Παναθηναϊκός για… κλάματα!

Ο Παναθηναϊκός με τέτοιες εμφανίσεις  δεν έχει καμία τύχη να πάρει το εισιτήριο για τους τελικούς.

Η Λάρισα θα τον αποκλείσει και θα συνεχίσει να γράφει ιστορία.

Η ομάδα του Φώτη Τακιανού μοιάζει να μην έχει ταβάνι και πηγαίνει από τη μία υπέρβαση στην άλλη. Από εκεί που φάνταζε ως ένα ακλόνητο φαβορί για υποβιβασμό κατάφερε να σωθεί, μπήκε στα playoffs, έδωσε τη «μάχη» της για την τετράδα, απέκλεισε τον Κολοσσό και τώρα έφερε την ημιτελική σειρά με τον Παναθηναϊκό στο 1-1. Ολόχρυσες σελίδες στην ιστορία της ομάδας του κάμπου.

Βέβαια, για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι, για να συμβεί αυτό έπρεπε να υπάρξει συνδυασμός πραγμάτων. Από τη μία ο Φώτης Τακιανός και οι παίκτες του να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και να παίζουν πολύ παραπάνω από τις δυνάμεις τους και από την άλλη ο Γιώργος Βόβορας να καλείται να διαχειριστεί μια από τις πιο άθλιες, απαράδεκτες, μίζερες και προβληματικές εμφανίσεις των παικτών του. Και για να μην παρεξηγηθούμε αυτό δε μειώνει ούτε στο ελάχιστο την τεράστια επιτυχία των Λαρισαίων, αλλά επιδεικνύει στο ακέραιο την αγωνιστική ανυπαρξία των «πράσινων».

Έκανε την Λάρισα… Εφές

Και αυτό που αναφέρουμε δεν έχει να κάνει τόσο με την ήττα της ομάδας, αλλά με την εμφάνιση. Είναι αδιανόητο να αγωνίζεται ο Παναθηναϊκός κόντρα στην Λάρισα, για τα ημιτελικά του πρωταθλήματος και στα μισά της δεύτερης περιόδου να έχει δεχθεί 43 πόντους και να βρίσκεται πίσω στο σκορ με 26. Μιλάμε για ένα ξεκάθαρο πρόβλημα νοοτροπίας. Σαν οι παίκτες του Παναθηναϊκού να μοιάζουν ότι δεν έχουν καταλάβει που βρίσκονται. Ποια φανέλα φοράνε και τι βάρος κουβαλάνε στις πλάτες τους. Κάποιος θα πει ότι μερικοί παίκτες μπορεί να μην αντέχουν να κουβαλάνε αυτό το βάρος και βρίσκονται στην ομάδα λόγω συνθηκών και δεδομένων. Δεκτό. Αλλά όπως και να το κάνουμε (και το ξαναλέμε με κάθε σεβασμό στη Λάρισα), δεν παίζεις με τον Ολυμπιακό, δεν παίζει με τη Ρεάλ, δεν παίζεις με την Εφές, δεν παίζεις με τη Μπαρτσελόνα. Με τη Λάρισα παίζεις.

Η 3-1, ή κανείς δε ξέρει τι θα ξημερώσει

Πλέον οι επιλογές για τον Παναθηναϊκό είναι δύο. Η αλλάζει ή βουλιάζει. Η παίρνει τα δύο επόμενα παιχνίδια στη σειρά και πάει να δώσει και την ψυχή του κόντρα στον Ολυμπιακό ή… κανείς δε ξέρει τι θα ξημερώσει.

Και να ξεκαθαρίσουμε και κάτι άλλο. Είναι από τις φορές που μια τέτοια ήττα βαραίνει πολύ περισσότερο τους παίκτες και πολύ λιγότερο τους προπονητές. Όμως, την ίδια στιγμή ο Γιώργος Βόβορας και οι συνεργάτες του είναι αυτοί που καλούνται να ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ τους παίκτες. Να τους δώσουν ένα γερό μάθημα για να καταλάβουν απόλυτα που βρίσκονται, για ποιόν παίζουν και σε ποιον κόσμο έχουν να λογοδοτήσουν. Και οι ήττες στο πρόγραμμα είναι. Και οι εκπλήξεις στο πρόγραμμα είναι. Αυτές οι εμφανίσεις όμως όχι. Θα έπρεπε να είναι εκτός προγράμματος. Κάποιοι παίκτες φαίνεται να έχουν το μυαλό τους πάνω από το κεφάλι τους. Μακριά από τα «θέλω» και τους στόχους της ομάδας.

Συνηθίζεται όταν φτάνουμε στο τέλος της σεζόν, όταν κρίνονται οι τίτλοι τα ρόστερ να μικραίνουν. Οι προπονητές να πηγαίνουν στις μεγάλες «μάχες» με περιορισμένες επιλογές. Ίσως και ο Γιώργος Βόβορας να πρέπει να πάρει μια τέτοια απόφαση και να ζήσει ή να πεθάνει μόνο με αυτούς που πραγματικά του αξίζουν.