομάδας, αλλά αυτός που θα κάνει την διαφορά και ο Βιγιαφάνες δεν υπάρχει η αίσθηση ότι την κάνει και το ίδιο ισχύει για τον Χατζηγιοβάνη. Πιθανόν να έμενε στην ομάδα, αν το κασέ του και οι απαιτήσεις του δεν ξεπερνούσαν τις 500 χιλιάδες ευρώ.
Ο Ιβάν δεν βάζει κανέναν παίκτη πάνω από την ομάδα και τις ισορροπίες της, ο Ιβάν δεν δέχεται να μην έχει μία ομάδα με χαρούμενους παίκτες, ή παίκτες που θεωρούν τον εαυτό τους ριγμένο ή αδικημένο και με αυτόν τον τρόπο θα πορευτεί. Δεν θα διστάσει να δώσει το οκ και για παίκτη που θα παίρνει 1 εκατ. ευρώ το χρόνο, αλλά θα αισθάνεται, θα είναι σίγουρος, όσο σίγουρος μπορεί να είναι, ότι αυτός ο παίκτης θα κάνει από την αρχή ως το τέλος την διαφορά και θα είναι κατανοητό και στους υπόλοιπους παίκτες ότι την κάνει.
Ο Παναθηναϊκός επιπλέον θέλει να μειώσει όσο περισσότερο μπορεί το ρίσκο στις μεταγραφικές επιλογές του. Προσπαθεί ο Γιοβάνοβιτς να πάει σε επιλογές με μικρό ρίσκο ή τουλάχιστον επιλογές που στα δικά του μάτια, μοιάζουν χωρίς ρίσκο. Η απόκτηση του Λοντίγκιν αυτό ακριβώς είναι. Μία απολύτως safe επιλογή, ενός παίκτη που δεν παίρνει φανέλα βασικού σπίτι, αλλά που χτυπάει την πόρτα της ενδεκάδας τόσο δυνατά, όσο την χτυπάει και ο Μπρινιόλι.
Και αυτή είναι μία επιλογή χωρίς κόστος μεταγραφής (ελεύθερος) και χωρίς υψηλό συμβόλαιο. Για τον Ιβάν αυτός είναι ο ιδανικός συνδυασμός για τα δίδυμα που θέλει να φτιάξει σε κάθε θέση. Ο ίδιος να πηγαίνει ήσυχος στο σπίτι για τη θέση του τερματοφύλακα με δίδυμο Μπρινιόλι, Λοντίγκιν και οι παίκτες να ξέρουν ότι ο ανταγωνισμός είναι τόσο μεγάλος και δύσκολος που πρέπει να τα δίνουν όλα ακόμη και στις προπονήσεις προκειμένου να αποκτήσουν προβάδισμα για τη βασική ενδεκάδα.
Είναι εύκολο να συμβεί σε όλες τις θέσεις αυτό; Όχι ασφαλώς, αλλά ο Γιοβάνοβιτς αυτό επιδιώκει, έχοντας ένα σοβαρό πλεονέκτημα σε σχέση με κάθε άλλο προπονητή μεγάλης ομάδας αυτό το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Ο Ιβάν έχει επτά ή και οκτώ στους 11 έτοιμους, ήδη στην ομάδα. Ο Χουάνκαρ, ο Βέλεθ, ο Σένκεφελντ, ο Ρούμπεν Πέρεθ, ο Αιτόρ και ο Παλάσιος είναι δεδομένα βασικοί στην αρχή της σεζόν τουλάχιστον…
Επιπλέον ένας ή και δύο από τους Μπρινιόλι, Κότσιρα, Κουρμπέλη και Αλεξανδρόπουλο είναι εξαιρετικά πιθανό να είναι βασικοί. Αν μάλιστα μείνει και ο Γκατσίνοβιτς τότε πάμε για 8- 9 βασικούς από την περσινή ομάδα και αναζητείται ένας κεντρικός χαφ και ένας σέντερ φορ. Ακομη όμως και για αυτές τις θέσεις έχει λύσεις στα χέρια του. Ο Ιωαννίδης είναι ένα κλασικό παράδειγμα.
Φυσικά θα αποκτηθούν πολλοί περισσότεροι παίκτες το φετινό καλοκαίρι. Ο Παναθηναϊκός δεν θα πάρει ένα, αλλά δύο κεντρικά χαφ κι’ αν δεν μείνει ο Γκατσίνοβιτς τρία, ο Παναθηναϊκός θα πάρει δύο εξτρέμ στις θέσεις του Χατζηγιοβάνη και του Βιτάλ, φυσικά θα πάρει στόπερ και πιθανότατα δύο ακόμη ακραίους αμυντικούς (σίγουρα έναν αριστερά) και πιθανόν και ένα για δεξιά αν δεν μείνει ο Σάντσες και αν φύγουν και ο Μακέντα και ο Καρλίτος τότε θα πάρει δύο σέντερ φορ.
Με λίγα λόγια ο Παναθηναϊκός μαζί με τον Λοντίγκιν θα φτάσει σε διψήφιο αριθμό μεταγραφών το φετινό καλοκαίρι, αλλά με την ασφάλεια ότι 7-9 βασικούς τους έχει ήδη στην ομάδα, το οποίο είναι σπουδαία προίκα από την προηγούμενη σεζόν.
Μέσα στη σεζόν ακόμη και ο Αιτόρ, ή ο Παλάσιος ή ο Χουάνκαρ παίκτες που έλαμψαν πέρυσι μπορεί να γίνουν αναπληρωματικοί γιατί αυτοί που θα έρθουν θα τους ξεπεράσουν, αλλά το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός στα προκριματικά θα παίξει με αυτούς που ξέρει ο προπονητής καλά και ξέρουν τον προπονητή και αυτά που θέλει, καλά. Είναι σπουδαίο για αφετηρία…
Κι’ αν σας φαίνεται δύσκολο, αυτό που λέω, ότι δηλαδή η χρονιά μπορεί να ξεκινήσει με αυτούς βασικούς, αλλά να τελειώσει με άλλους πρωταγωνιστές, σας θυμίζω πως ξεκίνησε και μάλιστα εντυπωσιακά την περασμένη σεζόν ο Παναθηναϊκός. Με βασικούς και καλύτερους παίκτες του τον Καρλίτος, τον Βιτάλ και τον Μαουρίσιο και με επίσης βασικούς τους Διούδη, Σάρλια. Πέντε παίκτες που το πιθανότερο είναι ότι κανείς από αυτούς δεν θα είναι στο ρόστερ της ομάδας την επόμενη σεζόν…
Comments